Modlitwa

Zbiór modlitw i rozważań jest przeznaczony dla wszystkich, którzy żyją w świecie targanym rozmaitymi konfliktami, w rzeczywistości naznaczonej przez zło, cierpienie, niesprawiedliwość.

Książka ta nie jest typowym modlitewnikiem; nie składa się wyłącznie z tekstów modlitw, ponieważ modlenie się polega nie tylko na wypowiadaniu słów, ale także na wznoszeniu serca i umysłu do Boga.

Niniejszy modlitewnik zawiera również refleksje, które z pewnością sprowokują nas do medytacji i zjednoczenia z Bogiem, abyśmy nie tylko mówili do Niego, lecz także słuchali Go, gdy przemawia do nas. Tak więc refleksje te przeznaczone są nie tylko do czytania, ale także do przemyślenia. Każdej z nich należy poświęcić dłuższą chwilę.

Medytowanie przez kilka minut dziennie nie jest czasem straconym – przekonuje kard. Gianfranco Ravasi. To skuteczne lekarstwo na współczesne choroby duszy objawiające się banalnością i powierzchownością naszego życia.

Działa jak zaczyn pobudzający myślenie i działanie, otwiera na prawdę i pozwala odnaleźć sens i cel życia.

Punktem wyjścia każdej medytacji jest słowo będące kwintesencją cytatu zaczerpniętego z dzieła wybitnego pisarza literatury światowej, naukowca czy filozofa. Wokół niego autor snuje swoje rozważania, prowadzi dialog z różnorodnymi poglądami, interpretując je w świetle wiary.

Jego celem jest wywołanie w czytelniku zbawiennego wstrząsu przez zadawanie ciekawych pytań, proponowanie zaskakujących zestawień, wzbogacanie znaczenia powszechnie znanych słów przez ukazywanie ich nieznanej etymologii. Wszystko po to, by porzucić utarte schematy i zacząć lepiej żyć.

Jak przyprowadzić naszych bliskich do Boga? Czego nigdy nie należy robić w takiej sytuacji? Jakie pułapki czyhają na tej drodze? Jak znaleźć w sobie pokłady cierpliwości? Jak samemu nie stracić wiary i wytrwać? Jeśli ktoś z Twoich bliskich odszedł od Boga, to ta książka jest właśnie dla Ciebie.

Maggie Green wychowała wraz z mężem czworo dzieci. Gdy jedno z nich odeszło od Kościoła, przeżywała na zmianę gniew, lęk, poczucie winy. Dręczyły ją pytania: „Co zrobiłam źle?”, „Czy mogłam zrobić coś, by do tego nie doszło?”… Wkrótce przekonała się, że tego rodzaju myśli niczego nie naprawiają. Sytuacji nie rozwiązywały też dyskusje z dzieckiem, delikatne perswazje ani podstępy, by nakłonić je do odwiedzenia kościoła czy wspólnej modlitwy. Mogła się modlić? Ale jak? Jak skłonić Pana Boga do tego, by dotknął serca bliskiej nam osoby? Tak odkryła św. Monikę i jej drogę – zaczęła czerpać z doświadczenia świętej wskazówki i ukojenie.

Jakże piękna i prosta jest bliska relacja Eliasza z Bogiem widoczna w jego modlitwie.

Eliasz jest człowiekiem modlitwy, dla którego życie oznacza służbę Bogu i spotkanie z Nim. Życie i trwanie przed obliczem Boga jest dla Eliasza czymś w rodzaju profetycznej przemiany, powrotem do źródła swojego istnienia, odnowieniem samego siebie po trudnych doświadczeniach życia. 

Chcąc powiedzieć, że ujrzeliśmy oblicze Boga, musimy pozwolić na śmierć choćby cząstki z nas. Na tyle, na ile oglądaliśmy Jego oblicze, na tyle umieramy, na ile zaś umieramy, na tyle możemy oglądać Jego boskie oblicze! Modlitwa stanowi zatem zawsze śmiertelne zagrożenie dla tego, kto chce „zachować własne życie”. Jest to modlitwa, która nie ma nas chronić, lecz składać w ofierze, aby napełniać nasz byt, oddawać nasze istnienie… po tym, jak przyjęliśmy je z wdzięcznością z rąk Tego, który nam je ofiarował!

Modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa. (Flp 1,9–10)

Książka poświęcona jest drugiej serii Reguł rozeznawania duchów św. Ignacego Loyoli (ĆD 328–336).

Ojciec Ignacy podzielił je bowiem na reguły bardziej stosowne dla pierwszego tygodnia Ćwiczeń, odpowiadające drodze oczyszczającej, oraz te bardziej stosowne w drugim tygodniu i dotyczące drogi oświecającej.

Obie serie są ściśle ze sobą powiązane: pierwsza jest bowiem podstawą i korzeniem dla drugiej serii, która służy do tego samego celu – do odczucia różnych wewnętrznych poruszeń i właściwego ich rozeznania, aby dobre przyjąć, a złe odrzucić.

Cechą charakterystyczną  u świętej Teresy od Dzieciątka Jezus jest stwierdzenie, że modlitwa jest miłością, wiarą, nadzieją, dziecięcym oddaniem, ufnością małych…

Unika ona zwyczajowych rozróżnień, ukazując całościową wizję modlitwy. Woli mówić o tym, że istota modlitwy wyraża się w konkretnych formach zamiast podkreślać nazbyt usilnie same formy modlitwy. Wynika to z obawy, że zbytnie skupienie uwagi na tych konkretnych formach może odciągnąć od istoty modlitwy i w jakiś sposób oddalić człowieka od modlitwy.

„Dla mnie modlitwa to poryw serca, to proste spojrzenie rzucone ku Niebu, to okrzyk wdzięczności i miłości, tak wśród cierpienia  jak i wśród radości, słowem: to coś wielkiego, nadprzyrodzonego, co rozszerza mi duszę i łączy mnie z Jezusem”

W ramach serii „Modlitwa i życie” oddajemy do rąk czytelników pierwszą z planowanych pięciu książek o. Maurizio Vigani OCD, o modlitwie w ujęciu świętych Karmelu. 

Zaczynamy od św. Teresy od Jezusa, Mistrzyni Karmelu.

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie, prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.

Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.

Jeśli pośród codziennej aktywności szukasz prostego sposobu pozostawania w łączności z Bogiem, ta książka jest właśnie dla Ciebie. Autor z jednej strony daje Ci narzędzia, a jednocześnie odpowiada na osobiste pragnienie głębi. Każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Ojciec Chapman zdobył sobie wielkie uznanie prowadzonymi przez siebie rekolekcjami. Bez nich niewiele tylko listów, zebranych w tej książce, zostałoby zapewne napisane, gdyż ich autorzy i adresaci poznawali o. Johna najczęściej właśnie z tej okazji.

Powodzenia swego w tej dziedzinie nie zawdzięczał bynajmniej sztuce wymowy czy urokowi wygłaszanych konferencji. Najważniejszą rolę odegrało tu, jak się zdaje, jego głębokie zrozumienie, że każdy człowiek wymaga szczególnej uwagi i indywidualnego traktowania, że to, co pożyteczne dla jednego (a może nawet dla tego samego w jakimś wcześniejszym okresie), dla kogoś innego może okazać się nie tylko niepotrzebne, lecz wręcz zdecydowanie szkodliwe.

W jaki sposób jednak podejmować decyzję w takich sprawach? Odpowiedź przyszła szybko, gdy tylko znalazł się w Kościele katolickim, jak sam to pisze w trzy miesiące po swoim nawróceniu:

Opowieść o dorastaniu do zaufania. 

Niezależnie od etapu życia stajemy czasami w obliczu sytuacji, które są ponad nasze siły. Ciągle dojrzewamy – dorastamy do tworzenia autentycznych relacji międzyludzkich, przezwyciężamy różne lęki. W tym wszystkim wciąż uczymy się ufać Bogu i dostrzegać pomoc, której nam udziela. Opowieść o Tobiaszach – ojcu i synu – jest historią, która mogłaby przydarzyć się każdemu.

Biblijna Księga Tobiasza porusza dwa niezwykle ważne tematy: doświadczanie niezasłużonego cierpienia oraz proces osiągania dojrzałości. Oto Tobiasz-ojciec, który zawsze skrupulatnie przestrzegał prawa i był człowiekiem sprawiedliwym, zostaje dotknięty ślepotą. Z trudem znosi swoje położenie, całkowicie zdany na opiekę żony Anny. Sytuacja zmusza go do wysłania w niebezpieczną podróż swojego jedynego dziecka. Tobiasz-syn podczas tej wędrówki nabiera doświadczenia i odwagi, dzięki którym stawia czoła demonowi trapiącemu jego przyszłą żonę Sarę.

Wydaje nam się często, że my nie mamy możliwości, by Bogu oddać cały nasz czas. Tyle pracy, zabiegania, innych zajęć. Rozważania „Żyć Ewangelią” uczą nas, że jest to jednak możliwe.

Czytając każdego dnia fragment Ewangelii i komentarz do niej, każdy z nas ma okazję zabrać na cały dzień ze sobą to słowo, które najbardziej go porusza.

Poręczny format 11 x 17cm i twarda trwała oprawa.

Wygodna, czytelna nawet dla osób słabiej widzących czcionka i rozkład tekstu.

Św. Ignacy Brianczaninow jest jednym z najwybitniejszych i w dalszym ciągu najbardziej poczytnych prawosławnych pisarzy ascetycznych XIX wieku. Świadczy to o  nieprzemijającej aktualności jego dzieł i zawartych w nich rad ascetycznych, które weryfikują się w doświadczeniu kolejnych pokoleń ascetów.

Pragnął przede wszystkim zaszczepić czytelnikom zdrowe pojęcia o życiu duchowym, przestrzec przed rozmaitymi błędami i pułapkami nieprzyjaciela, gdyż stawką w tej walce jest zbawienie lub zatracenie duszy.

Uczeń: Z jakich słów składa się modlitwa Jezusowa?

Starzec: Składa się ona z następujących słów: „Panie, Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, grzesznym”.

Ojcze nasz jest dla każdego.

Kolejna publikacja cenionego Autora to zapis rekolekcji wygłoszonych dla sióstr. Jednak jak sam Autor podkreślił – nie są one tylko dla sióstr. Ksiądz Staniek dzieli się swoimi refleksjami na kanwie modlitwy Ojcze nasz, uwzględniając jej znaczenie w życiu wspólnotowym, społecznym.

Cennym uzupełnieniem każdego rozdziału jest komentarz odnoszący się do bieżącej sytuacji, aktualnych wydarzeń.

Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.

Chrześcijanin przyszłości będzie musiał być mistykiem – stwierdził kiedyś słynny teolog katolicki Karl Rahner. Nam jednak rzadko udaje się „widzieć” Boga w sobie i wokół siebie.

Autor zaprasza do podjęcia modlitwy kontemplacyjnej, która prowadzi do całkowitego poddania się miłości Bożej. Jest przekonany, że to jedyna droga do świętości. Zachęcając do tego, błyskotliwie cytuje Pismo Święte i wielu mistrzów duchowości, dzięki czemu pokazuje rozpiętość naszego wewnętrznego życia. 

Tytułowa Manna to Chrystus, z którym człowiek dokonuje zjednoczenia, oddalając się w swym wnętrzu od zgiełku świata. Na pustyni naszej codzienności Jego obecność jest prawdziwą Manną niebieską, dającą życie wieczne.

W dziele "Wzrost duszy poprzez modlitwę myślną" o. Leen tłumaczy w prosty i przystępny sposób, czym jest modlitwa myślna i na czym polega jej praktyka.

Analizuje trudności, jakie pojawiają się na każdym z jej etapów i przedstawia sposoby ich przezwyciężania. Całość opiera się na solidnej doktrynie Kościoła katolickiego oraz na filozofii i psychologii tomistycznej.

Autor często odwołuje się do mistrzów życia duchowego, takich jak św. Jan od Krzyża, św. Teresa z Avilii, św. Katarzyna ze Sieny, a także Kolumba Marmion OSB oraz Franciszek Libermann CSSp.

Wielu ludzi nie wie o tym, że receptą na brak sensu życia jest medytacja głębi – kontemplacja, obecna w chrześcijaństwie od początku jego istnienia. 

Ta książka pomaga zagłębić się w medytację chrześcijańską. Osiągnąć skupienie, wyciszyć rozbiegane myśli, zyskać spokój. Uczy kontemplacji prowadzącej od wymiaru cielesnego do duchowego.

Człowiek, zbliżając się do Boga, zbliża się do siebie i odwrotnie. Praktykowanie codziennej medytacji chrześcijańskiej owocuje życiem wypełnionym Bożą obecnością.

Rzetelne i przystępne studium poświęcone zachodniej mistyce chrześcijańskiej.

Autor książki przeprowadza nas przez pokoje wewnętrznej twierdzy czy zamku, jak określa duszę św. Teresa, i zachęca do wejścia na tę drogę, która jest drogą miłości oblubieńczej i zjednoczenia. Odwołuje się, jak Teresa z Ávili, do tęsknoty, która budzi się w sercu zranionym Bożą miłością – jest to rana nie do zagojenia, jej rozpalenie potęguję się z każdym kolejnym zbliżaniem się do Boskiego Oblubieńca, a jedynie On jest godny, aby się do niej zbliżyć.

Pozwólmy Mu działać, dajmy się Mu prowadzić i uleczyć.

Na samym początku drogi duchowej nie można oczekiwać od nikogo doskonałej motywacji. Teresa z Ávili pragnie pokierować leniwymi i ociężałymi spośród nas, a tacy w większości jesteśmy, wskazując przy tym na wielkie rzeczy, które nas czekają. Ona wie, że mamy ambicje, i do nich się odwołuje. Ważne, byśmy zobaczyli, co Bóg chce z nami uczynić i byśmy zaczęli za tym tęsknić. Taka tęsknota daje niezwykłą siłę.

Rozmyślania na ośmiodniowe rekolekcje, które można samodzielnie odprawić w domu, do czego potrzeba jedynie cichego miejsca i pragnienia rozmowy z Bogiem, to propozycja bardzo aktualna i potrzebna także w naszych pełnych zgiełku i chaosu czasach.

Św. Alfons, założyciel redemptorystów i doktor Kościoła, żarliwie kochający Jezusa  Chrystusa, pragnął zawsze zapalać tą miłością swoich czytelników, dlatego są nią przepełnione także te rozmyślania, mające pomóc nie tylko w przypomnieniu sobie najważniejszych prawd wiary i cnót chrześcijańskich, ale przede wszystkim w radosnym i ufnym codziennym naśladowaniu Pana, aby dojść do celu, jaki nam wyznaczył: zbawienia.

Usłysz Boga w życiu i modlitwie – to najważniejsze przesłanie niewielkiej, ale ważnej książki ojca Benedicta Josepha Groeschela, wcześniej kapucyna, później franciszkanina Odnowy.

Autor pokazuje, że skupienie i uważność powinny towarzyszyć nam zarówno w trakcie wykonywania codziennych obowiązków, jak i naszych spotkań z Bogiem: na modlitwie, podczas lektury Pisma Świętego, czy na mszy świętej. Tylko wtedy, gdy wyciszymy siebie, zdolni będziemy usłyszeć to, co Pan ma nam do powiedzenia.

Usłyszeć i wcielić w życie.

O. Marcin Ciechanowski, paulin, wieloletni egzorcysta, znany i ceniony, pełen pasji kaznodzieja, autor bestselerowych „Rekolekcji anielskich”, tym razem zaprasza na Jasną Górę, gdzie podczas dni skupienia wygłosił jak zwykle porywające rekolekcje podczas, których poruszył frapujące tematy:

Kościół jest matką czy ojcem?

Jak dostać się do Namiotu Spotkania i go nie opuścić?

W stosunku do Boga lepszy jest dialog czy monolog?

Na modlitwie lepiej być faryzeuszem czy celnikiem?

Studnia Eliasza to przeznaczony na cały rok, uporządkowany i podzielony tematycznie wybór fragmentów z pism świętych Karmelu. Zebrane tutaj rozważania mogą Ci pomóc żyć w rytmie Kościoła, który w ciągu roku celebruje, rozważa i przeżywa tajemnice wiary. 

Medytacje Świętych Karmelu stanowią bogatą duchową lekturę i mogą stać się niczym kubek ożywczej wody dla Twojej codziennej modlitwy i medytacji. Zaczerpnij każdego dnia z bogactwa ogrodu Bożego, jakim jest Karmel.

„Święci są najwspanialszą gwarancją Kościoła. Są dowodem na obecność działającego w Nim Ducha, który ich przemienia. Stanowią gwarancję tego, czym jest Kościół w swojej tajemnicy. Są prawdziwym proroctwem Kościoła. W każdym świętym tajemnica wiary staje się widoczna, ponieważ poprzez słowo, którym jest jego życie, chrześcijanie mogą wniknąć w głąb tajemnicy Boga i dzięki uczestnictwu w niej sami przeżyć własne zbawienie” (Divo Barsotti, ze Wstępu).