Bursa do chorych haftowana 18 x 18

Cyborium duże o średnicy 8 cm. Głębokość 1 cm - pojemność ok. 16 dużych komunikantów (średnica 38 mm). W zestawie bursa o wymiarach 15 x 15 z przegródką, kieszonkami na puryfikaterz, czy oleje. Do zwieszenia na szyi na sznurku.

Bursa haftowana w rozmiarze 15 x 15 cm., z czerwonym, plecionym sznurkiem, zapinana na rzep.

Bursa, zestaw do chorych.

W skład zestawu wchodzą:

małe cyborium - średnica 5,5 cm, stuła, korporał i puryfikaterz, naczynko na oleje na palec, krzyż oraz kropidło

Rozmiar bursy: 9 cm x 15 cm

Bursa haftowana w rozmiarze 21 x 21 cm., z czerwonym, plecionym sznurkiem, zapinana na rzep.
Dostępna również w rozmiarze 15 x 15 cm.

Cyborium duże o średnicy 8 cm. Głębokość 1 cm.

Pojemność ok. 16 dużych komunikantów (średnica 38 mm).

Cyborium średnie o średnicy 5,5 cm. Głębokość 7 mm. Pojemność 5-7 komunikantów w zależności od grubości.

CYBORIUM CZASOWO NIEDOSTĘPNE

Lekka i przewiewna alba z kapturem dla księdza zakonnika. Wykonana z lnianej tkaniny zapewnia komfortowe korzystanie w każdych warunkach.

Bursa do zanoszenia Komunii Świętej do chorych.

Haftowana w rozmiarze 15 x 15 cm., z czerwonym, plecionym sznurkiem, zapinana na rzep.

Wewnątrz kieszonki i przegródka. Bursa może pomieścić jedno większe lub dwa mniejsze cyboria z Najświętszym Sakramentem.

Haftowana bursa do chorych dla szafarza Komunii Świętej. Wymiary bursy 18 x 18 cm

Długość sznurka do zawieszenia ok. 50 cm. Wewnątrz dwie kieszonki - na oleje, puryfikaterz.

Maksymalna szerokość ok. 8 cm (takiej wysokości cyborium można umieścić wewnątrz bursy)

„Mówią, że mężczyźni nie płaczą, a kapłani szybko oswajają się z cierpieniem i śmiercią. Czy to prawda? Być może w wielu przypadkach tak, ale moje doświadczenia są zgoła odmienne. Jestem mężczyzną i kapłanem, który nie oswaja się z cierpieniem. Choć widywałem je codziennie, nie potrafiłem się do niego przyzwyczaić”.

o. Marek Donaj

Proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Krakowie, kapelan szpitala, lecz przede wszystkim człowiek o wielkim sercu. Augustianin o. Marek Donaj w przejmującym wyznaniu opisuje swoją pracę w szpitalu i pokazuje, że każde cierpienie ma konkretne imię.

To opowieść o utracie, pamięci, a w pierwszej kolejności - spotkaniach z drugim człowiekiem, które stają się przestrzenią obecności Boga.