Drogowskazy na dzisiaj - Gerhard Ludwig Müller

Bez kompromisów i skrępowania. Po ludzku. Czy Kościół powinien mieszać się do polityki? Czy Polska powinna przyjmować uchodźców? W jaki sposób mierzyć się z problemem pedofilii wśród księży? Co Kościół ma do powiedzenia kobietom, które dokonały aborcji? Jakie stanowisko zajmuje wobec umacniającego się nacjonalizmu?

Prymas Wojciech Polak w rozmowie z Markiem Zającem nie unika trudnych pytań. Pokazuje, że życie z Ewangelią to nie zbiór gotowych odpowiedzi, ale nieustanny dialog z Bogiem, nauczaniem Kościoła i własnym sumieniem. Dlatego wierność nauce Jezusa nieraz wymaga wysiłku, zdolności powiedzenia „nie” presji otoczenia i zawłaszczania wiary przez ideologię.

Zapis prawie trzynastu godzin rozmowy, jaką przeprowadził Paweł Lisicki w lutym 2018 r. w Rzymie z kard. Gerhardem Müllerem, byłym prefektem Kongregacji Nauki Wiary.

Nie ma nic bardziej zbawiennego niż prawda. Przepowiadamy ją nie po to, by zranić bliźniego, ale aby iść słuszną drogą, pokonać wątpliwości i czynić w ten sposób dobro. Gdyż prawda jest tym, co czyni nas ludzi wolnymi.

Kościół musi walczyć o godność człowieka. Musi mówić o tym kim jest człowiek, co mu się należy, o jego ludzkiej naturze. Nie może pozwolić na to, aby wskutek arbitralnych definicji pochodzących z zewnątrz, opartych na ideologiach albo wynikających z potrzeb władzy politycznej na nowo zdefiniowano istotę człowieka.

Ta książka stanowi istotny wkład w poważną dyskusję, której stawką jest jedność Kościoła. Od dawna żaden dokument papieski nie wzbudzał takich kontrowersji jak adhortacja Amoris Laetitia, zwłaszcza jeśli chodzi o kwestię dopuszczania do komunii świętej osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach.

Kardynał Gerhard Ludwig Müller, emerytowany prefekt Kongregacji Nauki Wiary, proponuje interpretację adhortacji Amoris Laetitia, w której pokazuje, że stanowi ona pełną kontynuację nauczania Pawła VI, Jana Pawła II i Benedykta XVI, zaś Rocco Buttiglione udziela przyjaznej odpowiedzi na głosy krytyki teologów i duszpasterzy kwestionujących najbardziej kontrowersyjne punkty tej adhortacji apostolskiej.

Z wielkim napięciem oczekiwano na publikację adhortacji Amoris laetitia. Liczono na to, że papież Franciszek zajmie jasne stanowisko w kwestiach najbardziej kontrowersyjnych, jak stosunek do osób rozwiedzionych żyjących w nowych związkach oraz do osób homoseksualnych. Tak się jednak nie stało, co więcej – dokument zaczął być interpretowany, w zależności od poglądów i oczekiwań, w sposób całkowicie różny.

Profesor Kupczak przygląda się jednak nie samej adhortacji, ale poprzedzającym ją dwóm sesjom Synodu Biskupów (2014–2015), poświęconym rodzinie w Kościele i świecie współczesnym. To na nich rozgorzał spór nazwany przez autora „najgorętszym od czasu zakończenia Soboru Watykańskiego II”, dotyczący zwłaszcza etyki seksualnej i „nowej wrażliwości” Kościoła.

Na ile temperatura sporu wynikała z siły skrajnych stanowisk, na ile zaś została podgrzana przez media? W jakim stopniu inspiracją dla toczonych dyskusji było stanowisko ojców synodu, w jakim natomiast presja kultury masowej i próba wymuszenia zmian obyczajowych? Wreszcie, czy rzeczywiście możemy mówić o rewolucyjności i przełomowości obecnego pontyfikatu, czy raczej o ciągłości i kontynuacji w teorii i praktyce Kościoła?