Jan Kaczkowski. Biografia - Przemysław Wilczyński

Życie trwa tylko chwilę. Nie zepsuj tego!

Ksiądz Jan Kaczkowski potrafił rozpalić serca i ostudzić emocje. Nikt tak mądrze jak on nie mówił o współczesnym Kościele, o cierpieniu, potrzebie kochania albo chociaż lubienia ludzi, którzy nas otaczają.

Czy bliskości da się nauczyć? Co to znaczy być przyzwoitym? Dlaczego czasem trudno nie być antyklerykałem? Gdzie jest Bóg, kiedy nasi bliscy cierpią? Czy eutanazja może być alternatywą dla cierpienia?

Odpowiedzi na te oraz setki innych pytań, które znajdujemy w nieznanych tekstach księdza Kaczkowskiego, uczą nas żyć w zgodzie z samym sobą i z nadzieją patrzeć w przyszłość.

Najbardziej lubiany polski ksiądz - ksiądz Jan Kaczkowski w rozmowie życia. 

Ceniony za swój autentyzm, odwagę i szczerość. Podziwiany zarówno przez katolików, jak i niewierzących. Sam o sobie mówi, że jest onkocelebrytą, czyli człowiekiem znanym głównie z tego, że ma raka. Zanim się o tym dowiedział, wybudował hospicjum w Pucku.

W szkole nie chodził na religię. Gdy już zyskał pewność do swojego powołania - odrzucili go jezuici (Niech żałują!). Kłopoty ze wzrokiem prawie uniemożliwiły mu święcenia (- A pieniądze widzi?; - Widzi!; -To święcić!).

W inspirującej rozmowie z Piotrem Żyłką ks. Jan zdradza źródła swojej niesamowitej energii i nieskończonych pokładów optymizmu. O swoim życiu i polskim Kościele mówi z odwagą i dystansem osoby, która pokonała własny strach. Wzruszające do łez świadectwo człowieka, który wie, że być może nie zostało mu wiele czasu.

Książka jest najlepszą i najbardziej kompletną biografią Adama Chmielowskiego - św. Brata Alberta. Wprowadza czytelnika w świat pełen zaskakujących, często dramatycznych i wymagających heroizmu wydarzeń.

W zajmujący sposób kreśli zarówno duchowy wizerunek Świętego, jak i zwykłą jego codzienność.

„Ten jest dobry, kto chce być dobry” - Święty Brat Albert

To proste, ale jakże głębokie motto Adam Chmielowski zilustrował swoim życiem. Nie jako znany artysta i malarz, ale jako człowiek o sercu wrażliwym na ludzkie biedy. Ten, który sam dogłębnie doświadczył Bożego miłosierdzia, pragnął nim niejako „zarazić” innych. We wszystkich swoich działaniach, słowach i modlitwach podkreślał wartość każdego życia i godność każdego człowieka – nawet tego, którego inni skazali na zapomnienie i odrzucenie.  

Książka Hadjadja wymyka się schematom. To rodzaj zaskakujących świeżością spojrzenia medytacji na temat zmartwychwstania, przechodzących w filozoficzne refleksje nad naszą codziennością. Autor z właściwą sobie swobodą zestawia obrazy biblijne, odchodzi od znanych nam klasycznych interpretacji, nie wchodząc przy tym w konflikt z prawdami wiary.

„Teza, która przyświeca tej niewielkiej książeczce, jest następująca: objawienia Zmartwychwstałego mają zdecydowanie przyziemny charakter. Jeśli ukazuje się uczniom, to nie po to, żeby wszyscy zapomnieli o Bożym świecie, zapatrzeni w niesamowitą wizję. Wręcz przeciwnie – przypomina nam o miłości bliźniego. Uczy nas spojrzenia z góry, spojrzenia na te same rzeczy, które widzą wszyscy śmiertelnicy, ale z perspektywy Ducha.”

Skuszeni propozycjami łatwych rozwiązań i „lekkim” stylem życia, niejednokrotnie trafiamy w ślepą uliczkę i stopniowo zniechęcamy się do siebie, innych osób i życia w ogóle. Bywa i tak, że tracimy wiarę, rezygnujemy z walki o szacunek dla samego siebie i przestajemy w pełni wykorzystywać swoje możliwości.

Ale nawet jeśli los nie wybacza nam potknięć, to nie znaczy, że my nie możemy ich sobie wybaczyć i zacząć raz jeszcze, z czystszym sercem i jaśniejszym umysłem, mądrzejsi o gorzkie doświadczenia i bogatsi w ufność i nadzieję.

Jakie pytania zadajesz sobie na obecnym etapie życia? Z czym się zmagasz? Czy potrzebujesz nowych rozwiązań? Czy chcesz odkryć, jak wspaniałe życie mógłbyś prowadzić? Autor ukazuje dwanaście prostych i wypróbowanych sposobów na to, jak żyć w radości i miłości.

Bóg nie wprowadza cudów do natury w sposób przypadkowy, jak gdyby z pieprzniczki. Pojawiają się one przy wielkich okazjach: znajdują się w wielkich zwojach historii – nie historii politycznej czy społecznej, ale tej duchowej, która nie może być w pełni poznana przez ludzi.

Jeśli twoje życie nie znajduje się w pobliżu jednego z tych wielkich zwojów, to jak możesz się spodziewać, że zobaczysz jeden z cudów?

Gdybyśmy byli bohaterskimi misjonarzami, apostołami lub męczennikami, byłaby to inna sprawa. Ale dlaczego ty lub ja? Jeśli nie mieszkasz w pobliżu linii kolejowej, to nie zobaczysz, jak pociągi przejeżdżają obok twoich okien. Na ile prawdopodobne jest, że ty lub ja będziemy obecni przy podpisaniu traktatu pokojowego, przy wielkim odkryciu naukowym, czy przy samobójstwie dyktatora? To, że ujrzymy cud, jest jeszcze mniej prawdopodobne. Ani też, jeśli to zrozumiemy, nie będziemy tego pragnęli. „Nikt prawie nie widzi cudów, tylko w nieszczęśliwym położeniu”.

Cuda i męczeństwo mają tendencję do gromadzenia się w tych samych obszarach historii – obszarach, do których z natury nie mamy ochoty się zapuszczać.