Święci i błogosławieni

Jak czynić dobro? Co znaczy kochać prawdziwie? Do czego jesteśmy powołani? Czy cierpienie ma sens? Każdego dnia życie każde nam poszukiwać odpowiedzi na wiele pytań.

Możemy je znaleźć w tej książeczce wspólnie ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus.

Święta Teresa powtarzała, że dla niej niebem będzie dobrze czynić na ziemi aż do końca czasów. Trzymamy ją za słowo i prosimy, by w każdy dzień roku karmiła nas światłem swojej dobroci i prowadziła szlakiem małej drogi duchowego dziecięctwa aż do bram królestwa niebieskiego.

Droga krzyżowa, czternaście stacji, czternaście okazji, by choć przez chwilę być bliżej Boga. Wymagająca czasu i skupienia, zmuszająca do zatrzymania się i wiernego trwania przy cierpiącym Chrystusie. Tak bliska postawie św. Gerarda, dla którego codzienne trudy były drogą do Pana.

Ten jeden z największych cudotwórców w historii Kościoła uczy nas spokojnie, z wiarą i ufnością przyjmować Bożą wolę, współcierpieć z Chrystusem i Go naśladować.

Rozważania drogi krzyżowej, które oddajemy do rąk Czytelników, zostały zainspirowane życiem i myślami św. Gerarda.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej.

Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Święta Teresa od Jezusa radziła, abyśmy nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali w Niego, aż zapragniemy Go naśladować.

Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna, niedoskonała natura ludzka.

O świętym Józefie można mówić, jak św. Grzegorz z Nazjanzu, wynosząc jego godność ponad wszystkich świętych, lub dostrzegać Mistrza codzienności.

Wydaje się, że rozsądek teologiczny korzysta z tych dwóch skrzydeł.

Dlatego z jednej strony skupimy się na geniuszu św.Józefa, szukając źródeł i miary jego wielkości, z drugiej - odkryjemy znaczenie jego duchowego towarzyszenia w codzienności.

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać.

Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej.

Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

Komentarz ten nie jest „naukową rozprawą” o Regule św. Benedykta. Został on stworzony i napisany w bardzo ściśle określonych i kon­kretnych ramach wykładów dla nowicjuszy.

Dlatego może zainteresować jedynie tych, którzy na co dzień zmagają się z proble­ma­mi życia monastycznego w jak najbardziej realnie istniejącym zgromadzeniu albo się do tego przygotowują.

Reguła jest stworzona po to, by nią żyć. Tę treść zawiera jej nazwa „Reguła życia”, jako sposób regulowania i kierowania życiem. Życie jest więc na pierwszym miejscu.

W tej książce znajdziesz niezwykłe i poruszające historie ludzi, którzy w pełni zawierzyli Bogu swoje cierpienie, a dziś są dla nas cennym drogowskazem i przykładem.

Chorujący, niepełnosprawni, cierpiący, ale pełni Bożej mocy!

Jeśli doświadczasz cierpienia, choroby, odrzucenia – przeczytaj historie tych, których ból i słabość zbliżyły do Boga i skorzystaj z modlitw za ich wstawiennictwem. Jeśli znasz kogoś, kto potrzebuje wsparcia w niemocy, nie wahaj się – podaruj mu tę książkę i pozwól działać tym, którzy przeszli drogę choroby i orędują za potrzebującymi u Boga.

Czy można pokochać Kościół? Czy można go pokochać dziś, kiedy w laicyzujących się społeczeństwach coraz powszechniejsze staje się stwierdzenie: "Chrystus tak, Kościół nie"?

Franciszek Palau Quer, karmelita bosy żyjący w XIX-wiecznej Hiszpanii, postrzega go przede wszystkim jako żywą osobę, która myśli, słyszy, widzi, mówi i kocha.

Odkrywa w nim apokaliptyczną małżonkę Baranka - Eklezję.

Odważna książka Tomasza P. Terlikowskiego!

Autor podważa fałszywe oskarżenia pod adresem Jana Pawła II i demaskuje działania wymierzone w jego nauczanie. Przytacza wypowiedzi wpływowych hierarchów i teologów o konieczności zerwania (!) z nauczaniem Humanae vitae, a także z teologią ciała św. Jana Pawła II.

Zwraca uwagę na konsekwentne forsowanie zmian w nauczaniu Kościoła m.in. w tak podstawowych sprawach jak Komunia dla osób żyjących związkach niesakramentalnych, celibat i tożsamość kapłańska, rola kobiet w Kościele czy decentralizacja.

Wskazuje na demontaż ważnych instytucji akademickich powołanych przez Jana Pawła II: Papieskiej Akademii Życia oraz Papieskiego Instytutu Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną. Podsumowuje również obrady synodu amazońskiego i jego rewolucyjne tezy.

Błogosławiony Bartolo Longo, człowiek modlitwy i czynu, był jednym z tych katolików, którzy szukali w miłosierdziu, prócz odniesienia duchowego, fermentu zdolnego do przekształcenia miasta w strukturę społeczną wrażliwą na los ubogich i odrzuconych.

W latach, kiedy konflikt pomiędzy Kościołem a państwem niepokoił sumienia duchownych oraz wierzących ludzi polityki, połączył bezwarunkową wierność Kościołowi i papieżowi z posłuszeństwem państwu włoskiemu.

Z tych stron, napisanych z surowym rygorem filologicznym, wyłania się zupełnie nowy obraz założyciela Sanktuarium i Nowych Pompejów: bohatera społeczeństwa i katolicyzmu jego czasu.

Każdy z nas potrzebuje wzorców oraz osób, które ze względu na ich mądrość i doświadczenie można uznać za przewodników życiowych, zarówno w rozwoju duchowym, jak i życiu codziennym. Bywa tak, że osoby takie znajdujemy w naszym bliższym, lub nieco dalszym otoczeniu, ale także i tak, że wokół nas osób takich nie ma.

Nie tylko w tej drugiej sytuacji, ale także w pierwszej, rozsądnie jest sięgnąć wstecz - do dawnych mistrzów. {...}.

Rozmowy Kathrin ze świętą Hildegardą, nawiązują do zmieniającego się wraz z porami roku otoczenia i odnoszą się do problemów, które nurtują młodych ludzi.

Książkę urozmaicają przepisy kulinarne pochodzące z kuchni Hildegardy, a zdobią urocze ilustracje.

Św. Alfons Liguori, założyciel Zgromadzenia Redemptorystów i doktor Kościoła, był przekonany, że „Bóg chce mieć wszystkich świętymi, każdego w swoim stanie”. Właśnie dlatego napisał wiele dzieł mających pomóc wiernym w postępowaniu drogą do świętości.

Pozostają one nadal aktualne zarówno z uwagi na teologiczną przenikliwość i  duszpasterską łagodność, jak i prosty, trafiający do każdego język przekazu oraz żarliwą miłość ich autora do Jezusa Chrystusa, którą pragnął zapalić czytelników. 

Niniejszy zbiór zawiera liczne myśli i praktyczne wskazówki Świętego przydatne w codziennym pełnieniu woli Bożej, czyli podążaniu do zbawienia wiecznego.

Święty Rafał Kalinowski przeżywał z Maryją wszelkie radości i smutki, całe swoje życie.

Choć to życie nie było usłane różami i nie brakowało w nim bolesnych chwil, to zawsze wierzył w Bożą Opatrzność, która nieprzerwanie czuwała nad nim i bezpiecznie przeprowadzała go przez ciemne doliny życia.

Tej wiary pełnej ufności i zawierzenia uczyła go właśnie Maryja, która była dla niego Siostrą i Matką.

Chcesz poznać Wenantego Katarzyńca takim, jakim znali go jego krewni, sąsiedzi, zakonnicy, żyjący z nim na co dzień?

Ta książka daje taką możliwość. Są w niej relacje aż 52 osób, które znały go osobiście. Ten zbiór pisemnych wspomnień czekał blisko 70 lat w krakowskim archiwum franciszkanów, by w końcu stać się dostępnym dla wszystkich.

O. Wenanty Katarzyniec (1889-1921) – franciszkanin, wychowawca młodych zakonników, kaznodzieja, spowiednik, po śmierci znany jako skuteczny orędownik u Boga.

O świętości Wenantego przekonany był jego przyjaciel, św. Maksymilian Maria Kolbe. To on jako pierwszy zachęcał do podjęcia starań o jego beatyfikację.

Książka przybliża postać Świętego Filipa – człowieka wielkiej pokory, który dawał przykład autentycznego, pełnego radości życia Bożego.

Ten włoski duchowny urodził się ponad pięćset lat temu we Florencji. W tamtych trudnych czasach przychodzili do niego artyści, kupcy, mieszczanie i kapłani, by spowiadać się, zwracać się do Chrystusa w Eucharystii, rozważać słowo Boże i śpiewać pochwalne pieśni religijne.

Tak powstało Oratorium – wielkie dzieło Filipa, które rozrosło się na cały świat i do dziś daje wspaniałe owoce.

Ojciec Maksymilian od samego początku chciał być świętym. Do sprawy podszedł  programowo i z pasją.

Jako młody kapłan podczas rekolekcji w lutym 1920 roku ułożył dla siebie Regulamin życia (Regulamentum vitae). Być świętym jak największym jest praktyczną i twórczą lekturą zasad życia duchowego ojca Kolbego.

Choć tekst powstał sto lat temu, nic nie stracił ze swej mądrości. Odczytanie Regulaminu w perspektywie współczesnej myśli teologicznej i duchowości XXI wieku pozwala odkryć jego aktualność i głębię.

Książka ta ucieszy nie tylko jego czcicieli i członków Rycerstwa Niepokalanej, ale każdego, kto w dzisiejszych warunkach również chce być świętym.

Antoni z Padwy to niewątpliwie jeden z najbardziej znanych świętych na świecie. Już sam fakt, że we Włoszech mówi się o nim Il Santo, czyli po prostu Święty, świadczy o jego potędze.

Powszechnie wiadomo, że patronuje rzeczom i ludziom zagubionym, oraz że był wielkim kaznodzieją. A to zaledwie wyimki z jego niezwykłej osobowości i fascynującego życia.

Niniejsza książka dość szczegółowo ukazuje koleje jego życia, wyciągając na światło dzienne mało znane fakty.

"Twierdza wewnętrzna" to więcej niż książka. To cudowny symbol tajemnicy człowieka.

To dusza jej autorki Teresy od Jezusa, która przemieszcza się i wznosi od mieszkania do mieszkania.

To program - kobiecy, a zarazem bojowy - duchowego życia chrześcijanina.

Teraz w poręcznym wydaniu kieszonkowym.

Stać się człowiekiem rozeznania…

Celem książki jest pomoc dającym Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli i odprawiającym je w przeżyciu drugiego tygodnia ignacjańskich rekolekcji oraz w procesie rozeznawania woli Bożej.

Autor, opierając się na własnym doświadczeniu bycia prowadzonym w Ćwiczeniach i prowadzenia innych, ukazuje w niej różne etapy i aspekty rozeznawania, uwrażliwiając na potrzebę rozróżnienia między doświadczeniem duchowym a tym, co może być uwarunkowane procesami naturalnymi.