Komentarze liturgiczne

Celebracja Eucharystii zawiera wszystkie stałe części Mszy Świętej, co może być  najbardziej przydatne do celebracji Eucharystii w koncelebrze. 

Oprócz wszystkich prefacji i Modlitw eucharystycznych znajdują się tutaj także: obrzęd poświęcenia wody, upoważnienie do jednorazowego udzielania Komunii Świętej, tekst mszy w języku łacińskim i angielskim oraz kilka modlitw i pieśni.

Najnowsze wydanie ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego oraz do drugiego wydania lekcjonarza mszalnego i ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza.

Te trzy dokumenty ukazują się w jednej pozycji książkowej, a ich polskie tłumaczenie zostało zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski w dniu 11-12 października 2022 r.

Powstały ponad 130 lat temu tzw. śpiewnik Siedleckiego z nutami w obecnym wydaniu z 2023 roku poddany został modyfikacjom i poprawkom.

Motywem tych zmian była chęć dostosowania go do wymogów posoborowej odnowy liturgicznej. Śpiewnik zawiera 606 pozycji: pieśni, śpiewów (antyfon, zawołań) zarówno tradycyjnych, zaczerpniętych ze skarbca religijnych śpiewów poprzednich wieków, jak i nowych.

W tym wydaniu znajduje się dodatek zawierający Litanię, inwokacje i pieśni do bł. Jana Pawła II

Zdziwiony i rozczarowany będzie każdy, kto w Praktycznym przewodniku dla spowiednika będzie poszukiwał konkretnych wskazówek do posługi w konfesjonale. Nie należy po tę książkę sięgać z takim nastawieniem.

Ale każdy spowiednik, który zdoła w niej odnaleźć zmaganie św. Alfonsa z osiemnastowiecznym rygoryzmem i ignorancją religijną, by nawet najbardziej zagubiony penitent przystępujący do spowiedzi mógł wrócić na drogę zbawienia, znajdzie w niej inspirację do kształtowania własnej duchowości kapłana.

Spowiednik nie może nigdy zapominać, że grzesznik jest nie tyle winnym, ile raczej przede wszystkim chorym, którego należy kochać i leczyć. W dialogu sakramentalnym kapłan powinien pomóc penitentowi w rozpoznaniu korzeni jego zła, aby następnie móc przepisać najbardziej odpowiednie lekarstwa. – Sabatino Majorano CSsR –

Św. Alfons Maria de Liguori (1696-1 787), będąc uznanym adwokatem, po przegranym procesie sądowym wstąpił do seminarium iw 1726 roku przyjął święcenia kapłańskie. W Neapolu pracował wśród ludzi ubogich i prostych, do których inni kapłani nie docierali. Takich ludzi spotkał również w wioskach koło Neapolu. Z myślą o nich założył Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (redemptoryści), któremu powierzył misję głoszenia Ewangelii najbardziej opuszczonym. W 1762 roku został biskupem diecezji SanfAgata dei Goti. Papież Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła, a Pius XII patronem spowiedników i moralistów.

Bóg – Jeden w Trójcy – jest wspólnotą Osób. Zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo właśnie takiego Boga, dlatego drugi człowiek nie może pozostawać „na zewnątrz” naszego życia i naszej wiary.

Z tego samego powodu aspekt wspólnotowy jest w chrześcijańskiej duchowości tak ważny.

• Jak być dla innych, a jednocześnie dbać o osobistą relację z Chrystusem?
• W jaki sposób przeżywać doświadczenie wspólnoty, by służyło dobru i przynosiło radość?
• Jesteśmy odpowiedzialni za wszystkich ludzi, czy jedynie za tych, którzy są obok nas?
• Dlaczego sakramenty zajmują szczególne miejsce w budowaniu jedności z bliźnimi?

Ksiądz Grzegorz Strzelczyk, z właściwą sobie wyrazistością, wskazuje na obszary, w których Duch Święty prowadzi nas nie tylko ku Ojcu, ale też ku sobie nawzajem.

Podpowiada również, w jaki sposób polubić, a nawet pokochać „bycie razem” w Kościele. Dzięki jego konkretnym wskazówkom ten, kto szuka możliwości pogłębienia swojej duchowości, odnajdzie wiele inspiracji do wspólnotowego jej przeżywania.