Kierownictwo duchowe. Myśli dla kapłanów i osób konsekrowanych - Carlo Maria Martini, Luciano Manicardi, Capitanio Rosi

Uczucia są bogactwem naszej osobowości, życiową energią dla naszego rozwoju psychicznego i duchowego. Jednak nie zawsze i nie wszystkie uczucia w sobie kochamy. Są takie, których czasem nie chcielibyśmy się pozbyć. Jak kierownictwo duchowe może pomagać w twórczym przeżywaniu niekochanych uczuć?

1 płyta CD (format MP3) , całkowity czas nagrania 4 godz. 49 min.

Sesję prowadzi ks. ks.Krzysztof Grzywocz - teolog duchowości, kierownik duchowy, rekolekcjonista

Książka jest próbą zdefiniowania istoty kierownictwa duchowego i sposobów jego realizacji w świetle doświadczenia Kościoła i współczesnych nauk antropologicznych. Autor przedstawia najważniejsze etapy rozwoju kierownictwa duchowego w historii Kościoła, daje jego systematyczny wykład oraz konfrontuje z innymi działaniami służącymi rozeznawaniu i animacji duchowej. Omawia temat także od strony praktyki.

Niniejsza publikacja zrodziła się z pytań spowiedników i kierowników duchowych, którzy mając świadomość niedostatecznej znajomości pewnych trudnych zagadnień, zgłaszali potrzebę opracowania zwięzłego kompendium psychologiczno-etycznego, omawiającego najczęściej zgłaszane przez penitentów kwestie. Książka wychodzi naprzeciw tym sygnałom i ma pomóc w posłudze duchowej wobec osób, które przychodzą prosić o pomoc. 

Doświadczenie "rozproszenia" dotyka niemal wszystkich współczesnych duszpasterzy. Kapłanom przymuszonym do tego, by nieustannie się spieszyć w wypełnianiu coraz to bardziej złożonych i pilnych obowiązków, grozi popadnięcie w niebezpieczeństwo utraty z pola widzenia istoty ich misji. Autor książki, podejmując się szczególnej wędrówki przez Pierwszy List do Koryntian, ukazuje, że i św. Paweł borykał się z podobnymi trudnościami. Apostoł Narodów umiał jednak pozostać wierny sercu Ewangelii, dlatego może być wzorem także dla dzisiejszych głosicieli Słowa.

To zaproszenie do refleksji nad nauczaniem Papieża Franciszka skierowanym do osób konsekrowanych. W jego licznych wypowiedziach z nadzwyczajną siłą wybrzmiewa wielkie wezwanie do świadectwa radości, której sekretem jest zrozumienie i odczucie tej chwili, gdy Jezus spojrzał na nas z miłością. Wobec zaraźliwego świadectwa radości, pogody ducha i świadectwa miłości, czułości, pokornego miłosierdzia wielu pragnie „przyjść i zobaczyć”.

Papież wzywa: „Kościół musi być pociągający. Obudźcie świat! Bądźcie świadkami innego sposobu postepowania, działania, życia! […] A ja oczekuję od was tego świadectwa”.

Żyć logicznie. Takie jest pragnienie każdego człowieka. Ważne jest jednak, według jakiej logiki się żyje, co tę logikę kształtuje. Logiczne jest to, co prowadzi do życia i życiu służy. O tym mówi Jezus Chrystus – Logos, Verbum, Słowo, które stało się Ciałem. Życie samo w sobie jest logiczne, bo jego źródłem jest Bóg.

Karnet książeczka zawiera Ewangelię Łk 16,1-8 z życzeniami na Wielkanoc oraz teksty osób konsekrowanych o zmartwychwstaniu. 

Doświadczenie osobowej więzi z Bogiem pozwala właściwie kształtować wzajemne relacje we wspólnocie i być zwiastunem nadziei dla człowieka żyjącego we współczesnym świecie. Książka jest odpowiedzią na aktualne problemy i wyzwania osób konsekrowanych, a zagadnienia w niej poruszane znajdują odniesienie w praktyce życia codziennego.

Nurty są różne. Każdy z nich ma swoje źródło, z którego wypływa, i swój ocean, do którego zmierza. Kiedyś, gdy zostaliśmy ochrzczeni, nurty Boże obmyły nas i staliśmy się nowymi ludźmi. Nurty Bożego życia wypływają ze źródeł sakramentalnych, ale czy ja się nad nimi osiedliłem? Odpowiedzi poszukajmy razem.

Gdy Augustyn przystępował do pisania swego dzieła poświęconego dziewictwu, w kościelnym piśmiennictwie istniała już długa tradycja literackiego opracowywania tego tematu.

Niemal wszyscy wybijający się, tak głębią teologicznej refleksji jak i literackim kunsztem, chrześcijańscy autorzy tamtej doby, poświęcili specjalnie dziewictwu przynajmniej po jednym utworze. W ich szeregu znajdują się tacy greccy autorzy jak św. Atanazy, św. Grzegorz z Nazjanzu, św. Grzegorz z Nyssy, św. Bazyli z Ancyry czy św. Jan Chryzostom, a wśród reprezentantów łacińskiego Zachodu św. Hieronim i św. Ambroży.

Listę tę zamyka św Augustyn, który chociaż napisał swój traktat w 401 roku, czyli już na początku następnego wieku, to jednak motywy, jakimi się kierował podejmując ów temat, wiążą się bardzo ściśle z sytuacją zaistniałą u schyłku czwartego stulecia.