ŻYCIE ZAKONNE Turystyka czy pielgrzymowanie - Zdzisław Józef Kijas OFM Conv

Nie jest to książka o wszystkich ludziach oddanych Bogu, ale tylko o osobach konsekrowanych. Ich życie Jan Paweł II zalicza do „śladów Boga” we współczesności: „W naszym świecie, gdzie ślady Boga wydają się często zatarte, pilnie potrzebne jest zdecydowane świadectwo prorockie osób konsekrowanych. Jego przedmiotem powinno być przede wszystkim pierwszeństwo Boga i dóbr przyszłych, czego przejawem jest naśladowanie Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego, całkowicie oddanego chwale Ojca oraz miłości do braci i sióstr” (VC 85).

Celem refleksji teologicznej zawartej w tej książce jest ukazanie prawdziwej natury życia konsekrowanego, z której wyniknie zdrowy styl życia i działania zwany duchowością.

Według jakiego „Zakonu” przeżywamy własne śluby: według prawa Ducha czy prawa litery? Wypełniamy je z powinności, z przyzwyczajenia czy z wewnętrznego prze­konania? Co znaczy przeżywać śluby według Ducha? Sesja dla przełożonych zakonów męskich i żeńskich oraz dla odpowiedzialnych za formację zakonną.

Jaki byłby świat bez sióstr zakonnych? Bez ich nieustannej modlitwy? Tylko Bóg to wie. Jak wiele zawdzięczamy tak niewielu. To nasze duchowe matki i siostry.

Ofiaruj im coś malutkiego wraz z darem modlitwy, one tego potrzebują aby z radością podążać za Chrystusem.

Ks. Aleksander Radecki dzieli się swoimi refleksjami na temat tajemnicy i daru powołania. Stwierdza, że wymaga ono nie tylko rozpoznania, przyjęcia i realizacji ze strony powołanych, ale też czynnej, wspierającej postawy otoczenia wezwanych do służby Bożej. Dlatego po książkę tę powinni sięgnąć rodzice, rodzeństwo oraz najbliżsi krewni sióstr zakonnych i kleryków, zakonników i księży. Wiele cennych sugestii znajdą tutaj także duszpasterze, katecheci, nauczyciele — ci, którzy mają wpływ na wszechstronnie pojmowaną formację młodego pokolenia w parafiach, w szkołach, we wspólnotach i ruchach religijnych, w klubach — wszędzie, gdzie młodzi ludzie przebywają. Także same kandydatki i sami kandydaci do życia konsekrowanego mogą szukać w książce odpowiedzi na nurtujące ich pytania przed podjęciem decyzji o przekroczeniu progu nowicjatu czy seminarium.

Autorem Wstępu do książki jest bp Wojciech Polak.

Nikt nie może rościć sobie prawa do tego, żeby być kapłanem. Kapłaństwo nie jest jednym z praw obywatelskich, które przysługują każdemu człowiekowi. Jest ono zaskakującym darem Bożej miłości. Autor omawia podstawowe kryteria i znaki, świadczące o tym, że dana osoba jest powołana do kapłaństwa. Odpowiada też na pytanie, co należy do istoty bycia kapłanem i posługi kapłańskiej oraz jakiej formacji potrzebują  współcześni seminarzyści, a także ci, którzy już są kapłanami.

Niniejsza książka polecana jest także osobom, które nie mają powołania do kapłaństwa, ale mają pragnienie, by dążyć ku świętości.

Zjawisko „sekularyzacji” – tendencja sytuująca życie ludzkie w perspektywie horyzontalnej, zostawiająca na boku lub eliminująca, mimo chętnego podejmowania dyskursu religijnego, jego wymiar transcendentny – od kilku dziesięcioleci dotyka wszystkich ochrzczonych. W rezultacie ci, którzy z nakazu Bożego mają za zadanie prowadzić Kościół, muszą zająć zdecydowane stanowisko wobec tego zjawiska. Jednym ze skutków sekularyzacji, na pewno najbardziej znaczącym, jest oddanie się od praktyk religijnych poprzez odrzucenie – czasem świadomie, czasem pod wpływem zwyczajowych form podstępnie narzucanych przez kulturę nastawioną na dechrystianizację społeczności obywatelskiej – zarówno depozytu wiary (depositum fidei), przekazywanego prawdziwie przez Urząd Nauczycielski Kościoła, jak również autorytetu i misji ludzi pełniących w Kościele posługę, powołanych przez samego Chrystusa (por. Mk 3,13-19) do współdziałania z Jego planem zbawienia i prowadzenia ludzi do posłuszeństwa wiary (por. Syr 48, 10; Hbr 4, 1-11; Katechizm Kościoła katolickiego, 144n).