Modlić się z Edytą Stein - Francisco Javier Sancho Fermín OCD

Autorka w sposób bardzo źródłowy i analityczny pism św. Teresy Benedykty od Krzyża oraz w oparciu o świadectwa osób, które bezpośrednio spotykały się z tą niezwykłą Karmelitanką, konwertytką i Męczennicą z Auschwitz pokazuje czytelnikowi bohaterkę  swojej książki jako wzór życia chrześcijańskiego – osobę, która znalazła w sobie siłę, odwagę i spełnienie poprzez codzienną rozmowę z Bogiem w modlitwie i dzięki temu mogła „iść do świata, aby wnieść tam Boskie życie”.

Św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein), podobnie jak jej młodsza współsiostra z Karmelu, Teresa od Dzieciątka Jezus, nie zakończyła swej misji wraz z momentem śmierci – ona dopiero ją rozpoczęła. Jaka jest ta misja patronki Europy względem nas, chrześcijan trzeciego tysiąclecia, mieszkańców starego kontynentu? Wydaje się, że święta doktor filozofii, karmelitanka bosa, ma do spełnienia zadanie pedagoga – tego, który prowadzi za rękę, towarzyszy w dojrzewaniu do stawiania pytań o otaczający świat, o siebie, wreszcie o Boga. Dziś, w czasach kryzysu – nie tylko ekonomicznego – potrzebujemy prawdziwej i rzetelnej formacji. Nie dadzą nam jej media, celebryci czy politycy, lecz tylko wiarygodni świadkowie.

Na podstawie własnych doświadczeń w Karmelu autorka rozważa, kwestie z dziedziny filozofii religii, m.in.: W jaki sposób człowiek może osiągnąć poznanie Boga? W jaki sposób człowiek może dzięki obserwacji natury i historii przemienić się z niewierzącego czy z ateisty w chrześcijanina? Niniejszy tom pism Edyty Stein zawiera jej przekład roboczy zachowanych dzieł Dionizego Areopagity i osobne studium na jego temat, którego ostateczna wersja datuje się na 1941 r.

Edyta Stein, czyli św. Teresa Benedykta od Krzyża, była kobietą, która poświęciła całe swe życie na poszukiwanie prawdy i sensu życia osoby ludzkiej. Aż prawda ukazała się jej nie jako coś abstrakcyjnego, ale z twarzą człowieka: Boga Człowieka – Chrystusa.

Jej niemieckie nazwisko Stein oznacza „kamień”. Edyta jest diamentem o rozmaitych szlifach, wytrzymała, pełna, szlachetna, twarda względem siebie, czysta, przejrzysta.

Edyta nie przestanie oczyszczać swego bytu, swej refleksji. Po tym, jak zmierzyła wiele ścieżek myśli, pewnego wieczoru – tak jak to wydarzyło się w drodze do Emaus – zaczepi ją żydowski brat, Jezus, który przekona ją: Ja jestem Prawdą.