Który człowiek bogaty może być zbawiony. Zachęta do wytrwałości - Klemens Aleksandryjski , Pseudo-Klemens

Ten cykl konferencji o. Fabiana Błaszkiewicza SJ otworzy Cię na nową jakość modlitwy i życia wiarą. Już po paru minutach słuchania możesz się z przyjemnością zdziwić, że Słowo Boże wspiera wszystkie Twoje najskrytsze pragnienia, że krzyż to nie żaden synonim nieszczęścia, ale Drzewo Życia, źródło Twojego zdrowia i siły, że zasada "nie można służyć Bogu i mamonie" nie oznacza, iż masz się wystrzegać jakiegokolwiek kontaktu z pieniędzmi, lecz przeciwnie: jako wierny sługa Boga możesz panować nad dowolnymi zasobami i bogactwami.

Jedna z najsłynniejszych książek ascetycznych chrześcijaństwa. Jej autor (ok. 579-ok. 649), przełożony klasztoru na Synaju, w nawiązaniu do snu Jakuba (Rdz 28,12), w 30 rozdziałach – odpowiadających liczbie lat ukrytego życia Chrystusa – przedstawia ascezę monastyczną, zwłaszcza walkę z wadami (1-23) oraz proces zdobywania cnót (24-30). Dzieło to wywarło olbrzymi wpływ na całą literaturę ascetyczną, teologiczną i filozoficzną. Do dzisiaj jest jednym z najpopularniejszych traktatów ascetycznych. Stało się też źródłem popularnej sceny ikonograficznej „Drabina do raju”, występującej w większości wschodnich monasterów.

Filotea św. Franciszek Salezy 

Dzieło należące do kanonu duchowości chrześcijańskiej - doskonały podręcznik życia wewnętrznego. Zawiera program życia chrześcijańskiego: Jak się modlić, by nie dopuścić do oschłości w dialogu z Bogiem? Jak się spowiadać? Jak często przystępować do Komunii Świętej? Jak podejmować post i umartwienie? Jak unikać pokus i jak z nimi walczyć, gdy nas dręczą? Udziela rad, jak postępować w życiu towarzyskim i rodzinnym, jak korzystać z odpoczynku i z rozrywek, jak dobrze spełniać obowiązki małżeńskie. Służy pomocą w rachunku sumienia. Mimo upływu czterech stuleci ten niepowtarzalny przewodnik życia duchowego urzeka aktualnością. Tytułowe imię "Filotea" - "miłująca Boga" - jest imieniem każdego, kto chce dążyć do doskonałości i świętości.

To co do niedawna wydawało się być tylko sposobem życia zakonników, tych bardziej wtajemniczonych, pogłębiona świadomość eklezjalna proponuje wszystkim świeckim, samotnym i żyjącym w małżeństwie, jako sposób życia. Dawniejsze ujęcia cechowała jakby niewiara, że ludzi świeckich może interesować, a już nie mówiąc pociągać, sposób życia jakoby zakonny. W myśleniu tym oprócz niewiary w możliwości człowieka, jest pobłażliwe traktowanie stanu świeckiego jako pewnego niedorozwoju doskonałości zakonnej.