Wtajemniczenie w Credo - ks. Edward Staniek, ks. Leszek Mateja

Jeden z najlepszych badaczy i znawców Biblii odkrywa dla nas ewangeliczne sceny, które mają swe odzwierciedlenie w tajemnicach różańcowych.

Wielką siłą książki jest zrozumiały przekaz tych wydarzeń, które ludzką miarą są niewytłumaczalne i niepojęte. Autor, odkrywając przed nami znaczenia Bożego objawienia, formułuje pytania o naszą osobistą relację z Bogiem i podsuwa odpowiedzi na nie.

To publikacja, która zmusza do głębokiej refleksji, a jednocześnie pokazuje, jaka jest nasza wiara. 

Absolutnie unikatowym atutem książki jest jej część będąca rozmową, którą z ks. Edwardem Stańkiem przeprowadził Piotr Podlecki. Trudno byłoby znaleźć badacza, który z równym znawstwem, ale i łatwością potrafiłby wskazać wytłumaczenie szeregu wątpliwości rodzących się wokół wiary w jej niezrozumiałych, paradoksalnych zdawałoby się prawdach ukazanych w tajemnicach różańca świętego. 

Powszechnie uważa się, że słowem „apokalipsa” określa się zapowiedź czegoś strasznego, przerażającego. Tymczasem grecki termin apokalipsa oznacza „objawienie”, czyli nic tragicznego, wręcz przeciwnie – coś wyjątkowo pięknego, bo chodzi o Objawienie, które podaje Pan Bóg.

Apokalipsa jest trudna do czytania z tej racji, że napisana została językiem symboli i obrazów. Jeżeli się tej symboliki nie zna, wtedy księga pozostaje zapieczętowana, czyli nie ma mowy o wtajemniczeniu w jej bogactwo. Bóg jest Miłością i niezależnie od tego, jakim językiem się z nami komunikuje, zawsze ma na uwadze nasze dobro i szczęście.

Apokalipsę trzeba odczytywać z dwóch punktów widzenia. Po pierwsze – osobiście, by wiedzieć, że to jest „moja Apokalipsa”. Po drugie – w odniesieniu do Kościoła i świata.

Czas spędzony nad lekturą Apokalipsy nie jest czasem straconym. Alleluja!

Porzuć swoje ego przebrane za Boga. I zacznij wierzyć naprawdę

Jako wierzący przyzwyczajeni jesteśmy do myśli, że wiara wyzwala – z niewoli grzechu, złych przywiązań, błędnych przekonań na temat Stwórcy i egoizmu… Przecież „ku wolności wyswobodził nas Chrystus”. I to prawda.

Ale wiara może być też przeżywana w taki sposób, że zamiast przynosić wolność – więzi. np. w lęku, niedojrzałości, bezrefleksyjnych schematach i demonicznych obrazach Boga.

Jacek Prusak, jezuita, psycholog i psychoterapeuta, pokazuje, że choć związki psychologii z wiarą nie są proste, to trudno pomijać obie dziedziny, jeśli tylko chcemy żyć i wierzyć w pełni. Otwiera przed nami drzwi do lepszego zrozumienia siebie i relacji, jakie budujemy. Pokazuje, że Bóg jest zwykle inny, niż sądzimy, a spotkanie z Nim bardziej uwalniające, niż przypuszczamy.

Głęboka wiara i wielkie pytania ks. Józefa Tischnera

Jak wierzyć w świecie, który żongluje iluzjami? Czy kierować się sumieniem, jeśli inni idą na kompromis? Dlaczego Bóg tak często milczy wobec naszego cierpienia? Ile w Jego oczach warte są nasze starania i nasza praca? 

Powrót do refleksji księdza Józefa Tischnera budzi do myślenia, wzięcia odpowiedzialności za czyny i przyjęcia postawy zaufania. Filozof z Łopusznej przypomina o zapomnianych prawdach i odkurza niemodne słowa. Wciąż fascynuje. 

Wiara to droga do prawdziwej wolności.