Droga Duchowa - Włodzimierz Zatorski OSB

Przebaczenie jest lekarstwem leczącym ranę zadaną wzajemnej więzi osobowej, która ze swej natury winna być więzią miłości. Czło­wiek jako osoba potrzebuje bowiem do życia szczególnej więzi, jaką jest miłość. Nie chodzi tutaj o emocjonalne rozbudzenie, cha­rakterystyczne dla zakochania i miłości ero­tycznej. Miłość nie sprowadza się do uczuć. Ona polega na szczególnym wzajemnym odniesieniu się do siebie osób, na obdarowaniu drugiego i przyjęciu go jako daru dla siebie.

Nie ma dla nas w życiu nic ważniejszego od przygotowania się na to spotkanie z Bogiem, aby Mu w pełni odpowiedzieć, aby w tej odpowiedzi urodzić się do pełnego życia. Milczenie, słuchanie i posłuszeństwo są niezbędnymi warunkami tego naszego przygotowania się. Dlatego też w życiu monastycznym są one wartościami podstawowymi i niezbywalnymi. Ale tak samo ważne są w życiu duchowym każdego człowieka, nie tylko chrześcijanina. Bez milczenia i wsłuchania się w prawdę nie możemy stać się tymi, kim w istocie jesteśmy.

W modlitwie stajemy u samych źródeł naszej tożsamości. Jest ona spotkaniem z Bogiem żywym, Stwórcą i Dawcą życia, w szczególności mojego życia. Dlatego też tylko od Niego możemy się uczyć pełnej prawdy o życiu, czyli tego, co dla nas najistotniejsze.

W psalmach fascynuje nas przede wszystkim autentyczny dialog z Bogiem. Psalmista z całą otwartością zwraca się do Boga, który „milcząc” mówi więcej niż można by wyrazić jakimikolwiek mądrymi sentencjami. Psalmista, wsłuchując się w tę Bożą mowę milczenia, swoim życiem „widzi” w wydarzeniach Jego obecność i działanie. Odczytuje ją na modlitwie i głosi jako mądrość życiową.