Patologia duchowości. Od niezdrowej religijności do dojrzałej wiary - ks. Krzysztof Grzywocz

Niniejsza księga pamiątkowa zawiera sześć z siedmiu konferencji prowadzonych przez ks. Krzysztofa w ramach weekendowych sesji w Centrum Formacji Duchowej w Krakowie. „W duchu i przyjaźni" jest właśnie szóstą dotąd niepublikowaną konferencją. Poza artykułami i wywiadami są to jedyne całościowe publikacje ks. Krzysztofa Grzywocza, jakie się ukazały.

Chcemy tą księgą zachęcić do ponownego przeżycia spotkań z ks. Krzysztofem. Otwierać ją i czytać, jakbyśmy siadali z nim do stołu, przy którym chce się być razem i od którego nie chce się odchodzić. Pobyć ze sobą i „smakować” spotkanie przyjaciół. Jeszcze raz spotkać się z nim w naszym krakowskim domu, w którym wspólnie przeżyliśmy twórcze i piękne dni.

Ksiądz Krzysztof Grzywocz zaginął w Alpach, ale nie zaginął w naszej pamięci. Na zawsze pozostanie w naszych sercach przyjacielem krakowskiego domu CFD. W niecałe dwa miesiące po jego zaginięciu zebraliśmy teksty weekendowych sesji formacyjnych w CFD; zostały one opublikowane w księdze pamiątkowej nakładem Wydawnictwa Salwator.

Anselm Grün OSB, czerpiąc z obserwacji dokonanych podczas swojej wieloletniej praktyki duszpasterskiej, trafnie zauważa, że Boga nie można doświadczyć w pośpiechu. Dlatego zachęca do zatrzymania się i zajrzenia w głąb siebie, co umożliwi nam jeszcze bliższe spotkanie z Bogiem.

Wsłuchując się w głębię własnego serca i odkrywając tam tęsknotę, doświadczam głęboko w moim sercu Boga, który mieszka we mnie i który cały czas daje znać o sobie w mojej duszy przez potęgującą się tęsknotę.

Czy doświadczasz kryzysu wiary? Jeśli tak, to co wówczas myślisz i robisz? Co osłabia, a co wzmacnia naszą wiarę?

Czy święci też wątpili? Co zatem robić, aby Bóg nie znikał nam z centralnego pola widzenia?

To tylko część pytań, na które odpowiada autor. Hurd uczy nowego spojrzenia na wiarę.

Książka podzielona została na cztery części, w których znajduje się 39 krótkich rozdziałów. Stanowią one konkretne porady, które pokazują jak nasze życie splecione jest nierozerwalnie z Bogiem. Od tej najważniejszej bliskości i otwartości na przyjęcie daru wiary zależy jakość i smak naszego życia.

Antonio Socci przyglądając się kondycji dzisiejszego świata i Kościoła, przywołuje powstałe przed stu laty przełomowe książki: Krótką opowieść o Antychryście Sołowiowa i Władcę świata Bensona. W obu papiestwo zostało wygnane z Rzymu. Europa, która dotąd była ziemią prawdziwie chrześcijańską, stała się miejscem powszechnej apostazji i dechrystianizacji, a światem niepodzielnie zarządza Antychryst.

Socci, powracając do obserwowanych dziś przemian, pyta: czy to tylko prorocze ostrzeżenia? A może Antychryst żyje wśród nas i ma jakiś nowy rysopis? Wreszcie – czy to konkretna osoba, czy może rodzaj ideologii z własną duchowością, życiowymi prawidłami, swoimi „świętymi” i sanktuariami?

Chrześcijaństwo to (NIE) poddaństwo. Kobiety (NIE) są w chrześcijaństwie gorzej traktowane od mężczyzn. Wiara mi (NICZEGO NIE) każe. Chrześcijaństwo to (NIE) cierpiętnictwo. Chrześcijaństwo (NIE) zabiera wolności.

Każdy z nas – na skutek własnej słabości i niedoskonałości – w jakimś stopniu ma zawężone, a czasem wręcz wypaczone rozumienie istoty chrześcijaństwa. Bez złej woli ciągle próbujemy „dopasować” chrześcijaństwo do siebie, do swoich życiowych doświadczeń i subiektywnych przeżyć. Czynią to nie tylko ludzie świeccy, lecz także duchowni. 

W taki właśnie sposób powstaje każda karykatura: poprzez uwypuklanie pewnych aspektów, a pomijanie innych. Tymczasem nikt z nas nie ma prawa – nie tylko innym ludziom, ale nawet samemu sobie – głosić własnej, prywatnej wersji chrześcijaństwa. Mamy głosić wyłącznie to, co nam Bóg objawia. 

• W jaki sposób samotność odsłania nam prawdę o nas samych i naszej relacji z Bogiem?
• Jak pokochać siebie, jeśli w życiu doświadczaliśmy odrzucenia?
• Jak ważne jest bycie samotnym w bliskiej relacji?
• Dlaczego lepiej modlić się krócej niż dłużej?
• Czy zaangażowanie w religijną wspólnotę może się wiązać z pielęgnowaniem własnej niedojrzałości?

Ksiądz Krzysztof Grzywocz i ojciec Jacek Prusak SJ zapraszają do zmierzenia się z tematami dojrzałości, modlitwy i samotności, która dla wielu z nas jest chlebem powszednim.

Głęboka teologiczna i psychologiczna wiedza autorów, a zarazem przystępna forma sprawiają, że książka jest pomocą dla każdego, kto chce pogłębić swoją relację z Bogiem, sobą samym i drugim człowiekiem.

Interesujący i piękny temat: kryzys jako godzina Boga. Już sam tytuł pomaga nam poprawnie interpretować to pojęcie. Gdy mówimy o kryzysie, myślimy często o trudnych sytuacjach. Oczywiście, kryzysy to także te szczególne sytuacje. Najpierw jednak warto uwzględnić etymologiczne znaczenie tego słowa.

Kryzys oznacza zasadniczo zdolność człowieka do decyzji, dokonywanie przez niego wyboru. Człowiek żyje, dokonując wyborów – to jest jego stała postawa. Nie czeka, aż zdarzą się szczególne sytuacje, ale uczy się, jak najlepiej przeżywać każdy moment swojego życia, stale zadając sobie pytanie: jaka jest w tej chwili najlepsza rzecz, jaką mógłbym zrobić?