W życiu chodzi o ŻYCIE - Włodzimierz Zatorski OSB

Kluczem do uporządkowania jest poczucie wewnętrznej wolności

Chaos, pośpiech i zabieganie to rzeczy, które współcześnie najbardziej nam doskwierają. Przeżywany stres sprawia, że nasze życie traci smak. Mamy poczucie, że doświadczamy świata w sposób powierzchowny. Chcielibyśmy, aby codzienność była lepiej uporządkowana, a my sami bardziej konsekwentni w działaniu. Odpowiedzi na te potrzeby szukamy w dziesiątkach poradników.

Carlo Maria Martini, jeden z największych autorytetów duchowych ostatniego półwiecza, proponuje zmianę takiego myślenia. Zachęca do podjęcia działań, które będą skuteczniejsze od tych opisanych w popularnych publikacjach.

Opierając się na metodzie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli, daje proste wskazówki. Zamiast dążyć do żelaznej dyscypliny i samozbawienia, lepiej pozwolić pociągnąć się Bogu.

„Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina słowa św. Hieronima Konstytucja o Objawieniu Bożym Drugiego Soboru Watykańskiego (zob. KO 25).

Czytanie Biblii obok liturgii stało się fundamentem odnowy posoborowej. Jest to właściwie powrót do najstarszej tradycji i praktyki duchowej. Na stałym kontakcie z Pismem Świętym opierała się duchowość Izraela – narodu wybranego Starego Testamentu.

Lectio divina – Boże czytanie – jest praktyką stałego czytania Pisma Świętego, niezmiernie ważną dla właściwego wzrostu wiary i poznania Boga. Nie chodzi jednak o jakiekolwiek czytanie Pisma Świętego, lecz o kontakt z żywym Bogiem przez spotkanie z Jego Słowem. 

WSZYSCY MODLIMY SIĘ... ALE TYLKO TROCHĘ.

Modlimy się o trzeźwość, skupienie czy wypłacalność. Modlimy się, kiedy guz okazuje się złośliwy. Modlimy się, gdy brakuje nam już pieniędzy pod koniec miesiąca. Modlimy się, kiedy małżeństwo się rozpada. Modlimy się.

A czy nie chcielibyśmy wszyscy modlić się...więcej? Lepiej? Głębiej? Intensywniej? Z większym przekonaniem, wiarą czy żarliwością? Przecież musimy nakarmić dzieci, zapłacić rachunki i wywiązać się z terminów. Kalendarz rzuca się z pazurami na nasze dobre intencje niczym dziki tygrys na bezbronnego królika. Do tego dochodzą nasze różnorakie relacje z modlitwą: niepewne słowa, niespełnione oczekiwania, niewysłuchane prośby. Nie jesteśmy przystosowani, by samoistnie zmagać się z modlitwą. Pierwsi wyznawcy Jezusa także potrzebowali przewodnika po modlitwie. W zasadzie jedyna lekcja, o którą poprosili, dotyczyła właśnie modlitwy.