Oremus na LUTY 2019 - teksty liturgii Mszy Świętej

W czasie pobytu na pustyni walki duchowe, toczone przez Ewagriusza, nie tylko nie ustały, ale wręcz przeciwnie, nasiliły się. Pisze Palladiusz:

Pewnego razu demony tak bardzo doświadczały go pokusą nieczystości, że – jak nam [później] powiedział – przyszła mu do serca myśl: „Bóg mnie opuścił”; i całą noc spędził na modlitwie stojąc w cysternie z wodą, nagi, w środku zimy, aż jego ciało stało się twarde jak kamień. Innym razem gnębił go duch bluźnierstwa i spędził czterdzieści dni bez wchodzenia pod dach celi, aż całe ciało pokryło się robactwem niczym nierozumne zwierzę.

Ewagriusz doszedł do wniosku, że w przypadku mnichów główna walka toczy się w myślach człowieka, w sferze mniej lub bardziej niezaspokojonych pragnień czy ambicji. Problem nie leży w samych grzechach, ale w pierwszym rzędzie w walce o wyeliminowanie demonicznych podszeptów, myśli (gr. logismoí), które prowadzą do niegodziwych czynów.

Najnowsza propozycja Biblii Tysiąclecia wydanie V. Wersja podróżna całej Biblii - Starego i Nowego Testamentu w poręcznym formacie 10 x 15  z zakładkami - wstążkami.

Dzięki zastosowanym technologiom pomimo bardzo małych rozmiarów Biblii tekst pozostaje czytelny.

Seria komentarzy do codziennej liturgii to niezwykła pomoc dla (nie)zwykłego czytelnika. Napisane prostym, przystępnym językiem, z odniesieniem do naszej codzienności pozwalają spotkać się z Bożym słowem, które otrzymujemy w codziennej liturgii, i odkryć je na nowo jako drogowskaz naszego życia.

Kolejny tom serii komentarzy do liturgii zawiera rozważania do czytań i Ewangelii, zarówno na dni powszednie, jak i na niedziele okresu zwykłego od 1 do 9 tygodnia w ciągu roku. Dzięki poznaniu bogactwa czytań mszalnych tego okresu możemy doświadczyć radości z odkrywania, jak każdego dnia słowo Boże działa w naszym życiu.

Tematem tej książki jest duchowość biblijna.

„Duchowość” w dzisiejszym rozumieniu oznacza przeróżne rzeczy. Tutaj rozumiemy ją jako wiarę przeżywaną w miłości i podtrzymywaną przez nadzieję. Nasz plan zatem przedstawia się prosto: będziemy podążać po tej linii. Przyjrzymy się świadectwu Biblii.

Ze względu na różnice między jej obiema głównymi częściami zajmiemy się najpierw Starym Testamentem — czyli Pismami żydowskimi — a następnie Nowym. Ponieważ razem składają się one na chrześcijańskie Pismo Święte, w naturalny sposób zachodzą na siebie.