Mojżesz. Na drogach zaufania - Danuta Piekarz - Zeszyt Formacji Duchowej nr 60

Posiadamy w sobie wrodzoną zdolność doznawania radości. Przechowujemy w naszej pamięci doświadczenia radości, które przeżywaliśmy w naszym życiu. Gdy do niej sięgamy, dzieląc się nią z innymi, nawiązujemy bezpośrednio kontakt z tym bezcennym skarbem serca, z uczuciem radości. Na nowo je aktywizujemy i przeżywamy. Ponownie czujemy się ożywieni i witalni. Wzrasta w nas apetyt na życie. Pragniemy żyć intensywnie i twórczo.
Radość życia można jednak zagubić z wielu powodów. Dlatego kluczowe pytanie, jakie zadaje sobie Autor Zeszytów Formacji Duchowej, brzmi: jak odzyskać radość życia? Jak ją pielęgnować i wzmacniać w naszej codzienności?

Alessandro Pronzato pisze o spotkaniach z Jezusem w Ewangelii św. Jana. Ich „bohaterami” są mężczyźni i kobiety o różnej reputacji religijnej, duchowej i moralnej: Nikodem, „nauczyciel życia duchowego”, Samarytanka z Sychar – rozwódka i na wpół poganka, bezimienna prostytutka przyłapana na gorącym uczynku, Maria z Magdali, z której Jezus wyrzucił siedem złych duchów, Tomasz, który chciał dotknąć Jego ran, i zalany łzami Piotr, który wyparł się Go trzy razy. W wypadku każdego z nich rozmowa z Jezusem zmienia radykalnie ich życie, przeobraża je.

Czy Kościół, a więc także my, którzy go tworzymy, mimo upływu dwóch tysięcy lat, zdołał zachować ewangeliczne oblicze? Czy żywa osoba Jezusa Chrystusa jest w nas rozpoznawalna? Pytania te w intencji autora mają pozostać w naszym umyśle nie tylko podczas lektury tego numeru Zeszytów, ale także towarzyszyć nam w różnych sytuacjach życiowych. Dla wielu ludzi żyjących z dala od Chrystusa i Kościoła, z którymi spotykamy się i których mijamy na co dzień, pozostaniemy bowiem jedyną Ewangelią, którą w życiu przeczytają. Musimy jako pierwsi być wewnętrznie przekonani, że „w Kościele drzemie ogromny potencjał dobra i miłości, wiary i nadziei…”.

Bóg mieszka na wysokościach i na głębinach. Chodzenie Jego drogami rozpoczyna się od zerwania z powierzchownością i przeciętnością, które są często naszym „Egiptem”. Potrzebna jest z naszej strony decyzja wyjścia z ziemi własnych zniewoleń, na której ubóstwiani przez nas „faraonowie” rządzili naszym życiem, zajmując miejsce Boga. Bóg nigdy z nas nie zrezygnuje. 

Księga Wyjścia opowiada o Bogu, który bierze w obronę uciemiężony lud, gdy śmierć zaglą­da mu w oczy. Daje mu charyzmatycznego przewodnika, Mojżesza, aby przeprowadził „wybra­nych” przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Sesja jest zaproszeniem, aby razem Mojżeszem i Izraelitami podjąć drogę przez pustynię: przeżyć wyjście z Egiptu, cudowne przejście przez Morze Czerwone, odnowić przymierze z Bogiem i rozpalić w sobie na nowo tęsknotę za Ziemią Obiecaną.

6 płyt CD, łączny czas nagrania 5 godz. 2 min., format CD Audio

Producentem sześcioczęściowego miniserialu był Lew Grade, producent „Jezusa z Nazaretu” Zeffirelliego. Dołączony
do książki film „Mojżesz Prawodawca” został nakręcony z rozmachem z udziałem wielu znanych gwiazd. W roli tytułowej wystąpił Burt Lancaster, partnerowali mu m.in. Irene Papas, Michele Placido (Ośmiornica) i Ingrid Thulin, a muzykę skomponował Ennio Morricone. Wydany w cyklu: „Ludzie Boga” film to pierwsza polska pełna wersja telewizyjnego serialu.

Apokalipsa to Księga, której „wyrządzono krzywdę”, i to na różne sposoby. Z jednej strony uznano ją za księgę niedostępną, trudną, „nie do czytania” czy wręcz podejrzaną. Druga krzywda jest związana z jej tytułem: niemal każdy, kto słyszy słowo „apokalipsa” kojarzy je wyłącznie z kataklizmami, nieszczęściami. Tymczasem greckie apokalypsis znaczy „objawienie”; jest to rzeczownik pochodzący od czasownika apokalyptein ¬– „zdjąć zasłonę”. W tym przypadku chodzi o odsłonięcie nie tyle nieznanej przyszłości, ile raczej Bożego spojrzenia na historię, zwłaszcza teraźniejszość, w której żyjemy.

Mogłoby się zdawać, że List do Hebrajczyków, którego głównym tematem jest kapłań­stwo Chrystusa, jest księgą, która niewiele powie współczesnemu czytelnikowi i ma mało wspólnego z naszym życiem. Uważna lektura listu uświadamia nam, jak bardzo potrzebujemy Arcykapłana, który zna nasze słabości, podobnego do nas, a zarazem zdolnego w pełni pośredniczyć między nami a Ojcem.