Modlitwa

Czy Bóg zawsze jest dostępny i na nas czeka? Czy grzech przeszkadza w modlitwie? Co w sytuacji, gdy nie potrafię być szczery ze sobą i Bogiem? Czy można tęsknić za kimś, kogo nigdy się nie widziało? 

Wszyscy skarżymy się na kłopoty z modlitwą. Niby zwykła czynność, dla większości z nas codzienna, a jakże często sprawiająca tyle trudności i problemów, czasem wręcz będąca owocem walki duchowej. Ksiądz Grzegorz Strzelczyk z właściwą sobie przenikliwością i systematycznością pokazuje, jak krok po kroku budować szczerą i dojrzałą relację z Bogiem.

Możemy pozwolić na to, żeby modlitwa stała się strumieniem, który nieustannie przepływa przez całe nasze życie i to, co je wypełnia. Możemy doprowadzić do tego, że świadomość Bożej obecności i Jego dostępności będzie nieustannie błyszczeć gdzieś z boku naszej świadomości i oświetlać każde nasze doświadczenie. Wystarczy wyjść ze stanu zamknięcia.

100 modlitw cystersów to  piękny zbiór modlitewnych tekstów powstałych w  ciszy cysterskich klasztorów. Autorami są  zarówno średniowieczni mnisi i  mniszki, jak św. Bernard z  Clairvaux, św. Amadeusz z  Lozanny, św. Gertruda z  Helfty, Guerric z  Igny, Aelred z  Rievaulx; i współcześni przedstawiciele cysterskiej rodziny, jak Thomas Merton czy Christophe Lebreton.  To książka dla szukających wyciszenia, duchowego rozwoju i  słów, które pomogą wyrazić wdzięczność, prośbę czy uwielbienie dla Stwórcy.

Książka zachwyca bogactwem treści i niebanalnym podejściem do tematu.

Osoby odczuwające głód modlitwy, szukające intymnego kontaktu z Bogiem i sposobów na rozwinięcie swojej z Nim komunikacji otrzymują solidny materiał, wraz z bardzo konkretnymi wskazówkami: Gdzie najlepiej się modlić? Jak sobie poradzić z rozproszeniami?

Święta Teresa od Jezusa określa modlitwę jako relację miłości. Wyjaśnia, że modlitwa wymaga  kochania innych ludzi, oderwania, braku zaborczości  oraz  postawy pokory i zapomnienia o sobie. Powinniśmy mieć przy tym  wytrwałość i ogromną ufność, że „jeśli tylko będziemy potykać się walecznie, nie uciekając z placu boju, zwycięstwo niechybnie będzie nasze”. Modlitwa jest wzrastaniem w osobistej relacji z Bogiem.

Każdy człowiek został wezwany do tego, by być kimś; musi on jednak zrozumieć dobrze, że aby zrealizować swoje powołanie, może być tylko jedną osobą: sobą.

Jednym ze źródeł jałowych zmagań w życiu duchowym jest przeświadczenie, że trzeba stać się osobą bez problemów, co, rzecz jasna, jest niemożliwe. Jeśli człowiek usiłuje stać się kimś, kto nie ma żadnych problemów, wali głową w mur.

Bóg jest bardziej uwielbiony przez tego, kto korzysta z wszystkich dobrych rzeczy doczesnego życia w prostocie i z wdzięcznością, aniżeli przez nerwowy ascetyzm kogoś, kto niezdrowo podniecony roztrząsa każdy szczegół swego wyrzeczenia się siebie.

Publikacja jest gorącym apelem o praktykę stałej adoracji eucharystycznej w intencji wszystkich kapłanów oraz powołań kapłańskich.

Zawiera też poruszające relacje o osobach, które w sposób szczególny były oddane modlitwie za duchowieństwo. Są to m.in. Eliza Vaughan, kard. Herbert Vaughan, s. Luiza Małgorzata Claret de la Touche, bł. Alesandrina da Costa, służebnica Boża Consolata Betrone, bp Wilhelm Emanuel Ketteler, św. Teresa z Lisieux, bł. kard. Klemens August von Galen.

„Czego oczekuję?” – to pytanie, które trzeba sobie zadać, rozpoczynając modlitwę. Z Kim się spotykam i po co? Jakie jest to moje „chcę” przed Nim i wobec Niego? Właśnie to „chcę” na modlitwie formuje potem nasze życie, nasze codzienne wybory, odniesienia do siebie i do innych. Przede wszystkim nadaje kierunek naszym dążeniom.

Relacja  powstaje  między  osobami i rodzi się z pragnienia bycia dla innego. To  bycie  może mieć różne wymiary zaangażowania; czasem staje się bardziej dawaniem, a czasem bardziej przyjmowaniem  i n n e g o .   Aby  relacja  była  prawdziwa i owocna dla dwóch stron, te wymiary muszą się wzajemnie przenikać. Trzeba pozwolić się kształtować, ale jednocześnie trzeba też podjąć odpowiedzialność za  k o g o ś   drugiego, za to, co w  n i m   po nas
zostaje.

Klasyczny, średniowieczny (XIV w.), staroangielski tekst mistyczny anonimowego autora wraz z dodatkami (listy: o modlitwie, o rozeznawaniu duchów, o kierownictwie duchowym). Tłumaczenie, mimo tego, że było dokonane z tłumaczenia francuskiego, posiada tę niezastąpioną wartość, że o. Piotr sam był człowiekiem doświadczonym w głębokiej modlitwie wewnętrznej.

W antropologii teologicznej Edyta Stein ogniskuje swe rozważania wokół pytania o to, „czego nasza wiara uczy o człowieku, aby w tym świetle poddać sprawdzeniu zarówno własną koncepcję człowieka, jak i każdą obcą”. Starała się przy tym, by jej antropologia miała zastosowanie w pedagogice katolickiej.

Cisza, medytacja i adoracja są chrześcijańską drogą duchową, dostępną dla wszystkich. To sesja dla tych, którzy pragną odkryć na nowo i pogłębić w sobie dar modlitwy wewnętrznej. Podczas sesji zostały zaproponowane konkretne formy modlitwy medytacyjnej i adoracyjnej...

Sesję prowadzi o. Marie Jacques de Belsunce przynależny do Wspólnoty św. Jana we Francji, filozof, wieloletni mistrz nowicjatu, kierownik duchowy i rekolekcjonista.

Głównym celem traktatu jest zachęcenie czytelników do modlitwy wewnętrznej i przygotowanie ich do niej przez ascezę i pokutę. Teresa proponuje przygotowanie do życia mistycznego w dwóch ścisłych etapach. Pierwszy polega na ćwiczeniu się w cnotach; drugi wyraża się przez praktykę modlitwy ustnej i myślnej. Po omówieniu założeń, na których opiera się modlitwa, a następnie wskazaniu na czym polega istota i wzrost życia modlitwy, Teresa omawia skutki kontemplacji dla życia codziennego. Modlitwa, rozumiana jako życie wypływające z kontaktu z Bogiem, a zarazem droga do Niego prowadząca, jest więc głównym przedmiotem.