o. Wojciech Jędrzejewski OP

Bóg pragnie, abyśmy byli wewnętrznie silni siłą Jego potęgi. Chce, abyśmy stawiali na Jego drogach kroki zdecydowane, abyśmy byli ludźmi dynamicznymi, ludźmi, którzy dają się wyprowadzać Bogu z wszelkich form fizycznego i duchowego zastoju. Bóg pragnie umacniać nas całych swą mocą, którą jest mocą ożywczą, porządkującą, błogosławiącą, uzdrawiającą i uwalniającą, wskrzeszającą i płodną.
Bóg działa wewnątrz naszych słabości. Jak On to robi? W jakich słabościach Pan chce w nas działać? Jak możemy otwierać się na Jego wsparcie?

Istnieje powiedzenie "Na głupote nie ma lekarstwa". Przysłowia są nie tylko, jak zwykło się mawiac, "skarbnicą narodów", ale często również złomowiskiem bezmyślnie przyjmowanych sloganów. Prawdopodobnie człowiek, który pierwszy powiedział: na głupotę nie ma lekarstwa, miał na myśli jakąś konkretną osobę. Po kilku lub kilkudziesięciu bezowocnych próbach zmierzających do uzdrowienia osobnika, którego uznał za głupiego, odwracając się na pięcie wycedził tę gorzką sentencję. Została ona ochoczo podjęta przez wszystkich sfrustrowanych wysiłkami, by zmienić drugiego człowieka. Jak jednak mówi inne powiedzenie "istnieje tylko jeden człowiek na świecie, którego możesz zmienić na lepsze - ty sam!" Stąd tylko krok do tego, o czym traktuje ta książka: SĄ SPOSOBY NA GŁUPOTĘ, KTÓRA ROZSIADŁA SIĘ WYGODNIE W MOIM WŁASNYM DOMU! "NA CHOROBY SĄ SPOSOBY!"

"Wiara, która uszczęśliwia. Odtrutka na chorą religijność"
W każdym z nas pragnienie Boga dane jest nam od samego początku. Tęsknota do miłującego Boga jest radosnym wołaniem, a wiara w Niego – spotkaniem dającym szczęście. Jednakże nasze grzechy pozbawiają owo wołanie radości. Jest jeszcze  inny problem, który niszczy naszą miłość do Boga - fałszywa religijność. Na czym ona polega? Dlaczego czujemy się wygnańcami, choć tak bardzo pragniemy być blisko Boga? Autor wczytując się w Ewangelię, pomaga nam znaleźć odtrutkę na własną dwulicowość.

Często w życiu od czegoś odchodzimy, odcinamy się, czy wręcz uciekamy, ta książka pomoże nam podjąć decyzję o wielu powrotach: do samych siebie, do Pana Boga i wreszcie do innych ludzi. Takie powroty ożywiają nas i nasze relacje.

Jak dobrze pragnąć dobra, jak nauczyć się cierpliwości, także wobec siebie samego? Miłość do Boga i do człowieka łączy się z tęsknotą i cierpliwością, które poszerzają nasze serca.