Powołanie kapłańskie - formacja

Przejawem troski papieża Benedykta XVI o wiarę było jego bogate w treści nauczanie, a zwłaszcza jego troska o jakość powołań kapłańskich.

Zwołany przez niego Rok Kapłański miał na nowo rozbudzić w prezbiterach tożsamość kapłańską i zdynamizować ich działalność na polu ewangelizacyjnym. Kiedy więc przyglądamy się kolejnym krokom pasterskim podejmowanym przez papieża Benedykta, zauważamy, że nie były one czymś spontanicznym, ale były owocem jasnej wizji duszpasterskiej zmierzającej do odnowy świata, począwszy od odnowy kapłanów i Kościoła.

Nauczanie Ojca Świętego Benedykta XVI ma w sobie niezwykłą głębię duchową i intelektualną. Dzięki swej mądrości i jasności przekazu, papież ten nazwany został „Mozartem teologii” i na ten tytuł w całej pełni zasługuje. Jak mało kto potrafił bowiem mówić w sposób przystępny o największych tajemnicach wiary chrześcijańskiej.

Zażyłość modlitewna z Bogiem i pokorna postawa wobec Niego były fundamentem poznawania prawd objawionych i ich głoszenia. Dokładał usilnych starań, aby ukazywać światu właściwe oblicze Boga, któremu człowiek powinien dać pierwszeństwo we wszystkim. Możnym tego świata nie podobało się takie nauczanie, dlatego często je odrzucali, podobnie jak i samego papieża. Pozostał on jednak wierny do końca zasadom katolickiej nauki, pochylając się nie tylko nad wielkością Boga, ale również godnością człowieka.

Bardzo ważne miejsce w nauczania papieża Ratzingera zajmuje kapłan i jego misja we współczesnym świecie. W czasie pielgrzymki do Polski przypomniał, że ksiądz nie musi być ekspertem w sprawach ekonomii, budownictwa czy polityki. Winien być specjalistą od spotkania człowieka z Bogiem i na takiego oczekują ludzie wierzący.

W formacji kapłańskiej zbyt często całą odpowiedzialność wychowawczą przerzucamy niemal wyłącznie na przełożonych seminaryjnych i ojców duchownych, zwalniając się przy tym z jakiejkolwiek odpowiedzialności za postawy i zachowania przyszłych kapłanów. Tymczasem, jak pokazuje życie, na postawę i zachowanie alumna i kapłana ogromny wpływ mogą mieć także jego rodzice, rodzeństwo, księża w parafii, przyjaciele.

Każdą egzystencję można porównać z wypuszczoną strzałą: tak jak ważne jest namierzenie celu, tak również konieczne jest zdecydowane zmierzanie osoby ku celowi, jaki sobie wyznaczyła.”

A jaki cel Ty sobie wyznaczyłeś? Czym dla Ciebie jest kapłaństwo?

Pośród trosk, jakie niesie życie, i wyzwań, jakie stawia przed nami wiara, wielu szuka dziś indywidualnego kierownictwa duchowego i wsparcia w postępie na drodze do Boga. Książka Janet K. Ruffing RSM to doskonała pomoc zarówno dla kierowników duchowych, jak i osób korzystających z kierownictwa, które wyszły poza początkowy etap tej drogi.

Bezpośrednią konsekwencją liczenia się kierownika duchowego z Bogiem jest liczenie się z człowiekiem, szacunek dla duszy. Kierownictwo musi być ściśle dostosowane do osoby. Bo człowiekowi pomóc można jedynie po linii wierności jego zasadniczym własnym tendencjom rozwojowym, które otrzymał od Stwórcy.

Dwa listy Radujcie się i Rozpoznawajcie zapoczątkowały czas poważnej i znaczącej zbiorowej refleksji, która zadaje egzystencjalne pytania naszemu życiu osobistemu i wspólnotowemu. Warto kontynuować tę wielogłosową refleksję, zatrzymując wzrok na tym, co jest sercem naszego życia opartego na sequeli. Temu ma służyć dokument Kontemplujcie. Do osób konsekrowanych o śladach Piękna - Kongregacji ds. Życia Konsekrowanego ...

Kryzys wpisany jest w życie człowieka, także w życie księdza. Może być załamaniem chwilowym, bądź też wiązać się z zaprzeczeniem tożsamości kapłańskiej i powodować chęć rezygnacji ze stanu duchownego. Autor pisze o różnych rodzajach kryzysów psychologicznych. Szczegółowo omawia kapłańskie kryzysy: drogi, wierności powołania, celibatu i czystości, zaangażowania, jakości kapłaństwa, życia duchowego, wiary, wspólnoty, połowy życia, wypalenia i starości. Przedstawia ich przyczyny i przebieg oraz wskazuje dostępne formy pomocy. Zaznacza, że szczególnie istotną rolę w przezwyciężaniu kryzysów pełni akceptacja środowiska. Dostrzega też pozytywne strony tego rodzaju doświadczeń. Mogą one przewartościować życie, a nawet stać się szansą rozwoju.

Takiej książki jeszcze nie było! Chyba nikt do tej pory nie pisał o kapłaństwie w taki sposób, jak robi to o. Piotr Różański SP. Jest to prawdziwy „raport frontowca”, ukazujący skalę wyzwań przed jakimi staje każdy, kto decyduje się podążać drogą kapłaństwa. W swojej, okraszonej odrobiną humoru, opowieści Autor koncentruje się na ukazaniu całego bogactwa relacji, jakie łączą kapłana z wiernymi, rozprawiając się przy tym z wieloma stereotypami i mitami wypaczającymi prawdziwy obraz kapłaństwa.

Jednakże książka ta nie jest akademickim wykładem o kapłaństwie jako wspaniałej i wyjątkowej godności, lecz opowieścią o konkretnym człowieku, który zmaga się z konkretną rzeczywistością w równym stopniu kształtowaną przez niego, jak i przez tych, którym został dany, czyli wiernych. Rzeczywistość ta jest dla kapłana tym trudniejsza, że towarzyszy jej ogromny ciężar odpowiedzialności przed Bogiem za zbawienie swoje i wiernych.

Autor książki, ceniony nie tylko w Polsce liturgista, pragnie przypomnieć, jak kształtowało się miejsce dla przewodniczącego liturgii – zwłaszcza prezbitera, jego funkcje, znaczenie oraz skupić się na treści i sensie pozdrowienia zgromadzonych, które dokonuje się na początku sprawowania Eucharystii. Na początku pisze katedrze biskupa od strony jej funkcji, pozostawiając historykom sztuki bogaty rozwój dekoracji i kształtów. Idąc za wskazaniami Benedykta XVI,podkreśla rolę milczenia, które promuje wrażliwość i otwarcie na uobecniające się w liturgii misterium zbawienia. Niewielkich rozmiarów książka niesie ze sobą wiele cennych treści.

Książka zwiera 33 wspaniałe modlitwy i medytacje, spisane przez pasjonistę ks. L. Pellizzato w czasie jego dziesięcioletniego pobytu w Betanii – rodzinnej miejscowości Łazarza, którego gościnny dom często odwiedzał Jezus. Są one owocem głębokiej refleksji autora nad tajemnicą Bożego miłosierdzia. Publikacja stanowi cenną pomoc dla duszpasterzy przygotowujących nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa, ale także dla wszystkich wiernych – jako lektura do rozważań – która choć w drobnym stopniu pomoże otworzyć serca na przyjęcie Jezusa, źródła i sprawcy każdej prawdziwej miłości.

Kongregacja do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w dniach od 27 do 30 listopada 2014 roku odbyła Zebranie Plenarne na temat: „Młode wino w nowych bukłakach. Życie konsekrowane 50 lat po Lumen gentium i Perfectae caritatis”, kierując swą uwagę na tę drogę, jaką przebyło życie konsekrowane w okresie posoborowym, i starając się w syntetyczny sposób odczytać wyzwania nadal otwarte.

Dzisiejsza kultura wydaje się spychać człowieka słabego na margines życia. Coraz bardziej widoczna staje się granica pomiędzy bogatymi i biednymi, słabymi i silnymi, wierzącymi i ateistami. Współczesna kultura kusi materializmem i promuje siłę, przebojowość i niezależność. Książka ta pomoże zachować zdrowy rozsądek wobec zachodzących zmian.

Bóg daje nam tyle światła, ile potrzeba, aby uwierzyć, i dopuszcza tyle mroku, ile go potrzeba dla naszej wolności.
kard. C. M. Martini

Kardynał Martini zaprasza, szczególnie księży i osoby konsekrowane, do refleksji nad przebytą drogą powołania. Inspiracji dostarcza głównie życie św. Piotra. Jak w zwierciadle można w nim dostrzec własne chwile, w których moc Ducha pomagała podjąć powierzane zadanie.