Ja nie umieram, wstępuję w życie - Wilfrid Stinissen OCD

Rzetelne i przystępne studium poświęcone zachodniej mistyce chrześcijańskiej.

Autor książki przeprowadza nas przez pokoje wewnętrznej twierdzy czy zamku, jak określa duszę św. Teresa, i zachęca do wejścia na tę drogę, która jest drogą miłości oblubieńczej i zjednoczenia. Odwołuje się, jak Teresa z Ávili, do tęsknoty, która budzi się w sercu zranionym Bożą miłością – jest to rana nie do zagojenia, jej rozpalenie potęguję się z każdym kolejnym zbliżaniem się do Boskiego Oblubieńca, a jedynie On jest godny, aby się do niej zbliżyć.

Pozwólmy Mu działać, dajmy się Mu prowadzić i uleczyć.

Na samym początku drogi duchowej nie można oczekiwać od nikogo doskonałej motywacji. Teresa z Ávili pragnie pokierować leniwymi i ociężałymi spośród nas, a tacy w większości jesteśmy, wskazując przy tym na wielkie rzeczy, które nas czekają. Ona wie, że mamy ambicje, i do nich się odwołuje. Ważne, byśmy zobaczyli, co Bóg chce z nami uczynić i byśmy zaczęli za tym tęsknić. Taka tęsknota daje niezwykłą siłę.

Człowiek psychicznie zraniony nie jest z góry skazany na nieudane życie. Teresa świadomie otworzyła się na Boga i z tej miłosnej relacji czerpała siłę, by stawić czoła wszystkim destrukcyjnym skłonnościom własnej psychiki.  

W naszym myśleniu o rzeczach ostatecznych jest jeszcze dużo przesądów i uprzedzeń, co wcale nie pomaga w budowaniu prawdziwie przyjacielskiej relacji z Panem Bogiem. Niniejsze opracowanie oparte na Piśmie Świętym i Katechizmie Kościoła Katolickiego oraz pismach i doświadczeniach świętych mistyków chrześcijańskich, zostało przygotowane przede wszystkim w celu przybliżenia Czytelnikom w sposób jak najbardziej przystępny zagadnień dotyczących śmierci, sądu Bożego, nieba, piekła oraz czyśćca.

"Człowieku, kim jesteś?". Cała niniejsza książka jest próbą odpowiedzi na to pytanie. Dlaczego obstawać przy tym, aby patrzeć na człowieka z dołu, z perspektywy jego animalnych korzeni, jego ziemskiej historii, kiedy można na niego spojrzeć z góry i dopiero wtedy rzeczywiście go dosięgnąć? Gdy Bóg stwarza człowieka, ma na myśli Chrystusa. Tworzy go według Jego wzoru.

Autor rozważa różne aspekty głębokiego i oczyszczającego działania Boga, czyli tzw. „nocy ciemnej”.

Książka jest nie tylko interpretacją doktryny Mistrza Karmelu, lecz także zaproszeniem do poddania się Bożemu prowadzeniu, zachętą do odczytywania sensu każdego przeżywanego cierpienia, niepokoju czy lęku oraz nieustępliwego pytania w trudnych chwilach: „Co Bóg pragnie mi przez to odsłonić?”

Skłania do tego, by w naszej konkretnej codzienności podjąć wezwanie: „Miej odwagę stać się tym, kim jesteś w Chrystusie”.

Autorka na podstawie listów i wspomnień św. Rafała wiernie odtworzyła przebieg jego życia, które jest przykładem, jak czujność sumienia pomaga człowiekowi utemperować wewnętrzny niepokój, przetrwać burzliwe czasy i dotrzeć do szczęśliwego portu.

Przedmiotem zainteresowania Autorki są zwłaszcza relacje Świętego z rodziną i licznymi przyjaciółmi, które cenił i pielęgnował zarówno w okresie swojej wędrówki, jak i w latach spędzonych w zakonie karmelitów bosych.

Książka podaje rozważania na każdy dzień. Króciutkie teksty - a jest ich dokładnie 365 - są propozycją codziennego duchowego czytania i medytacji.

Doskonała propozycja dla tych, którzy pragną żyć w intymnej relacji z Bogiem. Krótkie czytania stanowiące inspirację na każdy dzień, przynoszą wyciszenie i wewnętrzną harmonię duchową.

Na drodze ku większej prostocie modlitwy niezawodnym przewodnikiem jest św.Jan od Krzyża.

Naucza on, byśmy na modlitwie byli mniej gadatliwi, mniej aktywni, a nade wszystko rezygnowali z poziomu "zmysłowego", emocjonalnego, na rzecz odnajdywania głębszych pokładów, które on nazywa "duchem". 

W tzw. "nocy zmysłów" dokonuje się przejście od medytacji do kontemplacji.

O śmiertelności powstało w chwili, kiedy po całym państwie rzymskim szerzyła się straszliwa zaraza, rzucając popłoch i rozpacz nie tylko pomiędzy poganami, ale i wierzącymi chrześcijanami.

Uspokoić umysły, zwrócić je do Nieba, wskazać, jakie korzyści wierzącemu człowiekowi przynosi ze sobą dobra śmierć – oto cel św. Cypriana.