Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Celem Katechizmu Życia Duchowego kardynała Roberta Saraha jest skromne towarzyszenie tym wszystkim, którym leży na sercu to, by na Bożą miłość odpowiedzieć całym życiem, szczęśliwym i owocnym, jakie rozkwitnie w wiecznym szczęściu kontemplowania Boga.

Książka powstała z pragnienia, by nieść im pomoc w wewnętrznej duchowej wspinaczce, prowadzącej do radości spotkania, które przemienia życie.

Te słowa płyną z trwania sercem przy Ewangelii i Osobie Jezusa Chrystusa, z pragnieniem, by czytelnik także odkrył owo trwanie serce przy sercu, pomagając mu wejść we własne wnętrze, w miejsce obecności Boga, i czyniąc konkretnym jego trud nawrócenia przez wskazanie, jaką drogą iść i jakich konkretnych środków użyć, żeby na nowo postawić Boga w samym środku naszych najistotniejszych dążeń.

„Uznałem, że zmierzch Boga w naszych postmodernistycznych społeczeństwach, kryzys podstawowych wartości ludzkich i moralnych oraz jego reperkusje nawet w Kościele, gdzie widać zamęt wokół prawdy objawionej przez Boga, utratę autentycznego zmysłu liturgii i podważenie tożsamości kapłańskiej, domagają się usilnie, by wszystkim wiernym zaproponować prawdziwy katechizm życia duchowego.

Słusznie żąda się od nas rozliczeń. Słusznie świat nam mówi: „Jesteście jak faryzeusze, mówicie, a sami nie czynicie” (por. Mt 23, 3). […] Kapłaństwo nie jest jednak naszym wymysłem, ono jest darem od Boga.

Daru Bożego nie reformuje się, obciążając go naszymi ludzkimi pomysłami po to, żeby dopasować go do naszych chwilowych upodobań. Przeciwnie, odnawia się go, uwalniając od pokładów tynku, poprzez które oryginał nie może zajaśnieć pełnym blaskiem.

Bycie drugim Chrystusem zobowiązuje do tego, by stać się najmniejszym ze sług, bycie drugim Chrystusem zobowiązuje do czystego i nieograniczonego poszanowania wszystkich, bycie drugim Chrystusem zobowiązuje mnie do wejścia na Krzyż. Święcenia nie sadzają nas na tronie, ale zawieszają na Krzyżu. […] Mistyczne i duchowe utożsamienie kapłana z Chrystusem nie prowadzi do żadnych nadużyć, jeśli jest przeżywane w prawdzie. Nie bójmy się przywracać głębokiego sensu tym jakże wymagającym słowom.

Trzecia część "Maryja Niepokalana. Matka Boga i Matka nasza" - dzieła księdza Dolindo Ruotolo. 

Pisma księdza Dolindo są doskonałą pomocą w odrywaniu tajemnic Maryi Niepokalanej, aby każdy mógł coraz lepiej Ją poznawać i kochać, przekształcając swoje serce do coraz czystszej miłości Jezusa.

Świat potrzebuje zmartwychwstania, świat musi się podnieść w jaśniejącym świetle nadprzyrodzoności, świat potrzebuje pełni Ducha Świętego, którego tak bardzo mu brakuje.

Przyjdź, o Maryjo, otoczona chwałą w niebie w Twym nieskalanym ciele, w blasku Twego dziewictwa; przyjdź, o Królowo nieba i ziemi, i uchroń nas przed grożącym nam upadkiem. Dałaś nam swój różaniec jako ostateczny ratunek, niech więc on nas wybawi. (…)

Brat Tadeusz Ruciński pomaga dzieciom w nauce modlitwy "Zdrowaś Maryjo".

Tu były słowa Zwiastowania, ale Anioł wciąż coś szepcze także do twojego ucha, a pomóc w tym chce – daje coś do odgadywania… niesie wiadomość od Świętego Ducha…
Kto ci pomoże ją usłyszeć, odgadnąć, odczytać? Kogo masz zapytać? Innego Anioła ...

Czy wiara staje się obecnie kwestią wyłącznie prywatną? W jaki sposób Kościół może podejmować dialog ze światem? Jak rozwój współczesnej psychologii wpływa na naszą duchowość?

Kryzys w Kościele staje się coraz bardziej widoczny. Wielu szuka przyczyn takiego stanu w aferach obyczajowych czy problemach w sprawowaniu władzy przez kościelnych hierarchów. Czy to jednak prawdziwy powód osłabienia Kościoła?

Ojciec Jan Paweł Strumiłowski, teolog i wykładowca, wskazuje na głębsze przyczyny widocznych już zmian. W swojej książce analizuje rzeczywiste okoliczności kryzysu Kościoła, które jednoznacznie świadczą o tym, iż za wszelką cenę staramy się Kościół dostosować do zasad „tego świata”.

Książka „15 Dni z Pauliną Jaricot” jest zaproszeniem do poznania głównych rysów duchowości Pauliny Jaricot i modlitewnym zamyśleniem nad każdym z nich.

Paulina Jaricot (1799-1862) – urodziła się w rodzinie bogatego przemysłowca z Lyonu. Po nawróceniu w 17. roku życia poświęciła się bez reszty służbie Kościołowi. Jej wielkim pragnieniem było krzewienie wiary w kręgach prostego ludu zarówno we własnym kraju, wyniszczonym religijnie i moralnie przez rewolucję francuską, jak również na terenach misyjnych.

Założyła Dzieło Rozkrzewiania Wiary, aby duchowo i materialnie wspierać misje, a następnie Stowarzyszenie Żywego Różańca, które już w momencie jej śmierci liczyło około 3 milionów członków. Tajemnicą skuteczności apostolskiej Pauliny było całkowite zanurzenie w Chrystusie, a Jego obecność w Eucharystii była dla niej źródłem siły w licznych życiowych przeciwnościach.

Wszystko, czym jesteś, zawdzięczasz obecności Jezusa w sobie! – Paulina Jaricot, założycielka Żywego Różańca i Dzieła Rozkrzewiania Wiary, żyła świadomością tej niezwykłej łaski.

Myśli jej autorstwa niech będą dla nas życiową inspiracją – by nie zmarnować ani jednego dnia!

„Paulina «przez swoją wiarę, ufność, siłę duszy, delikatność i spokojne przyjęcie wszystkich krzyży» (…) okazała się prawdziwym uczniem Chrystusa. W celu dalszego prowadzenia dzieła – rozpoczętego przez nią dla rozszerzania Ewangelii aż po krańce ziemi – zachęcam katolików Francji, aby lepiej poznali to wyjątkowe powołanie. (…) Ukazanie tej postaci – bardzo wcześnie okazującej niebywałą wolę działania – winno pobudzać miłość Eucharystii, życie modlitwy i działalność misyjną całego Kościoła”

– Święty Jan Paweł II –

Ojciec Gabriel Jacquier ukazuje mistyczną rolę „Serca Maryi” jako „łona wiary”, w którym dojrzewamy do pełni Chrystusa.

Autor opisuje drogę stawania się dzieckiem Maryi, by żyć w komunii z Głową Kościoła, „który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami”

Maryja – pisał św. Augustyn – zanim poczęła Chrystusa w łonie w sposób cielesny, najpierw poczęła Go sercem i umysłem na drodze wiary. Stając się uczennicą Chrystusa, „bardziej strzegła prawdy w sercu niż ciała w łonie. Być w sercu – dodawał ten wielki święty – znaczy więcej niż być w łonie.”

Charles J. Chaput OFMCap, emerytowany arcybiskup Filadelfii, w książce „Za co Warto Umierać Myśli o Tym Dla Czego Warto Żyć” zabiera nas w intelektualną podróż pełną wyzwań, przed którymi – podobnie jak przed śmiercią – nie sposób uciec.

Z właściwą sobie mądrością i szczerością, stawia przed Czytelnikiem najważniejsze pytania: po co jesteśmy? dla czego warto żyć? Czy choćby to tytułowe: za co warto umierać?

Nie odpowiada, jak to ma już w zwyczaju, wprost. Niczego nie podaje nam jak kelner na tacy.

Maurice Zundel, nieżyjący już szwajcarski ksiądz i teolog, zapytany kiedyś o swoją wiarę miał odpowiedzieć: „Nie wierzę w Boga. Ja nim żyję”. I właśnie Bogiem żyją postaci przywoływane przez Adrienne von Speyr w książce – Jak modlą się święci?

Co ciekawe, bohaterami tej niezwykłej książki są nie tylko ci, których Kościół wyniósł do chwały ołtarzy, jak choćby Augustyn z Hippony, Grzegorz Wielki, Tomasz z Akwinu, Ignacy Loyola, Katarzyna z Genui czy Teresa z Ávila, ale także – co może zaskakiwać – ci, o których z czasem trudem przychodzi nam myśleć, że treścią ich życia był Bóg, a modlitwa codziennym chlebem.

Pośród nich są: El Greco, Angelus Silesius, Haydn, Mozart, Kierkegaard czy Pascal i Dante Alighieri. Dość powiedzieć, że Adrienne von Speyr, mistyczka, stygmatyczka i autorka wielu dzieł teologicznych, kreśli blisko dwieście (sic!) postaci, odsłaniając to, co zwykle zakryte przed światem – serca szukające Boga, Nim napełnione i żyjące. Chwilami niektóre sformułowania przekazywanych przez nią modlitw mogą zdumiewać, budzić niedowierzanie, a nawet rodzić wątpliwości, niemniej urzekają swym żarem i głębią prawdy, wobec której rozum często musi skapitulować.

Książka Jak modlą się święci? to niezwykła lektura.

Benedyktyński klasztor w Fontgombault. Zobacz, jaki jest na co dzień – zdaje się mówić Nicolas Diat.

„Och, nie wydarzy się nic spektakularnego – pisze. – Ale rozgorzeją nasze serca. Odczujemy delikatny powiew tajemniczej łaski. Popatrzymy na światło przenikające kościół opactwa, drzewa w sadach tańczące na wietrze, mnichów idących w oddali, ku wzgórzom. Gregoriańskie nuty wzbiją się na mistyczne wyżyny. Będziemy znów dziećmi zachwyconymi wspaniałymi procesjami. I będziemy milczeć. I ujrzymy piękny, wspaniały, łagodny uśmiech mnichów”.

Tymi słowami Nicolas Diat otwiera Wielkie szczęście. Ta bardzo obrazowa opowieść, chwilami intymna. Jest zaproszeniem do radości doskonałej, do odkrywania życia, jakiego nie znamy.

Teksty prezentowane w książce “Służyć Prawdzie Rekolekcje Kapłańskie” są owocem pracy oraz refleksji, które kardynał Sarah ofiarował kapłanom w trakcie rekolekcji w lutym 2020 roku.

Był to czas dzielenia się wiarą oraz głębokim i osobistym kapłańskim doświadczeniem.

W swoich rozważaniach autor proponuje klasyczną drogę ascezy w odniesieniu do życia kapłańskiego. Dziś jest to już niestety droga prawie zapomniana, mówi się o niej niewiele albo zupełnie pomija ją milczeniem.

Czy kapłan może żyć bez osobistej, ciągłej i solidnej ascezy? Według kardynała Sarah, tak jak według wszystkich ludzi głęboko uduchowionych z minionych epok, jest to niemożliwe. Posługa kapłańska wywiera zbawienny i głęboki wpływ na życie osobiste i apostolat tylko wówczas, gdy pełni ją ktoś, kto ze swym stanem życia, przeżywanym w łasce i odpowiedzialności, łączy stosowną ascezę. (…)

Druga część dzieła księdza Dolindo Ruotolo "Maryja Niepokalana. Matka Boga i Matka nasza". Najwspanialsze dzieło mariologiczne XX w., perła chrześcijańskiej duchowości.

Pisma księdza Dolindo są doskonałą pomocą w odrywaniu tajemnic Maryi Niepokalanej, aby każdy mógł coraz lepiej Ją poznawać i kochać, przekształcając swoje serce do coraz czystszej miłości Jezusa.

Biblijna Gra Edukacyjna „Opiekun” to wspaniały sposób na spędzenie czasu w gronie rodziny czy przyjaciół. Ma na celu przybliżenie postaci najlepszego Opiekuna – św. Józefa – oraz członków jego rodziny – Maryi i Jezusa.

W trakcie gry gracze zapoznają się z historią Świętej Rodziny opisaną w Nowym Testamencie, co jednocześnie zachęca do rozwijania zamiłowania do Słowa Bożego.

Do gry dołączone są 64 karty, zawierające pytania i ciekawostki. Przeznaczona jest dla graczy w wieku od 5 do 105 lat. 

Gra edukacyjna Savoir-Vivre to wyśmienita zabawa dla całej rodziny.

Składa się z ponad 300 pytań i zadań, które wprowadzają uczestników w świat etykiety. W grze przypomniano podstawowe, uniwersalne zasady obowiązujące na spotkaniach i wizytach czy w podróży.

Niektóre przepisy zmieniają się, inne zależą od środowiska, ale warto poznać najważniejsze zasady.

Kto pierwszy wchodzi do restauracji: kobieta czy mężczyzna? Kto powinien kroić tort weselny? Co to jest szmizjerka albo princeska? Zapraszamy, by rozpocząć z nami przygodę!

W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, 8 grudnia 1964 r., 82-letni ks. Dolindo Ruotolo zaczął pisać dzieło swego życia, trzytomowy traktat pt. Maryja Niepokalana. Matka Boga i Matka nasza. Praca nad tysiącem stron tekstu zajęła ks. Dolindo prawie pięć lat.

Zanim jednak zaczął pisanie, kapłan zapytał Maryję: „Chcesz, żebym napisał duszom o Tobie?”. „Napisz z miłości do Mnie” – odpowiedziała Matka Boża.

Natychmiast zaczął doświadczać pokus ze strony przeciwnika: „Nie możesz napisać tego dzieła! Dlatego zarzuć je, ponieważ ja i tak mogę cię powstrzymać, używając do tego pułapek i siły”. Ks. Dolindo czuł obawy związane ze starością, zmęczeniem i chorobami.

Pokusy trwały, aż wreszcie 10 grudnia nastąpił przełom: „Wielkie światło zalało moją duszę, a ja wypalałem się z miłości do Maryi i płakałem, pisząc kolejne strony wprowadzenia. Maryja była w moim umyśle jakby lśniącym światłem otoczonym blaskiem wszystkich świętych, a ja rozmyślałem o Jej trwaniu w odwiecznym zamyśle Boga. To był dzień miłosnego zjednoczenia z Maryją”.

"Niedziela z dziećmi. Spotkania przy ołtarzu" na rok A to niezastąpiona pomoc w tworzeniu homilii dla dzieci.

Po drobnych adaptacjach można ją wykorzystać także w czasie katechezy, szczególnie jeżeli część zajęć poświęcamy na studiowanie z dziećmi tekstów niedzielnych Ewangelii. Także rodzice, którzy wprowadzają swoje dzieci w świat wiary i próbują rozmawiać z nimi o przesłaniu Dobrej Nowiny, znajdą tu dla siebie pomocne myśli.

Ogólnym założeniem homilii jest ich prostota polegająca na uchwyceniu z treści Ewangelii najczęściej tylko jednej myśli. Czasem jest to główna myśl niedzielnego czytania, często jednak któraś z myśli drugoplanowych, łatwiejszych do przyswojenia przez dzieci.

"Niedziela z dziećmi. Spotkania przy ołtarzu" na rok B to niezastąpiona pomoc w tworzeniu homilii dla dzieci.

Po drobnych adaptacjach można ją wykorzystać także w czasie katechezy, szczególnie jeżeli część zajęć poświęcamy na studiowanie z dziećmi tekstów niedzielnych Ewangelii. Także rodzice, którzy wprowadzają swoje dzieci w świat wiary i próbują rozmawiać z nimi o przesłaniu Dobrej Nowiny, znajdą tu dla siebie pomocne myśli.

Ogólnym założeniem homilii jest ich prostota polegająca na uchwyceniu z treści Ewangelii najczęściej tylko jednej myśli. Czasem jest to główna myśl niedzielnego czytania, często jednak któraś z myśli drugoplanowych, łatwiejszych do przyswojenia przez dzieci.

W odpowiedzi na krzyk ostrzegawczy przemawia spokojnym głosem nasz Autor, mający za sobą nie tylko wiele przeżytych lat, ale też doświadczenia boskie i ludzkie: słuchać tego, co mówi, znaczy usłyszeć, jak wszelkie mity rozwodowe upadają z hukiem; zastosować to w praktyce znaczy scementować swoją rodzinę na zawsze w prawdziwej miłości, która nie jest zaspokajaniem zmysłów, lecz związkiem przede wszystkim dusz i wzajemnym oparciem serc.

Trzecia z serii rozmów kardynała Roberta Saraha z Nicolas Diat "Wieczór się zbliża i dzień już się chyli".

Nasz świat stoi nad przepaścią. Kryzys wiary i Kościoła, schyłek Zachodu, zdrada jego elit, relatywizm moralny, niczym nieograniczona globalizacja, nieokiełznany kapitalizm, nowe ideologie, polityczne wypalenie, wypaczenia islamskiego totalitaryzmu...

Nadszedł czas, by postawić bezkompromisową diagnozę.

Książka niniejsza została stworzona przede wszystkim jako pomoc w tworzeniu homilii dla dzieci. Po drobnych adaptacjach można ją wykorzystać w czasie katechezy, szczególnie jeżeli część zajęć poświęcamy na studiowanie z dziećmi tekstów niedzielnych Ewangelii.

Także rodzice, którzy wprowadzają swoje dzieci w świat wiary i próbują rozmawiać z nimi o przesłaniu Dobrej Nowiny, znajdą tu dla siebie pomocne myśli.