Nasza wiara

Człowiek współczesny bardzo niechętnie przyjmuje prawdę o grzechu. Masowa kultura redukuje pojęcie grzechu do zbrodni powszech­nie potępianych przez wszystkich posiadających pewne wyczucie wartości moralnych. Wiele osób podświadomie odrzuca to, co mogłoby w jakiś sposób zakłócić ich (często złudny) spo­kój, zmusić do głębszego zastanowienia się nad sobą i swoim postępowaniem. To, co po­ka­zują współczesne filmy, artykuły, przykłady życia sławnych ludzi, to „życie na luzie”, wol­ność od ograniczeń narzucanych przez systemy moralne powszechnie przyjmowane w po­­przednich pokoleniach. Jest to swoistą „do­brą nowiną” o bezgrzeszności czło­wie­ka.

Rzekomo wolny nowoczesny człowiek, faktycz­nie odsuwa od siebie głębszą refleksję, woli żyć złudzeniem. Natomiast już proste zasta­nowienie się nad sobą, zwrócenie uwagi na to, co myślimy o innych, na krytyczne oceny pro­wadzące do obarczania winą wszystkich wo­kół wystarczą jako podstawa do refleksji i za­­dania sobie pytania: „A gdybym tak samo spojrzał na siebie – czy nie dostrzegłbym także włas­nej winy?”

Zastanawiając się nad imieniem Bożym w Piśmie Świętym, musimy pamiętać, że jego księgi powstały w Izraelu, Narodzie Wybranym, któremu Bóg przekazał swoje Objawienie, wykorzystując całą jego kulturę, sposób myślenia i odczuwania pod wieloma względami wspólny z ludami, wśród których żyli ówcześni Izraelici.

Sposoby wyrażania i stosowane obrazy mogą być pod pewnymi względami podobne do używanych w tamtych kulturach, pod innymi natomiast ich sens w Biblii jest kształtowany przez własne doświadczenia dziejowe Izraela oraz religię uznającą tylko jednego Boga.

Myśl starożytnych Hebrajczyków, jako na wskroś praktyczna, tzn. zainteresowana przede wszystkim celowym działaniem w życiu, była daleka od wszelkiej metafizyki, choć ze strony uczonych nie brakło prób doszukiwania się przynajmniej jej podtekstów w pismach proroków.

Trzeba więc szukać w Piśmie Świętym biblijnej koncepcji czasu na innej drodze niż dociekania teoretyczne typowe dla myśli greckiej. Tą właściwą drogą jest wzięcie pod uwagę pewnej szczególnej cechy naszego zbioru ksiąg składających się na Biblię. Choć zawiera ona nie tylko księgi historyczne, całkiem słusznie nosi niekiedy synonimiczną nazwę historii świętej, która ma jeden temat zasadniczy, a jest nim zbawienie.

Stąd dzieje zbawienia z punktu widzenia czasu nie są równoznaczne z wciągnięciem poszczególnych zbawczych czynów Boga do gotowej już przestrzeni czasu, lecz raczej szereg czynów Bożej łaski tworzy (...) następstwo czasów jako produkt uboczny.

Dzieło to prezentuje w prosty i interesujący spo­sób całość orędzia chrześcijańskiego, ukazując zagadnienia wiary chrześcijańskiej przezna­czone współczesnego człowieka. Kompendium z odwagą podejmuje wielkie pro­blemy współczesności, odwołując się do roz­woju nauk, roli sumienia oraz praw człowieka. Dzieło jawi się jako aktualny, pewny i solidny sposób ukazania wiary chrześcijańskiej dzisiaj – przyjmując jakby formę dialogu między mistrzem a uczniem. Zawiera 15 pięknych reprodukcji dzieł sztuki, pochodzących z różnych epok i stylów sztuki chrześcijańskiej, opatrzonych komentarzami, które stanowią swoiste introdukcje do poszcze­gólnych części dzieła.

Mały, podręczny pomocnik dla każdego katolika w temacie ogólnie pojętych prawd liturgii oraz savoir vivre’u w kościele.

Opisuje podstawowe zasady zachowania, gestykulacji, świadomego uczestnictwa we Mszy Świętej i nabożeństwach.

Książka  w klarowny sposób wyjaśnia trudne pojęcia oraz symbolikę Eucharystii, daje wskazówki każdemu człowiekowi, bez względu na wiek, co do tego, jak prawidłowo zachowywać  się w kościele, naucza dobrych manier, a także wyjaśnia, jak nawiązać bliższą relację z Panem Bogiem – przez godne uczestnictwo w liturgii i sakramentach.

Publikacja podzielona została na 95 krótkich rozdziałów, tłumaczących trudne zagadnienia, znaczenie sakramentów oraz dających konkretne propozycje zachowania się w kościele. Wartością dodaną jest piękne, wprowadzające w tematykę publikacji opowiadanie o chłopcu, który chce opuścić kościelną wspólnotę. Zanim jednak to uczyni, ma on do wykonania zadanie… Opowiadanie kończy się sentencją: „Kto opuszcza Kościół z powodu zakłamanych chrześcijan, ten nigdy nie wszedł do niego naprawdę z powodu Jezusa”.

Rozkochany w Matce Bożej i różańcu Arcybiskup, dzieli się z czytelnikami prostymi, ale niezwykle wymownymi rozważaniami, które dzisiaj, jakby jeszcze zyskały na aktualności.

Wyjątkowe rozważania modlitwy różańcowej autorstwa Fultona J. Sheena, z rycinami Albrechta Dürera, w tłumaczeniu Izabelli Parowicz. Rozkochany w Matce Bożej i różańcu Arcybiskup, dzieli się z czytelnikami prostymi, ale niezwykle wymownymi rozważaniami, które dzisiaj, jakby jeszcze zyskały na aktualności.

W książce ojca Jerzego Zielińskiego, karmelity bosego czytelnik odnajdzie zwierzenia Chrystusa na temat duchowych i fizycznych cierpień, przez jakie musiał przejść, by zbawić człowieka. Mówił o nich m.in. świętej Faustynie Kowalskiej i siostrze Leonii Marii Nastał.

Zwierzenia Zbawiciela pomagają bardziej ukochać Jego osobę, otwierają serca na bardziej świadome przeżywanie codziennych krzyży, ponieważ droga do nieba jest wąska i wyboista.

Każde wydarzenie zbawcze musi być przeżywane w swojej całości. Może to spowodować pewne zawahanie się w akcentowaniu okresu całkowicie poświęconego rozważaniu jakiejś tajemnicy. Nie chcemy jednak w tych rozważaniach wskazywać na pewien czas, który ma pomóc wiernym w ukierunkowaniu na te tajemnice naszego zbawienia.

Lipiec to miesiąc, który chrześcijańska pobożność tradycyjnie poświęca tajemnicy przelań Krwi Chrystusa. Wybrana w tej książce metoda, na wzór „liturgii słowa”, odzwierciedla powszechne nastawienie przyjęte przez Kościół w naszych czasach.

Ojcowie Kościoła porównywali Serce Jezusa do sekretnej księgi opowiadającej historię miłości Syna Bożego do ludzi. Jej stronice pozostawały zapieczętowane aż do chwili, gdy zostało przebite lancą rzymskiego setnika. Rana natomiast ujawniła ich sekretną treść.

Niejedna osoba będzie oburzona pytaniem postawionym w tytule: „Jak to, modlić się o pieniądze, o mamonę?”. Ale pieniądze przecież nie są ani złe, ani dobre, ważne natomiast jest nasze do nich podejście. I czy chcemy, czy nie, są nam potrzebne do życia. Przenieśmy więc nasze potrzeby na grunt modlitwy, porozmawiajmy z naszym kochającym Ojcem.

On jak każdy ziemski ojciec chce zapewnić swoim dzieciom godziwe utrzymanie, zagwarantować potrzebne środki do życia.

A jak się modlić? Wskazówki znajdziesz w książce wraz z wybranymi modlitwami.

Stosunek rozumu do wiary jest niewątpliwie jednym z najczęściej podejmowanych zagadnień. Filozofowie i teologowie bardzo różnie starają się do niego podejść. Często jednak przeintelektualizowane rozważania zbyt teoretycznie traktują zarówno rozum, jak i wiarę. Zapomina się w nich o tym, że rozum w człowieku nie ogranicza się do racjonalizmu.

Ojciec Piotr Rostworowski pokazuje, że wiara jest po prostu mądra, a tym samym rozumna. Mądrość w człowieku nie jest wynikiem racjonalnych dywagacji, ale światłem, które go oświeca, jeżeli na to światło potrafi się otworzyć. 

Ojciec Piotr Rostworowski, mnich – nie profesor teologii, czy filozofii, stara się przypomnieć najprostsze i jednocześnie najważniejsze prawdy dotyczące wiary chrześcijańskiej, przede wszystkim, że nie jest ona światopoglądem, ale przyjęciem samego Boga jako Osoby. Dlatego nie da się wiary oddzielić od miłości. To wejście w więź miłości z Bogiem pociąga dopiero za sobą przyjęcie wszystkich prawd objawionych.

Ja nie będę Cię, drogi Czytelniku, uczyć modlitwy, i chciałbym, żeby to było jasne od początku. Chciałbym, żeby to Jezus uczył nas, mnie i Ciebie, modlitwy. Chcemy się uczyć modlitwy i dlatego tytułem sesji i tej publikacji jest prośba uczniów skierowana do Jezusa: «Panie, naucz nas modlić się!» (Łk 11, 1) – pisze na samym początku swoich rozważań Piotr Szyrszeń SDS.

Ksiądz Wojciech Węgrzyniak wprowadza w świat duszy psalmisty, podejmuje próbę zrozumienia ludzi, których nie omijały najcięższe doświadczenia życia.

Jak je przeżywali? W jaki sposób odnajdowali światło? Jak mocowali się z Bogiem, który niekiedy wydawał się nieobecny, a nawet przeszkadzający? Analiza wybranych psalmów pozwala zrozumieć chociaż w jakimś stopniu nasze dusze i nasze groby.

Jak wiadomo, psalmów jest 150 i występują w nich trzej główni bohaterowie: psalmista (podmiot liryczny, bohater), Pan Bóg (chyba nie ma psalmów, w których nie ma Pana Boga) i drugi człowiek. Pomiędzy tymi bohaterami dochodzi czasami do takich spięć w relacjach, że można mówić nawet o konflikcie, o sporze, o pewnego rodzaju dramacie, który dochodzi do takiego punktu, że człowiekowi nieraz wydaje się, że tego nie przetrzyma.

Narcyzm epidemią młodych ludzi! – grzmią na alarm psycholodzy. Selfies – znakiem czasu! – dorzucają inni badacze. Idealne ciało złotym cielcem dzisiejszej kultury!... Czy rzeczywiście narcyzm jest „znakiem czasu”, który charakteryzuje współczesność? Czy poprawnie interpretujemy ten znak czasu jako zasadniczą trudność z miłością własną, a tym samym z miłością bliźniego i samego Boga?

Czy tym samym nasze odniesienie całej tej rzeczywistości do przykazania miłości jest właściwym odniesieniem? Obecna publikacja jest próbą odpowiedzi na te pytania i ufamy, że okaże się pożyteczne i owocna.

W dobie tak zwanego kultu ciała konieczne jest odnalezienie na nowo jego rzeczywistej wartości. W jaki sposób? Przez ukazanie jego ścisłego związku z tym, co duchowe w człowieku. To, co cielesne, najlepiej wyraża się przez to, co duchowe.

Po co ci Duch Święty? Jako ludzie wierzący nawet nie wiemy, co posiadamy, Kogo otrzymaliśmy na swoim chrzcie i Kto w nas mieszka. A mamy w swoim sercu Ducha Świętego! 

Niestety bardzo rzadko współpracujemy z Tym, który ma wielką moc.

Interesujący i piękny temat: kryzys jako godzina Boga. Już sam tytuł pomaga nam poprawnie interpretować to pojęcie. Gdy mówimy o kryzysie, myślimy często o trudnych sytuacjach. Oczywiście, kryzysy to także te szczególne sytuacje. Najpierw jednak warto uwzględnić etymologiczne znaczenie tego słowa.

Kryzys oznacza zasadniczo zdolność człowieka do decyzji, dokonywanie przez niego wyboru. Człowiek żyje, dokonując wyborów – to jest jego stała postawa. Nie czeka, aż zdarzą się szczególne sytuacje, ale uczy się, jak najlepiej przeżywać każdy moment swojego życia, stale zadając sobie pytanie: jaka jest w tej chwili najlepsza rzecz, jaką mógłbym zrobić?

Interesujący i piękny temat: kryzys jako godzina Boga. Już sam tytuł pomaga nam poprawnie interpretować to pojęcie. Gdy mówimy o kryzysie, myślimy często o trudnych sytuacjach. Oczywiście, kryzysy to także te szczególne sytuacje. Najpierw jednak warto uwzględnić etymologiczne znaczenie tego słowa.

Kryzys oznacza zasadniczo zdolność człowieka do decyzji, dokonywanie przez niego wyboru. Człowiek żyje, dokonując wyborów – to jest jego stała postawa. Nie czeka, aż zdarzą się szczególne sytuacje, ale uczy się, jak najlepiej przeżywać każdy moment swojego życia, stale zadając sobie pytanie: jaka jest w tej chwili najlepsza rzecz, jaką mógłbym zrobić?