Nasza wiara

Książka jest owocem przyjaźni, która rodziła się z pasji i miłości do Słowa.

Autorami są kierownicy duchowi i  dyrektorzy domów relekcyjnych współpracujący z salwatoriańskim Centrum Formacji Duchowej.

"Dzielimy się owocami spotkań i osobistem modlitwy Słowem. To swoistego rodzaju collatio przyjaciół, którzy postanowili podzielić się własną zdolnością czytania Pism, swoją wrażliwością duchową i osobistą relacją ze Słowem. 

Każdy z nas pozostaje inny, jedyny i niepowtarzalny w budowaniu przyjaźni ze Słowem" (Krzysztof Wons SDS - ze wstępu).

Seria medytacji, w których Chrystus zwraca się do ludzkiej duszy, uświadamia nam na nowo bezgraniczną łagodność i miłość, jaką darzy nas Zbawiciel. To dzieło przejmujące, a zarazem przepiękne i przystępne, cechujące się literackim kunsztem i głębią pobożności.

Czytelnicy zauważą nawiązania do klasyki literatury duchowej, jak też do wizerunku Chrystusa Miłosiernego, ku któremu kierujemy słowa zawierzenia: „Jezu, ufam Tobie”.

Kluczem do zrozumienia treści jest właśnie ufność będąca konieczną odpowiedzią na miłość, jaką obdarza nas Stwórca. Dzięki niej wchodzimy w osobistą relację z Chrystusem, stając się odbiciem Zbawiciela.

Odpusty są skarbem, bo są Bożym darem wspomagającym wierzących w Chrystusa na drodze do świętości ...

Każdego dnia możemy dążyć do tego upragnionego celu, czerpiąc z duchowego skarbca Kościoła i przyjmując łaskę odpustu zupełnego lub częściowego.

Możemy również podzielić się tym skarbem ze zmarłymi cierpiącymi w czyśćcu, aby doświadczali pełnej szczęśliwości w niebie.

Pan Jezus ukazywał się Świętej Siostrze Faustynie, ale Jego słowa są skierowane do nas wszystkich. Codzienne rozważania i modlitwy zawarte w tej książce pomogą Ci zrozumieć słowa Jezusa i żyć nimi tak, jakby zostały wypowiedziane bezpośrednio do Ciebie.

Jeśli pragniesz doświadczyć nieskończonej i nieprzeniknionej miłości Jezusa do Ciebie, pozwól się poprowadzić Świętej Siostrze Faustynie, która spędziła swoje życie – dzień po dniu – wsłuchując się w słowa Jezusa o Jego niezgłębionym Miłosierdziu.

Korzystając z tej książki, dowiesz się m.in.:

- jak rozwijać swoją modlitwę, aby była mocniejsza, głębsza i skuteczniejsza;

Brant Pitre odkrywa przed czytelnikiem tajemnice najbardziej znanego symbolu wiary chrześcijańskiej, jakim jest krzyż Chrystusa.

Pokazuje, że śmierć Jezusa nie była zwykłą egzekucją, ale czymś o wiele większym: spełnieniem starożytnych żydowskich proroctw o wiecznym przymierzu zawartym między Bogiem a ludzkością.

Przez pryzmat tych zapowiedzi można rozpoznać w Chrystusie Oblubieńca, w obrazie Kościoła – Jego Oblubienicę, a ukrzyżowanie rozumieć jako moment zaślubin, w którym Oblubieniec wyrażał miłość do oblubienicy i wydawał za nią siebie samego.

Najbardziej znane fragmenty Biblii – wyjście z Egiptu, wesele w Kanie Galilejskiej, spotkanie z Samarytanką przy studni, Ostatnia Wieczerzy, ukrzyżowanie, a także opis powtórnego przyjścia na końcu czasów – zostają przez autora odczytane na nowo i zyskują wyjątkową interpretację.

Książka Hadjadja wymyka się schematom. To rodzaj zaskakujących świeżością spojrzenia medytacji na temat zmartwychwstania, przechodzących w filozoficzne refleksje nad naszą codziennością. Autor z właściwą sobie swobodą zestawia obrazy biblijne, odchodzi od znanych nam klasycznych interpretacji, nie wchodząc przy tym w konflikt z prawdami wiary.

„Teza, która przyświeca tej niewielkiej książeczce, jest następująca: objawienia Zmartwychwstałego mają zdecydowanie przyziemny charakter. Jeśli ukazuje się uczniom, to nie po to, żeby wszyscy zapomnieli o Bożym świecie, zapatrzeni w niesamowitą wizję. Wręcz przeciwnie – przypomina nam o miłości bliźniego. Uczy nas spojrzenia z góry, spojrzenia na te same rzeczy, które widzą wszyscy śmiertelnicy, ale z perspektywy Ducha.”

Wielki Post to czas wsłuchania się w słowa Pana. Czas dostrojenia się do Jego głosu. Czas otwarcia oczu i odczytania konkretnych znaków czasu. 

Liturgia Wielkiego Piątku jest niezwykła. Cały Kościół patrzy wtedy w stronę krzyża i go adoruje. Jak dobrze przeżyć ten dzień? Jak jeszcze bardziej zbliżyć się do Jezusa?

Autor tej niewielkiej książeczki proponuje skupić się na siedmiu „słowach” wypowiedzianych przez umierającego Syna Bożego. Jak czytamy we wstępie: Te słowa zawierają wszystko, co mieści się w Jego życiu i śmierci.

***

Trzeba raz po raz zdjąć te nasze krzyże, zwłaszcza w okresie wielkiego postu, kiedy Kościół w sposób szczególny poprzez liturgię i słowo Boże kieruje nasze myśli w stronę Syna Bożego. Ale nie tylko. Weź krzyż do ręki także wtedy, kiedy przychodzi on nie w znaku, ale w rzeczywistości, kiedy trzeba go naprawdę dźwigać. I pewnie chciałoby się czegoś uchwycić, nabrać pewności i siły. Proszę, weź do ręki ten właśnie krzyż i dalej idź… z Jezusem. (ze wstępu)

Charles J. Chaput OFMCap, emerytowany arcybiskup Filadelfii, w książce „Za co Warto Umierać Myśli o Tym Dla Czego Warto Żyć” zabiera nas w intelektualną podróż pełną wyzwań, przed którymi – podobnie jak przed śmiercią – nie sposób uciec.

Z właściwą sobie mądrością i szczerością, stawia przed Czytelnikiem najważniejsze pytania: po co jesteśmy? dla czego warto żyć? Czy choćby to tytułowe: za co warto umierać?

Nie odpowiada, jak to ma już w zwyczaju, wprost. Niczego nie podaje nam jak kelner na tacy.

Ojciec Amadeo Cencini przede wszystkim jako pedagog i psycholog, podjął wysiłek przetłumaczenia teologii na język psychologii oraz pedagogiki. 

Ta natchniona publikacja, dzięki zawartym w niej rozmyślaniom, pozwala nam razem ze św. Alfonsem wniknąć w najgłębsze tajniki odkupieńczej miłości i cierpienia Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Ułatwia zrozumieć dążącym do prawdziwej świętości najbardziej ukryte przed światem prawa rządzące życiem duchowym.

Jak mawiała święta siostra Faustyna Kowalska: Nie jest możliwe nauczenie się prawdziwej pokory i osiągnięcie autentycznej świętości bez ciągłego rozważania Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa i Boleści Serca Jego Najświętszej Matki Maryi.

(...)2. O Boże, gdyby najnędzniejszy z ludzi poniósł za mnie to, co Jezus dla mnie wycierpiał, czyż mógłbym go nie kochać? Czy mógłbym myśleć bez rozrzewnienia o człowieku, którego widok mi przypomina, iż on dla ocalenia mego życia został poraniony biczami, przybity do krzyża? Gdyby mi ofiarowano obraz przedstawiający śmierć jego na krzyżu, czy mógłbym patrzeć nań okiem obojętnym, myśląc: Ten umarł w takich cierpieniach z miłości ku mnie; gdyby mnie nie kochał, nie umarłby w ten sposób.

W co od pierwszych wieków wierzyli chrześcijanie? I jak tę wiarę pojmowali? 

Wciągająca opowieść o szukaniu rozumienia wiary i o zmaganiach z jej wypaczeniami. A także o tym, jak łatwo przekraczało się granicę ortodoksyjnego myślenia, kiedy żadne formuły nie były uznane za niepodważalne. Jednak to właśnie pierwsze poszukiwania apostołów, ewangelistów oraz Ojców Kościoła pozwalały dotknąć tajemnicy życia wiecznego, Trójcy Świętej, grzechu pierworodnego czy znaczenia chrztu.

W jaki zatem sposób kształtował się zbiór chrześcijańskich dogmatów? Dlaczego przy tym pojawiało się tak wiele herezji? Jakiej lekcji udzielają nam nieustannie Ojcowie Kościoła? Mistrzowska opowieść znawcy historii chrześcijaństwa stanowi dopełnienie książki Herezje – tym razem śledzimy z autorem narodziny chrześcijańskiej ortodoksji.

Publikacja zawiera zbiór modlitw za dusze w czyścu cierpiące. 

Kieszonkowy format i niewielka waga pozwalają zawsze mieć go przy sobie.

Góry od zawsze były bliskie sercu ks. Józefa Tischnera. To tam czuł się naprawdę wolny.

W swoich tekstach mówi o tym, dlaczego o wolność należy dbać i jak z niej mądrze korzystać.

Wojciech Bonowicz dokonał wyboru nieznanych tekstów ks. Józefa Tischnera, które pomogą nam odzyskać wewnętrzny spokój i harmonię.

"Co góry mogą dać człowiekowi? Myślę, że przede wszystkim mogą ofiarować mu wolność. Co człowiek może dać górom? Może je obdarzyć sztuką. Wynika z tego, że zawsze patrząc na góry, widzimy je poprzez ludzi gór, a patrząc na ludzi gór, widzimy ich poprzez góry. Trudno powiedzieć, gdzie przebiega granica".
Ks. Józef Tischner

Kolejny, 3 tom Biblii Ojców, to komentarz do Psalmów Diodora z Tarsu (IV w.), które opracował nieoceniony ks. prof. dr hab. Antoni Tronina.

Zanim Diodor został biskupem Tarsu w Cylicji, przez długie lata był wykładowcą sławnej szkoły egzegetycznej w rodzinnej Antiochii. Do grona jego uczniów należał m.in. Jan Chryzostom.

W przeciwieństwie do alegorycznej metody wykładu Biblii, którą propagował Orygenes w egipskiej Aleksandrii, Diodor był zwolennikiem interpretacji dosłownej, historycznej i literalnej.

Czym tak naprawdę jest wiara Kościoła rzymskiego? Jakie są granice władzy papieża? Czy powinniśmy oczekiwać reformy Kościoła?

Kardynał Gerhard Müller, wybitny teolog i były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, rozważając stan Kościoła katolickiego oraz jego drogę w przyszłości, zabiera czytelników w poruszającą i osobistą podróż po Wiecznym Mieście.

Hierarcha przedstawia różne poglądy i stanowiska dotyczące życia Kościoła, nie stroni także od bolesnej krytyki. Dla wielu katolików teksty kard. Müllera są pomocą w mierzeniu się z kryzysem Kościoła. Przede wszystkim jednak stanowią cenną wskazówkę dla każdego, kto w obliczu masowej apostazji i dominacji zlaicyzowanego świata codziennie musi bronić swojej wiary.

Książka na dzisiejsze czasy, gdy ludzie, którzy myślą i twierdzą, że nauka Chrystusa jest już przestarzała i nieaktualna, nadal uparcie nazywają siebie „prawdziwymi chrześcijanami” zaś głoszenie swojego pustosłowia ukrywają pod przekręconymi słowami Ewangelii…

W. Sołowjow w swoim ostatnim, wręcz proroczym, dziele próbuje zdemaskować to ewidentne oszustwo i ostrzec ludzkość przed następstwami zredukowania religii do etyki i pozbawienia jej wymiaru duchowego. Autor demaskuje metafizyczną próżnię takiego chrześcijaństwa, które pozostawia po sobie jedynie przesłanie społeczne i etyczne.

Sołowjow przewidywał doczesne zwycięstwo tego fałszywego chrześcijaństwa i nadejście wielkiego Dobroczyńcy, który jest Antychrystem. Sołowjow pragnął w porę ukazać tę oszukańczą maskę, pod którą kryje się złowroga przepaść.

Jakie wydarzenia wpłynęły na obecny kształt relacji chrześcijańsko-żydowskich? Dlaczego nie można myśleć o judaizmie i chrześcijaństwie odrębnie i jak rozległy jest wspólny korzeń łączący te dwie religie? Którędy powinna przebiegać droga pojednania? 

Autor analizuje obraz Izraela i Żydów w ciągu pierwszych wieków chrześcijaństwa, a także zmiany, które wniosły w tej materii czasy nowożytne.

W swych rozważaniach dużo miejsca poświęca tzw. teologii zastępstwa. Pokazuje, jak na postrzeganie narodu żydowskiego wpłynął wstrząs spowodowany przez wydarzenia XX wieku. Omawia znaczenie Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate będącej dziełem Soboru Watykańskiego II. Przywołuje również działania papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka na rzecz dialogu katolicko-żydowskiego.

Rod Bennett rzetelnie, a zarazem bardzo przystępnie, pokazuje, jak około sto lat po narodzinach chrześcijaństwa nasiliła się prawdziwa batalia o Biblię, jej zawartość i rolę, a także – a nawet przede wszystkim – o prawo określania jej mianem chrześcijańskiego Pisma Świętego.

Aczkolwiek istniały już wszystkie poszczególne księgi, wciąż trwał jeszcze proces ustalania kanonu, a właściwie dwóch kanonów ksiąg świętych – chrześcijańskiego i rabinicznego. Określanie tego drugiego mianem „żydowski” nie do końca jest trafne, zważywszy, że bardzo wielu chrześcijan było Żydami zakorzenionymi w judaizmie.

Był to jednak judaizm biblijny, podczas gdy judaizm rabiniczny, pod wieloma względami odmienny od biblijnego, dopiero się wyłaniał i konsolidował wokół odmowy dawanej Jezusowi z Nazaretu jako Mesjaszowi/Chrystusowi oraz przy silnym sprzeciwie wobec chrześcijaństwa i jego wyznawców.

Prezentowana książka składa się z trzech tekstów: Rozważania męki Pańskiej według opisu Ewangelistów, Miłość dusz, Ćwiczenie drogi krzyżowej.

Podstawą wydania są ich XIX-wieczne przekłady, odpowiednio uwspółcześnione, lecz z poszanowaniem dla tłumacza oraz w przekonaniu, że ich plastyczny język stanie się dodatkowym cennym walorem książki, przybliżając w ten sposób czytelnika do czasów świętego autora.

Św. Alfons Maria de Liguori (1696–1787) należy do największych czcicieli i apostołów Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego. Całe życie i dzieło tego wielkiego doktora Kościoła, biskupa, misjonarza, założyciela Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, autora licznych dzieł z dziedziny teologii i duchowości, muzyka, malarza i poety było jakby żywym komentarzem do męki Pańskiej. Swoją żarliwą miłość do Ukrzyżowanego karmił św. Alfons rozważaniem Ewangelii, lekturą książek o pasji Chrystusa i codzienną praktyką drogi krzyżowej.

Bóg nie wprowadza cudów do natury w sposób przypadkowy, jak gdyby z pieprzniczki. Pojawiają się one przy wielkich okazjach: znajdują się w wielkich zwojach historii – nie historii politycznej czy społecznej, ale tej duchowej, która nie może być w pełni poznana przez ludzi.

Jeśli twoje życie nie znajduje się w pobliżu jednego z tych wielkich zwojów, to jak możesz się spodziewać, że zobaczysz jeden z cudów?

Gdybyśmy byli bohaterskimi misjonarzami, apostołami lub męczennikami, byłaby to inna sprawa. Ale dlaczego ty lub ja? Jeśli nie mieszkasz w pobliżu linii kolejowej, to nie zobaczysz, jak pociągi przejeżdżają obok twoich okien. Na ile prawdopodobne jest, że ty lub ja będziemy obecni przy podpisaniu traktatu pokojowego, przy wielkim odkryciu naukowym, czy przy samobójstwie dyktatora? To, że ujrzymy cud, jest jeszcze mniej prawdopodobne. Ani też, jeśli to zrozumiemy, nie będziemy tego pragnęli. „Nikt prawie nie widzi cudów, tylko w nieszczęśliwym położeniu”.

Cuda i męczeństwo mają tendencję do gromadzenia się w tych samych obszarach historii – obszarach, do których z natury nie mamy ochoty się zapuszczać.