Życie duchowe

Zbiór modlitw i rozważań jest przeznaczony dla wszystkich, którzy żyją w świecie targanym rozmaitymi konfliktami, w rzeczywistości naznaczonej przez zło, cierpienie, niesprawiedliwość.

Książka ta nie jest typowym modlitewnikiem; nie składa się wyłącznie z tekstów modlitw, ponieważ modlenie się polega nie tylko na wypowiadaniu słów, ale także na wznoszeniu serca i umysłu do Boga.

Niniejszy modlitewnik zawiera również refleksje, które z pewnością sprowokują nas do medytacji i zjednoczenia z Bogiem, abyśmy nie tylko mówili do Niego, lecz także słuchali Go, gdy przemawia do nas. Tak więc refleksje te przeznaczone są nie tylko do czytania, ale także do przemyślenia. Każdej z nich należy poświęcić dłuższą chwilę.

Czym tak naprawdę jest wiara Kościoła rzymskiego? Jakie są granice władzy papieża? Czy powinniśmy oczekiwać reformy Kościoła?

Kardynał Gerhard Müller, wybitny teolog i były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, rozważając stan Kościoła katolickiego oraz jego drogę w przyszłości, zabiera czytelników w poruszającą i osobistą podróż po Wiecznym Mieście.

Hierarcha przedstawia różne poglądy i stanowiska dotyczące życia Kościoła, nie stroni także od bolesnej krytyki. Dla wielu katolików teksty kard. Müllera są pomocą w mierzeniu się z kryzysem Kościoła. Przede wszystkim jednak stanowią cenną wskazówkę dla każdego, kto w obliczu masowej apostazji i dominacji zlaicyzowanego świata codziennie musi bronić swojej wiary.

Książka na dzisiejsze czasy, gdy ludzie, którzy myślą i twierdzą, że nauka Chrystusa jest już przestarzała i nieaktualna, nadal uparcie nazywają siebie „prawdziwymi chrześcijanami” zaś głoszenie swojego pustosłowia ukrywają pod przekręconymi słowami Ewangelii…

W. Sołowjow w swoim ostatnim, wręcz proroczym, dziele próbuje zdemaskować to ewidentne oszustwo i ostrzec ludzkość przed następstwami zredukowania religii do etyki i pozbawienia jej wymiaru duchowego. Autor demaskuje metafizyczną próżnię takiego chrześcijaństwa, które pozostawia po sobie jedynie przesłanie społeczne i etyczne.

Sołowjow przewidywał doczesne zwycięstwo tego fałszywego chrześcijaństwa i nadejście wielkiego Dobroczyńcy, który jest Antychrystem. Sołowjow pragnął w porę ukazać tę oszukańczą maskę, pod którą kryje się złowroga przepaść.

Jakie wydarzenia wpłynęły na obecny kształt relacji chrześcijańsko-żydowskich? Dlaczego nie można myśleć o judaizmie i chrześcijaństwie odrębnie i jak rozległy jest wspólny korzeń łączący te dwie religie? Którędy powinna przebiegać droga pojednania? 

Autor analizuje obraz Izraela i Żydów w ciągu pierwszych wieków chrześcijaństwa, a także zmiany, które wniosły w tej materii czasy nowożytne.

W swych rozważaniach dużo miejsca poświęca tzw. teologii zastępstwa. Pokazuje, jak na postrzeganie narodu żydowskiego wpłynął wstrząs spowodowany przez wydarzenia XX wieku. Omawia znaczenie Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate będącej dziełem Soboru Watykańskiego II. Przywołuje również działania papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka na rzecz dialogu katolicko-żydowskiego.

Medytowanie przez kilka minut dziennie nie jest czasem straconym – przekonuje kard. Gianfranco Ravasi. To skuteczne lekarstwo na współczesne choroby duszy objawiające się banalnością i powierzchownością naszego życia.

Działa jak zaczyn pobudzający myślenie i działanie, otwiera na prawdę i pozwala odnaleźć sens i cel życia.

Punktem wyjścia każdej medytacji jest słowo będące kwintesencją cytatu zaczerpniętego z dzieła wybitnego pisarza literatury światowej, naukowca czy filozofa. Wokół niego autor snuje swoje rozważania, prowadzi dialog z różnorodnymi poglądami, interpretując je w świetle wiary.

Jego celem jest wywołanie w czytelniku zbawiennego wstrząsu przez zadawanie ciekawych pytań, proponowanie zaskakujących zestawień, wzbogacanie znaczenia powszechnie znanych słów przez ukazywanie ich nieznanej etymologii. Wszystko po to, by porzucić utarte schematy i zacząć lepiej żyć.

Ksiądz Dolindo Ruotolo wielokrotnie w swoich dziełach pisał o aniołach. Opisywał ich jako istoty, które nie są nam obce, ale żyją wśród nas, strzegąc naszych dusz w dzień i noc.

Szczególna relacja łączyła kapłana z Neapolu z jego Aniołem Stróżem, którego uważał za swojego najwierniejszego przyjaciela i obrońcę.

Najwybitniejsi włoscy angelolodzy, ks. Marcello Stanzione i Carmine Alvino, przywołują fragmenty z pism ks. Dolindo opowiadające o niezwykłym nabożeństwie, jakim kapłan darzył niebiańskie istoty. Zgłębiając rolę aniołów i archaniołów, pomagają czytelnikom lepiej poznać tych posłańców Boga i udowadniają, że mamy w nich wiernych opiekunów.

Walka duchowa ciągle trwa; wdziera się do świata materialnego, wpływając na życie każdego człowieka. 

Prezentowana książka składa się z trzech tekstów: Rozważania męki Pańskiej według opisu Ewangelistów, Miłość dusz, Ćwiczenie drogi krzyżowej.

Podstawą wydania są ich XIX-wieczne przekłady, odpowiednio uwspółcześnione, lecz z poszanowaniem dla tłumacza oraz w przekonaniu, że ich plastyczny język stanie się dodatkowym cennym walorem książki, przybliżając w ten sposób czytelnika do czasów świętego autora.

Św. Alfons Maria de Liguori (1696–1787) należy do największych czcicieli i apostołów Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego. Całe życie i dzieło tego wielkiego doktora Kościoła, biskupa, misjonarza, założyciela Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, autora licznych dzieł z dziedziny teologii i duchowości, muzyka, malarza i poety było jakby żywym komentarzem do męki Pańskiej. Swoją żarliwą miłość do Ukrzyżowanego karmił św. Alfons rozważaniem Ewangelii, lekturą książek o pasji Chrystusa i codzienną praktyką drogi krzyżowej.

Symeon Nowy Teolog (949 –1022) był mistykiem, poetą i teologiem bizantyńskim.

Jest uznawany za pierwszego mistyka chrześcijańskiego Wschodu, który w sposób swobodny pisał o swych przeżyciach duchowych. Niektóre z jego pism zostały włączone do Filokalii, zbioru wczesnych autorów na temat modlitwy serca rozpowszechnianej przez ruch hezychastów.

Z pism wyłania się niesłychanie bogata osobowość Symeona. Z jednej strony jest przepełniony skruchą, a z drugiej – bezbrzeżną wdzięcznością wobec Boga. Zanurzony w Chrystusie, ale i oddany braciom. Chrystus we wszystkich swych tajemnicach jest w samym sercu myśli Symeona, tak jak i jego życia. Nie zatrzymuje się tylko przy człowieczeństwie Chrystusa, kontempluje także światło Jego boskości. Według niego ochrzczony jest wzywany do rozwoju, do uświadamiana sobie światła, które otrzymał po to, żeby nim żyć – nie słowami, nie pozornie, nie tylko w myślach, lecz realnie i przez doświadczenie.

Bóg nie wprowadza cudów do natury w sposób przypadkowy, jak gdyby z pieprzniczki. Pojawiają się one przy wielkich okazjach: znajdują się w wielkich zwojach historii – nie historii politycznej czy społecznej, ale tej duchowej, która nie może być w pełni poznana przez ludzi.

Jeśli twoje życie nie znajduje się w pobliżu jednego z tych wielkich zwojów, to jak możesz się spodziewać, że zobaczysz jeden z cudów?

Gdybyśmy byli bohaterskimi misjonarzami, apostołami lub męczennikami, byłaby to inna sprawa. Ale dlaczego ty lub ja? Jeśli nie mieszkasz w pobliżu linii kolejowej, to nie zobaczysz, jak pociągi przejeżdżają obok twoich okien. Na ile prawdopodobne jest, że ty lub ja będziemy obecni przy podpisaniu traktatu pokojowego, przy wielkim odkryciu naukowym, czy przy samobójstwie dyktatora? To, że ujrzymy cud, jest jeszcze mniej prawdopodobne. Ani też, jeśli to zrozumiemy, nie będziemy tego pragnęli. „Nikt prawie nie widzi cudów, tylko w nieszczęśliwym położeniu”.

Cuda i męczeństwo mają tendencję do gromadzenia się w tych samych obszarach historii – obszarach, do których z natury nie mamy ochoty się zapuszczać.

Jak przyprowadzić naszych bliskich do Boga? Czego nigdy nie należy robić w takiej sytuacji? Jakie pułapki czyhają na tej drodze? Jak znaleźć w sobie pokłady cierpliwości? Jak samemu nie stracić wiary i wytrwać? Jeśli ktoś z Twoich bliskich odszedł od Boga, to ta książka jest właśnie dla Ciebie.

Maggie Green wychowała wraz z mężem czworo dzieci. Gdy jedno z nich odeszło od Kościoła, przeżywała na zmianę gniew, lęk, poczucie winy. Dręczyły ją pytania: „Co zrobiłam źle?”, „Czy mogłam zrobić coś, by do tego nie doszło?”… Wkrótce przekonała się, że tego rodzaju myśli niczego nie naprawiają. Sytuacji nie rozwiązywały też dyskusje z dzieckiem, delikatne perswazje ani podstępy, by nakłonić je do odwiedzenia kościoła czy wspólnej modlitwy. Mogła się modlić? Ale jak? Jak skłonić Pana Boga do tego, by dotknął serca bliskiej nam osoby? Tak odkryła św. Monikę i jej drogę – zaczęła czerpać z doświadczenia świętej wskazówki i ukojenie.

Zbiór opowiadań opartych na doświadczeniu pracy w szpitalach i poradniach psychiatrycznych.

Krótkie felietony "wzięte z życia" wymownie ukazują, jak bardzo różne bolesne przeżycia potrafią wywrzeć swoje piętno na całym życiu człowieka.

Autorka, która sama doświadczyła przerażającego pobytu w obozie koncentracyjnym Ravensbrück (opowiada o tym w wydanej również przez Edycję Świętego Pawła książce pt.: I boję się snów), wiele miejsca poświęca ludziom, których nękają wspomnienia podobnych przeżyć obozowych i okupacyjnych.

"Czy naprawdę wszyscy pójdziemy do nieba, jak chce Michel Polnareff w swojej popularnej piosence? Odnoszę wrażenie, że ten pogląd wyznaje obecnie bardzo wiele osób, szczególnie tych ochrzczonych.

„Piekła nie ma, a nawet jeśli istnieje, to na pewno świeci pustkami” – jakże często słyszałem tę opinię z ust tak zwanych „dobrych chrześcijan”, także tych należących do stanu duchownego, a nawet z ust wyświęconych kapłanów. Jeśli jednak zadamy sobie trud ponownego przeanalizowania Ewangelii, ze zdumieniem odkryjemy, że wcale nie tak brzmi orędzie Jezusa. W żadnym razie nie zapowiadał On niczego takiego.

Co zatem powiedział? I jaka jest w tym względzie wiara Kościoła? Co naprawdę wiemy o życiu wiecznym? Jak ono wygląda? Kto dokąd idzie po śmierci?" - fragment Przedmowy

Oddajemy do rąk czytelników czwarty tom „Księgi z Nieba”, mistycznego dziennika Luisy Piccarrety.

To zapis duchowych doświadczeń z lat 1900–1903. Mistyczne przeżycia Luisy oraz kierowane do niej słowa Jezusa i Maryi odkrywają przed nią, a za jej pośrednictwem także przed nami moc posłuszeństwa, tajemnicę ofiarowania się w zadośćuczynieniu za nieprawość ludzi, domagającą się Bożej sprawiedliwości. Luisa w swej mistycznej duchowej walce bierze udział w zmaganiach o zachowanie Bożego prawa w ludzkim świecie i społeczeństwie.

Sięga też mistycznych szczytów, stając przed obliczem Boga Trójjedynego, niemalże w samym Sercu Przenajświętszej Trójcy. Mierzy się również z bezbożnością i niewiernością Bogu – nawet wśród duchownych, obserwując i próbując ratować odstępców. Cały czas jest kształtowana przez Jezusa niczym posłuszna glina w Jego dłoniach, pouczana o sekretnych ścieżkach Bożego życia łaski i tajemnicach, których nie sposób wyrazić ludzkim językiem.

Luisa Piccarreta to urodzona we Włoszech tercjarka dominikańska, jedna z największych mistyczek XX wieku.

Droga do radości (The Joy of God: Collected Writings) to fragmenty konferencji i listów nieprzeciętnie utalentowanej, energicznej i zarażającej optymizmem benedyktynki.  Tworzą one poruszające świadectwo jej życia i kilkuletnich zmagań z nieuleczalnym nowotworem.

Klauzura pozwoliła siostrze Mary David cudownie rozkwitnąć napisał we wstępie znany norweski trapista, biskup Trondheim, Erik Varden OCSO

Historia Mary David Totah daje realne umocnienie w wierze i nadzieję, bo stoi za nią człowiek, który w pełni zaufał Panu, inspirując innych do podążania drogą Prawdy absolutnej. Mimo zdiagnozowania u niej nieuleczalnego nowotworu, pozostała wierna swoim przekonaniom – „Akceptacji - z - Radością”. Do ostatnich chwil czerpała garściami ze źródeł życia zakonnego i odnalazła szczęście w dzieleniu się swymi odkryciami, głównie z nowicjuszkami klasztoru św. Cecylii.

Jakże piękna i prosta jest bliska relacja Eliasza z Bogiem widoczna w jego modlitwie.

Eliasz jest człowiekiem modlitwy, dla którego życie oznacza służbę Bogu i spotkanie z Nim. Życie i trwanie przed obliczem Boga jest dla Eliasza czymś w rodzaju profetycznej przemiany, powrotem do źródła swojego istnienia, odnowieniem samego siebie po trudnych doświadczeniach życia. 

Chcąc powiedzieć, że ujrzeliśmy oblicze Boga, musimy pozwolić na śmierć choćby cząstki z nas. Na tyle, na ile oglądaliśmy Jego oblicze, na tyle umieramy, na ile zaś umieramy, na tyle możemy oglądać Jego boskie oblicze! Modlitwa stanowi zatem zawsze śmiertelne zagrożenie dla tego, kto chce „zachować własne życie”. Jest to modlitwa, która nie ma nas chronić, lecz składać w ofierze, aby napełniać nasz byt, oddawać nasze istnienie… po tym, jak przyjęliśmy je z wdzięcznością z rąk Tego, który nam je ofiarował!

Osobisty dziennik duchowy  ks. Giuseppe Tomasellego - wielkiego salezjańskiego kapłana, mistyka, cudotwórcy i egzorcysty, zmarłego w 1989 roku opinii świętości.

To świadectwo gorliwego kapłana i świadka Chrystusa składającego siebie w ofierze na wzór Mistrza, podejmującego się ofiar i cierpień za słabszych współbraci w kapłaństwie oraz biorącego na siebie walkę z demonicznymi pokusami, która dla innych była zbyt ciężka, a z której on mógł wyjść zwycięsko.

Liczne osoby poświadczyły, że za sprawą o. Tomasellego otrzymały szczególne łaski lub doznały nadzwyczajnych uzdrowień. Świadectwa są bardzo liczne.

Oto kapłan na nasze, tak trudne dla Kościoła i kapłaństwa czasy!

Gdy Alicja Lenczewska zapisywała swoje dzienniki – Świadectwo i Słowo pouczenia – nie wiedziała, co się z nimi stanie. Dziś pomagają tysiącom ludzi w odnalezieniu drogi do swojego wnętrza i do Boga.

Przez całe zawodowe życie była związana ze szkołą – pewnego dnia zmieniła się z dobrze ustawionej urzędniczki komunistycznej placówki w osobę, która chce zostawić sprawy tego świata dla Jezusa Chrystusa. Wszystko podporządkowała życiu zgodnemu z duchem Ewangelii: pomagała potrzebującym, nieustannie modliła się jak założycielka jednoosobowego zakonu kontemplacyjnego. I przez 25 lat życia prowadziła dialog z Jezusem, zapisując objawione jej pouczenia. 

Autor patrzy na jej spuściznę w kontekście obfitej literatury mistycznej, począwszy od św. Teresy z Avili przez św. Teresę z Lisieux aż po św. Faustynę. Czy słowa Alicji Lenczewskiej stanowią rozwinięcie wizji tych trzech świętych kobiet? Czy to znaki czasu i wyraz Bożej opieki nad poszukującymi Jego miłości?

Święty Alfons Maria Liguori mówił, że Pan Jezus chce pocieszyć każdego, ktokolwiek ucieka się do Niego.

Zawarte w tej książeczce modlitwy mogą służyć jako przygotowanie do Komunii św. i dziękczynienie po niej, a także podczas adoracji Najświętszego Sakramentu.

Poręczny format sprawia, że bez trudu zmieszczą się w torebce czy kieszeni.

Nie należy na modlitwie szukać nadzwyczajnych przeżyć. Modlitwa jest czasem ustalenia, co jest wolą Boga, lub dziękczynienia za jej wypełnienie. Jezus na górze Tabor rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem o woli Ojca, którą wypełnił doskonale w czasie przejścia, czyli swej śmierci w Jerozolimie.

To jest niezwykle ważne wskazanie dla nas. Ukierunkowanie modlitwy na właściwe odczytanie woli Ojca, z gotowością jej wypełnienia, stanowi zasadniczą treść naszego spotkania z Bogiem.  

Od momentu przyjścia na świat, Jezus odkrywa przed ludźmi wielkie Boże tajemnice i wtajemnicza w zakryte dotąd dla naszego umysłu odwieczne prawdy. On jest naszym przewodnikiem w tym względzie. Czyni to stopniowo, abyśmy wszystko dobrze pojęli i nie zniechęcili się na tej drodze.

Wsłuchajmy się więc w głos Tego, którego autorytet jest niepodważalny, a znajdziemy odpowiedź na pytania, z którymi boryka się każdy myślący człowiek.

Większa część tekstów zawartych w książce pochodzi z lat pięćdziesiątych XX w. i są to znowelizowane historie ludzi, których Wanda Półtawska spotkała na drodze swojego życia.

Wśród jej zapisków, które publikowane są tu po raz pierwszy, czytelnik znajdzie również formę dramatu, jak Damy i huzary czy Jednoaktówka bez tytułu, oraz poezję, bo taki charakter ma wiersz Przywitanie, przy którym Karol Wojtyła zrobił znaczący dopisek: „To trzeba zachować”.

Uchylona „szuflada” ujawnia, z jaką przenikliwością Wanda Półtawska nieustannie próbuje odpowiedzieć na pytanie: Kim właściwie jest człowiek?