Nasza wiara

Elementarz Katolika sugeruje konieczność powrotu do szkoły, do korzeni.

Autor wpadł na wspaniały pomysł skomentowania chrześcijańskiego Wyznania wiary. Książka Elementarz Katolika jest wyznaniem wiary pisanym felietonem. W lekkiej formie, co nie znaczy, że niezobowiązującej.

Zdumienie i zachwyt rzadko nam dziś towarzyszą. Natomiast w dzieciństwie - motylek, tęcza, łagodny dotyk mamy, pierwsza łza - wszystko czego doświadczaliśmy zdumiewało i zachwycało. Jest to tzw. efekt "wow", którego znaczenie w naszym życiu podkreśla o.William O`Malley. Efekt ten powinien prowadzić do refleksji nad kondycją człowieka, przeżywaniem wiary oraz rozumieniem Boga i nas samych.

Monastyczna tradycja nakazywała bić o zmroku w dzwon, aby ułatwić orientację pielgrzymom kierującym się do klasztorów i sanktuariów. Dzwon zagubionych wskazywał właściwy kierunek, przybliżoną odległość, a przede wszystkim pozwalał odnaleźć właściwy szlak tym, których zaskoczyły mrok, mgła i innego rodzaju przeciwności. Taki obraz nabiera wartości symbolicznej. Klasztory na całym świecie pełnią dziś podobną rolę. Prowadzą wiernych przez mgłę jaką stanowią wyzwania współczesności. 

Kolejny to z serii - U źródeł wiary

Spotkanie z Panem zmienia nasze życie. Pragnijmy żyć tak, jak On tego oczekuje, począwszy od przymierza dziesięciu słów ze Starego Testamentu, a skończywszy na jedynym przykazaniu danym nam przez Pana, by kochać Boga ze wszystkich sił, całym umysłem, całym sercem, a bliźniego swego jak siebie samego.

tom III zawiera:

- wybór wypowiedzi Kościoła wprowadzających w tematykę przykazań w ujęciu Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego,
- wskazówki do lektury, które mogą być pomocne w pracy indywidualnej, w grupach czy na katechezie,
- odpowiedzi na pytania o chrześcijańską moralność widzianą jako spotkanie z Panem, przemieniającą życie, która nie jest jedynie zbiorem nakazów i zakazów.

Pro memoriam

„Mocne”, „prawdziwa petarda” „dosadne zwieńczenie dzieła”, to pierwsze recenzje redaktorów przygotowujących polskie wydanie trzeciej części tryptyku, który kard. George Pell stworzył podczas uwięzienia.

Nikt nie przypuszczał, że trafi do czytelników już po śmierci Autora, a tytuł „Uwolnienie niewinnego” nabierze dodatkowego, mistycznego znaczenia.

Niezwykłej rangi nabierają też słowa, które w ostatniej części „Dziennika więziennego” kieruje do nas śp. kard Pell. To ranga duchowego testamentu.

Ten ostateczny werdykt został wydany po czterech latach udręki – publicznych oskarżeń, śledztwa, procesu i medialnego linczu – oraz ponad roku więzienia za przestępstwo, którego kard. George Pell nie popełnił!

Sąd Najwyższy Australii ostatecznie całkowicie uniewinnił 78-letniego kardynała i oczyścił z zarzutów o przestępstwo na tle seksualnym. Było to nie tylko osobiste zwycięstwo hierarchy nad niesprawiedliwością, ale i nadzieja dla całego Kościoła katolickiego, iż prawda zawsze ostatecznie zatriumfuje. Nie żywiąc niechęci do swoich oskarżycieli, sędziów, pracowników więziennictwa, dziennikarzy oraz osób wyrażających wobec niego nienawiść, kard. Pell wykorzystał pobyt w więzieniu jako swego rodzaju „przedłużone rekolekcje”.

Sumiennie przy tym wypełniał strony zeszytu swoimi duchowymi refleksjami oraz spostrzeżeniami na temat bieżących wydarzeń i więziennego życia.

Z jego zapisków wyłania się portret człowieka niezłomnej wiary i ogromnej dojrzałości duchowej, poddawanego próbie jak biblijny Hiob, który może się stać inspiracją i wzorem dla współczesnego człowieka.

Światowy bestseller, który porusza sumienia.

NIEWINNY!

Ten ostateczny werdykt został wydany po czterech latach udręki – publicznych oskarżeń, śledztwa, procesu i medialnego linczu – oraz ponad roku więzienia za przestępstwo, którego kard. George Pell nie popełnił!

Sąd Najwyższy Australii ostatecznie całkowicie uniewinnił 78-letniego kardynała i oczyścił od zarzutów o przestępstwo na tle seksualnym. Było to nie tylko osobiste zwycięstwo hierarchy nad niesprawiedliwością, ale i nadzieja dla całego Kościoła katolickiego, iż prawda zawsze ostatecznie zatriumfuje.

Nie żywiąc niechęci do swoich oskarżycieli, sędziów, pracowników więziennictwa, dziennikarzy oraz osób wyrażających wobec niego nienawiść, kard. Pell wykorzystał pobyt w więzieniu jako swego rodzaju „przedłużone rekolekcje”.

Książka zaprasza nas do rozważań nad tym, co Słowo Boże mówi nam o Maryi. Czytamy w niej o historii miłosiernej czułości Boga, który nieustannie pragnie zjednoczenia z człowiekiem, aby go zbawić.

Poprzez karty tej książki Maryja przychodzi do nas jak niegdyś do Elżbiety. Porusza najgłębiej ukryte miejsca w nas samych, które nie utraciły nigdy pamięci o Bogu i oczekują Go.

Miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć i łaskawość, uprzejmość, wspaniałomyślność, opanowanie…

Wielu widzi w nich cechy dobrego człowieka. Cechy ze wszech miar pożądane. Święty Paweł natomiast twierdzi, że to owoce obecności i działania Ducha Świętego w nas. W Liście do Galatów znajdziemy ich dziewięć. Tradycja – za łacińską Wulgatą – wymienia dwanaście.

Dwanaście słów. Niektóre ważne i poważnie, inne mogą wydawać się nieco nieżyciowe.

Czym są owoce Ducha Świętego? Jak je rozumieć, jak w sobie rozwijać?

Poszukajmy odpowiedzi w zawsze głębokich myślach księdza Jana Twardowskiego.

Poznawać mamy Jezusa Chrystusa jak najbardziej osobiście. Na ostatnim słowie należy położyć nacisk, gdyż dzisiejszym „znakiem czasu” i zarazem wymogiem życia duchowego jest personalizm. Po linii tego trendu tutaj pójdziemy.

Na wiele sposobów można poznawać Jezusa Chrystusa z kart Pisma Świętego, zwłaszcza z Nowego Testamentu, który odsłania niezgłębione bogactwo Chrystusa (Ef 3,8). Personalizm zaś podsuwa nam jako temat szczególnie wart rozważenia – spotkania Jezusa w Ewangeliach z poszczególnymi osobami.

Ceniony dominikanin, z charakterystyczną dla siebie skrupulatnością i nieoczywistością, zestawia Słowo z czasami współczesnymi.

Pomaga odkryć sedno chrześcijaństwa i odpowiada na szereg, chwilami zdumiewających, pytań: Czy my, ludzie XXI wieku, jesteśmy „teflonowymi chrześcijanami”? Czy możemy uwolnić się od „-izmów”? Dlaczego chowamy swoje prawdziwe JA „za płaszczem Bartymeusza”?

To wzbogacająca propozycja, która pogłębi naszą wiarę.  

Kim są dusze ofiarne? Jaką odgrywają rolę w dziejach ludzkości? Czy wypowiedziane przez nie proroctwa wypełniają się na naszych oczach?
 
Saverio Gaeta uważnie przygląda się takim postaciom jak Luiza Picca­rreta, Aleksandrina Maria da Costa, Natuzza Evolo, Marta Robin czy Teresa Neumann i zauważa, że ich wizje oraz proroctwa są ściś­le ze sobą powiązane. Zebrane razem, tworzą konkretny obraz i ostrzeżenie dla całej ludzkości.

Mistyczki widziały zapowiedzi trzech dni ciemności, ostrzeżenia i końca świata. Każda z nich otrzymała szczególne wezwanie do tego, by stać się duszą ofiarną. Wszystkie oddały siebie, by ratować grzeszną ludzkość przed potępieniem. Czy to właśnie dzięki nim, mimo zalewu grzechu i demoralizacji, sąd Boży jeszcze nie nastąpił?

Bycie matką według zamysłu Bożego wymaga osobistego zaangażowania. Dlaczego? Ponieważ macierzyństwo jest Bożym powołaniem.

Święty Jan Paweł II pisze: „W macierzyństwie kobiety, złączonym z ojcostwem mężczyzny, odzwierciedla się ta odwieczna tajemnica rodzenia, która jest w Bogu samym, w Bogu Trójjedynym”.

Przeżywanie macierzyństwa jako powołania nie było nigdy łatwe, a obecnie jest trudniejsze niż kiedykolwiek. Kościół ukazuje nam wiele przykładów świętych matek (św. Monika, św. Zelia Martin, czy św. Joanna Beretta Molla), których życie stało się świadectwem przeżywania wiary przez pryzmat macierzyństwa.

Autorka podpowiada jak przygotować się do roli matki, zachęca też kobiety do spojrzenia na siebie w zupełnie nowej perspektywie: jako żony, córki swoich rodziców, czy dziecka Bożego.

Trzynaście szkiców dotykających kluczowych tematów zaczerpniętych z teologii ciała Jana Pawła II: powołanie do życia w małżeństwie, Eucharystii, misterium małżeńskiego, wielkości i cichości małżeństwa, przebaczenia w życiu małżeńskim, prób i radości małżeństwa, świętości we dwoje… Zawiera przykłady zaczerpnięte z codziennego życia małżonków.

Książka jest zbiorem tekstów zaprezentowanych podczas dziewiątej już edycji rekolekcji liturgicznych Mysterium fascinans – Duchowość kształtowana przez liturgię.

Ich celem jest budzić w zainteresowanych pragnienie i prowadzić do stawania się coraz bardziej ludźmi całkowicie ukierunkowanymi na Boga. Starają się one pokazać, jak liturgia - mówiąc z przymrużeniem oka - "działa" w kształtowaniu duchowości.

Wśród autorów znajdują się: s. Anna Hyszko CHR, Konrad Małys OSB, Tomasz Grabowski OP, Maria Miduch, ks. Andrzej Muszala, ks. Krzysztof Grzywocz

W dobie tak zwanego kultu ciała konieczne jest odnalezienie na nowo jego rzeczywistej wartości. W jaki sposób? Przez ukazanie jego ścisłego związku z tym, co duchowe w człowieku. To, co cielesne, najlepiej wyraża się przez to, co duchowe.

Czym jest radość doświadczenia Bożej obecności i jakiej mocy udziela Bóg wszystkim, którzy wraz z sakramentem chrztu i bierzmowania przyjęli Boże wezwanie, by iść na świat i  z entuzjazmem głosić Jego Ewangelię?