Rekolekcje i konferencje audio

Jest bardzo mało ludzi, którzy przeczuwają, co Bóg uczyniłby z nich, gdyby zaparli się siebie i całkowicie oddali się Chrystusowi Panu, aby On ukształtował ich dusze w swych dłoniach.

Ta genialna sentencja św. Ignacego Loyoli jest nie tyle poradnikiem duchowym, co zapisem jego doświadczenia z Bogiem.

Prekursor duchowości ignacjańskiej był pewien, że głęboka przemiana duchowa dokonuje się w sercu ucznia Jezusa, który dobrowolnie rezygnuje z miłości własnej, ponieważ tylko w sercu rezygnującym z ukierunkowania na siebie inicjatywę przejmuje Bóg, który z miłością formuje swego sługę, przekształcając go wedle swej świętej woli. Święty Ignacy był tego najlepszym dowodem.

Jezus zaprasza: Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych (Mt 11,29).

Jest to zaproszenie, byśmy się wszystkiego od Niego uczyli. A jako że jest On nauczycielem cichym i pokornym, ułatwia nam to naukę, bo nie lękamy się Jego oceny.

Bycie w Jego szkole prowadzi do duchowego ukojenia, mimo że to, czego Jezus uczy, często nie jest łatwe do wprowadzenia w życie i wymaga od nas trudu. W tej sesji uczymy się od Niego modlitwy, bo i On jako człowiek sam się modlił.

Rozumienie ślubu posłuszeństwa w wielu wspólnotach zakonnych po­zostaje dzisiaj tematem nieobecnym w wymiarze refleksji, praktyczne zaś realizowanie tego ślubu generuje coraz więcej napięć.

Skupienie rekolekcyjne Serce Jezusa. Ukojenie serc naszych bpa Henryka Ciereszki oraz Józefa Augustyna to szczere świadectwo wiary i miłości.

Autorzy, sięgając do swojego duszpasterskiego i osobistego doświadczenia, zapraszają do kontemplacji przebitego Serca Jezusa.

Dzięki niej możemy przeczuć zło grzechu, który zdolny jest ugodzić Syna Bożego, oraz poznać nieskończoną głębię miłości Boga-Człowieka; to ona wybawia nas ze wszystkich naszych nieprawości. W przebitym Sercu Jezusa jest nasze przebaczenie, uzdrowienie, pocieszenie i ukojenie.

To, czego dotknie Duch Święty, zostaje przemienione. 

Kluczem do skutecznego wprowadzenia zmian w naszym życiu jest silna wola i samodyscyplina.

Na naszą wolę możemy spojrzeć jak na swego rodzaju mięsień, który – gdy jest często używany – rozwija się. Mądrość i rozwaga polegają na odpowiednim podejściu do zadań ćwiczących wolną wolę. Zaś mistrzami ćwiczeń ascetycznych wzmacniających silną wolę byli Ojcowie Pustyni.

Jak dobrze kształtować swoją wolę i nie popaść w pokusę woluntaryzmu i samozbawienia?
Na czym polega sztuka powiązania oczyszczonej i dojrzałej woli człowieka z wolą Bożą?
Gdzie sięgają granice naszej woli?
Kiedy kurczą się i zanikają nasze zasoby silnej woli i kontroli wewnętrznej?

Jezus kocha każdy dom i spotkania przy stole: te codzienne w zaciszu Nazaretu oraz te, które miały miejsce podczas Jego ziemskiej wę­drów­ki do Domu Ojca.

Był otwarty na każde zaproszenie. Spotykamy Go u celnika Lewiego, na weselu w Kanie Galilejskiej, podczas roz­mno­żenia chleba dla kilku tysięcy osób, w domu faryzeusza Szymona, u Marty, Marii i Łazarza w Betanii, podczas Ostatniej Wieczerzy z ucznia­mi w Wieczerniku i w wielu innych miejscach. On też czeka na każdego z ucztą w Domu Ojca.

Mękę i śmierć Jezusa Chrystusa można rozważać zarówno w per­spek­­tywie historyczno-topograficzno-geograficznej, jak i teologicznej. Obydwie dotyczą Jerozolimy i konkretnych miejsc, o których pamięć zachowała się i trwa do dzisiaj.

W nagranych rozważaniach Autor, odwołując się do własnego doświadczenia oraz świadectw świętych, mistyków, ludzi wielkiej wiary, dzieli się przekonaniem, że więź z Chrystusem – mistyczna zażyłość z Nim – jest w zasięgu naszych serc i umysłów.

Warunkiem staje się jednak głębokie pragnienie, ofiarne zaangażowanie, wewnętrzna wolność, determinacja i – nade wszystko – całkowite powierzenie swego życia Jezusowi jako swemu Panu i Przyjacielowi.

Św. Łukasz napisał jedno dwuczęściowe dzieło (Ewangelię i Dzieje Apo­stolskie), które wyraźnie rozdzieliło się w świadomości czytel­ni­ków, ze szkodą dla drugiej części, rzadko czytanej i rozważanej.

O. Timothy Radcliffe pomaga spojrzeć na wiarę i powołanie jako na za­pro­­szenie do pełni życia. „Przyszedłem, aby miały życie i miały je w obfi­tości” (J 10,10).

Choroby duchowe to wynik oddziaływania na ludzką psychikę wielu namiętnych myśli i głębokich, często ukrytych motywacji. Podstawą tych mechanizmów jest egoizm, zamknięcie w sobie i różne rodzaje zniewoleń. Takie stany niszczą człowieka.

Proces uzdrowienia to droga przemiany umysłu i serca przez odkrycie mocy modlitwy, Słowa Bożego i sakramentów.

W trakcie sesji są poruszane między innymi takie tematy jak: geneza i podział chorób duchowych; podstawowe warunki uzdrowienia i zdrowia; rodzaje duchowych lekarstw. 

1 płyta CD w formacie mp3 - 5h 50 minut

Męka Chrystusa pokazuje sprawiedliwość „na miarę Boga”, głęboko inną od sprawiedliwości ludzkiej. Objawia „nadmiar” sprawiedliwości, bo grzechy ludzi zostają „wyrównane” ofiarą Boga-Człowieka. Bóg „czyni nas wewnętrznie sprawiedliwymi mocą swojego miło­sierdzia”

Krew Sprawiedliwego, którą grzesząc przelewamy, obmywa „nas i dzieci nasze”, usprawiedliwia nas, jeśli tylko na to pozwolimy. Modląc się Męką Pańską wg św. Mateusza chcemy otworzyć się na tę „większą” sprawiedliwość.

Całkowity czas: 5 godz. 37 min. Ilość płyt: 1 Format: CD MP3

Aby poznawać serce Boga w słowach Boga, czytane słowo Pisma musi w nas wybrzmieć głosem, który dotyka samej naszej istoty, naszej naj­głębszej tożsamości. Dla Maryi momentem takiego spot­kania ze Sło­wem było z pewnością Zwiastowanie.

Autor nagrania - uznany rekolekcjonista o. Józef Augustyn koncentruje się przede wszystkim na modlitwie w procesie uzdrowienia z poczucia krzywdy. W opinii autora „centralnym nerwem” uleczenia z poczucia krzywdy jest całkowite ukorzenie się przed Bogiem.

Wyraża się ono w pełnym powierzeniu się Jezusowi Ukrzyżowanemu, który umarł za grzechy wszystkich: krzywdzicieli i skrzywdzonych.

1 płyta CD w formacie mp3, czas nagrania 3 h 56 min.

Te rekolekcje są podróżą do środka Trójcy i spotkaniem z Bogiem, jakiego być może jeszcze nigdy nie doświadczyłeś.

Od dziecka chcemy przynależeć do różnych grup – rodzina, koledzy, przyjaciele w pracy, a najgorsze uczucie to uczucie odrzucenia, bycia poza grupą, w której ludzie się dobrze czują, mogą być sobą. Uczucie przynależności sprawia, że odkrywamy, kim jesteśmy. W Trójcy – pomiędzy Ojcem, Jezusem i Duchem – pasujesz do otoczenia i czujesz, że jesteś u siebie.

Przez kolejne części rekolekcji spotkamy się z poszczególnymi Osobami Trójcy i zadamy Im ważne, czasem trudne pytania – o Boga, o Miłosierdzie i o nas.

Czy zastanawialiście się na przykład, dlaczego Bóg Ojciec kazał Abrahamowi zabić swojego syna?

To rekolekcje o miłosierdziu, bo jeśli nasz Bóg jest miłością do mnie, to na wszystkie wersety z Biblii i na wszystkie wydarzenia z mojego życia należy popatrzeć od nowa, nowymi oczami. Będą to rekolekcje o nas, bo od urodzenia każdy z nas przebywa pośrodku Trójcy Świętej, wystarczy otworzyć oczy.

Podczas sesji pójdziemy z Siostrą Faustyną drogą prowadzącą do sa­me­go źródła: do Bożego słowa, w którym usłyszała i kontemplowała Miło­sier­dzie Wcielone (por. Dz. 1745).

Podejmiemy lectio divina do tekstów bi­blijnych, które Jezusa osobiście wskazał Faustynie, aby nad nimi roz­my­ślała.

Będzie uczyła nas czytania Słowa tak, jak uczył ją tego Miło­sier­ny: „Czytaj nie tylko ustami, ale sercem...” (Dz. 1765).

Będziemy kołysali w sercu obietnicę, którą Jezus zostawił Faustynie: „Przez Słowo Wcielone daję po­znać przepaść miłosierdzia mojego” (Dz. 88). To obietnica także dla nas. 

Kim byli trzej wielcy patriarchowie, co było w nich tak szczególnego, że „Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem” (Hbr 11,16), Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba?

W czasie sesji wspólnie z wybitną biblistką Danutą Piekarz pójdziemy śladami ich żarliwej wiary, zdolnej oddać wszystko, by okazać posłuszeństwo słowu Bożego wezwania.

To oni, ludzie wiary, stali się fundamentem, z którego wyrósł lud prowadzony przez Boga, lud, do którego także i my należymy. 

„A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3) – w tych sło­wach Jezus przybliża niekończącą się radość życia wiecznego.

Znać Boga to nie wiedza, lecz relacja i otwartość na szaleństwo Ojcow­skie­go mi­ło­sierdzia, umiejętność przebaczenia.

Trójca Święta za­pra­sza do człon­kostwa w Boskiej rodzinie, gdzie dzięki zbawczej mocy Jezusa Chrystusa zapali się w sercu ogień miłości – każdy z nas może stać się „ogniem płonącym i pochodnią świecącą”

Jezus wzywa do ewangelizacji wśród swoich: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela”. I dodaje: „Posyłam was jak owce między wilki”. Ma na myśli nie pogan i nie Samarytan. Z bólem myśli o owcach, które zamieniły się w wilki.

Mówi: „posyłam was do nich …na świadectwo!” – nie na dyskusje, doktrynalne spory. Owca, która stała się wilkiem, ma w sobie ciągle znajomość Ewangelii. 

Lęk jest jednym z fundamentalnych stanów kondycji ludzkiej. Obecny w na­szych myślach, uczuciach, w naszej woli, dotyka każdego bez wzglę­du na wiek, pochodzenie, stan życia czy piastowane stanowisko.

Na przestrzeni ośmiu wieków, jakie dzielą nas od czasów św. Franciszka z Asyżu, wiele razy próbowano opowiedzieć o jego życiu.

On sam co praw­da nie napisał autobiografii, ale pozostawił po sobie wiele świa­dectw o osobistych spotkaniach z Ewangelią, które tak bardzo wpłynęły na jego historię życia, że stała się ona historią zbawienia, drogą ku świętości.

Dziś Franciszek staje obok nas, jako towarzysz w naszym dążeniu do świętości i jako wiarygodny świadek wewnętrznej przemiany, dokonującej się mo­­cą Słowa.