SZTUKA BYCIA KSIĘDZEM Poradnik

Sztuka kierownictwa duchowego ma formę poradnika i jest skierowana nie tylko do środowiska kościelnego, ale także do psychologów, psychiatrów, terapeutów oraz innych osób zajmujących się konsultacją i doradztwem. Książka może pomagać im w odróżnieniu problemów natury psychologicznej i psychiatrycznej od problemów natury moralnej i duchowej.

Medytacje i modlitwy dla kapłanów i osób konsekrowanych.

„Wiara rzeczywiście zmienia wszystko; jeśli przemienia życie człowieka, to życie takie jest nowe, pełne radości. Kto wierzy, nigdy nie jest smutny, bo wiara odsłania przed nim horyzonty nadziei. Odsłania Boga obecnego i działającego w świecie (…). Ożywiana i ubogacana wiara zgina kolana do modlitwy, daje nowe oczy, pobudza serce, uruchamia ręce do służby, choć nie tylko rękami służymy. Ważne to jest dla księdza, osoby konsekrowanej i dla świeckich”.
Tak pisze we wstępie do swej kolejnej książki ks. T. Rusiecki.

Według jakiego „Zakonu” przeżywamy własne śluby: według prawa Ducha czy prawa litery? Wypełniamy je z powinności, z przyzwyczajenia czy z wewnętrznego prze­konania? Co znaczy przeżywać śluby według Ducha? Sesja dla przełożonych zakonów męskich i żeńskich oraz dla odpowiedzialnych za formację zakonną.

Kiedy bierzemy do ręki książkę, która mówi o celibacie księdza, oczekiwania są duże, ale refleksje zawarte w tej krótkiej, ale przekonującej książce sowicie wynagradzają temu, kto podejmie wysiłek jej przeczytania. Autor stawia zagadnienie w formie wyboru, zmuszając do dwojakiego podejścia: psychologicznego i duchowego.

Zjawisko „sekularyzacji” – tendencja sytuująca życie ludzkie w perspektywie horyzontalnej, zostawiająca na boku lub eliminująca, mimo chętnego podejmowania dyskursu religijnego, jego wymiar transcendentny – od kilku dziesięcioleci dotyka wszystkich ochrzczonych. W rezultacie ci, którzy z nakazu Bożego mają za zadanie prowadzić Kościół, muszą zająć zdecydowane stanowisko wobec tego zjawiska. Jednym ze skutków sekularyzacji, na pewno najbardziej znaczącym, jest oddanie się od praktyk religijnych poprzez odrzucenie – czasem świadomie, czasem pod wpływem zwyczajowych form podstępnie narzucanych przez kulturę nastawioną na dechrystianizację społeczności obywatelskiej – zarówno depozytu wiary (depositum fidei), przekazywanego prawdziwie przez Urząd Nauczycielski Kościoła, jak również autorytetu i misji ludzi pełniących w Kościele posługę, powołanych przez samego Chrystusa (por. Mk 3,13-19) do współdziałania z Jego planem zbawienia i prowadzenia ludzi do posłuszeństwa wiary (por. Syr 48, 10; Hbr 4, 1-11; Katechizm Kościoła katolickiego, 144n).

Ks. Aleksander Radecki dzieli się swoimi refleksjami na temat tajemnicy i daru powołania. Stwierdza, że wymaga ono nie tylko rozpoznania, przyjęcia i realizacji ze strony powołanych, ale też czynnej, wspierającej postawy otoczenia wezwanych do służby Bożej. Dlatego po książkę tę powinni sięgnąć rodzice, rodzeństwo oraz najbliżsi krewni sióstr zakonnych i kleryków, zakonników i księży. Wiele cennych sugestii znajdą tutaj także duszpasterze, katecheci, nauczyciele — ci, którzy mają wpływ na wszechstronnie pojmowaną formację młodego pokolenia w parafiach, w szkołach, we wspólnotach i ruchach religijnych, w klubach — wszędzie, gdzie młodzi ludzie przebywają. Także same kandydatki i sami kandydaci do życia konsekrowanego mogą szukać w książce odpowiedzi na nurtujące ich pytania przed podjęciem decyzji o przekroczeniu progu nowicjatu czy seminarium.

Autorem Wstępu do książki jest bp Wojciech Polak.

Książka zawiera zbiór listów, które młodzi ludzie pisali do ojców pijarów na przestrzeni kilku lat; stawiali w nich bardzo konkretne pytania dotyczące powołania, zwłaszcza powołania do życia zakonnego. Czytelnik znajdzie w niej wiele osobistych przemyśleń, świadectw i wątpliwości młodych chrześcijan, a także wskazówek i odpowiedzi udzielonych im przez duszpasterzy-zakonników. Korespondencja ta może okazać się pomocna także dla innych osób, które chciałyby wstąpić na drogę życia zakonnego czy kapłańskiego, ale zmagają się z licznymi wątpliwościami. Ponadto świadczy ona o tym, że i dzisiaj Chrystus zaprasza do pójścia za Nim. Możesz być pewien, że głos, który słyszysz w swym sercu, nie jest złudzeniem. Wiele osób skorzystało z propozycji Jezusa — i są szczęśliwi. Warto skorzystać z ich doświadczenia