Cuda miłości Bożej - Frederick William Faber

Juliana to postać tajemnicza. Żyła w XIV wieku w Anglii, była pustelnicą, chociaż mieszkała w środku miasta. Nie należała do żadnego zakonu.

Była mistyczką, Tomasz Merton nazwie ją „największym mistykiem angielskim” i postawi na równi z Katarzyną ze Sieny i Brygidą Szwedzką. W odróżnieniu do nich nie interesowała się jednak polityką. Bóg obdarzył ją wizjami, które szczegółowo opisała.

Chcąc zrozumieć powierzone jej Boskie przesłanie, Juliana tworzy oryginalną i niezwykle interesującą teologię.

W Objawieniach przeczytamy o tym, czym chlubi się współczesna teologia jako odkryciem: o Bogu-Matce, o nadziei powszechnego zbawienia, o znoszącym wszelki grzech miłosierdziu Ojca, o Synu zamieszkującym w głębi ludzkiej duszy.

Françoise Lemaire daje nam do ręki książkę, która jest doskonałym przewodnikiem na drodze adoracji.

Autorka oparła się na dziełku św. Alfonsa Liguoriego „Nawiedzenia Przenajświętszego Sakramentu”, adaptując je do wrażliwości i potrzeb współczesnego katolika. Książka zawiera pasjonującą opowieść o św. Alfonsie i jego duchowości oraz 31 osobistych krótkich rozważań autorki dostosowanych do realiów i mentalności współczesnych odbiorców.

Celem tych tekstów jest wprowadzenie czytelnika w adorację w ciszy.

We wstępie do książki ojciec Daniel-Ange prrzypomina, że adoracja Najświętszego Sakramentu jest najlepszym antidotum na współczesne coraz to nowe oblicza bałwochwalstwa i przygotowaniem do wpatrywania się w Oblicze Boga przez całą wieczność. 

W tej niezwykłej i wciągającej książce, która momentami brzmi jak osobista spowiedź autora, Vittorio Messori opowiada o pewnych znakach, jakie otrzymał w trakcie swojego życia.

Pocieszający telefon od zmarłego wujka dokładnie rok po jego śmierci. „Nieistniejąca" i zarazem bardzo konkretna Niemka, która odnalazła ojca-żołnierza. Niezwykłe spotkanie w Turynie z tajemniczym starszym człowiekiem. Przesłanie przekazane przez błogosławionego Franciszka Faa di Bruno, szlachcica i naukowca, które zachęca Messoriego, jego biografa i czciciela, do udziału w niezwykle ważnej konferencji.

Zapraszając czytelnika do rozszyfrowania nadprzyrodzonego charakteru „małych tajemnic codzienności", z którymi każdy z nas spotyka się w życiu, Messori daje świadectwo prawdziwości słynnej maksymy Pascala: „Ostatni wysiłek rozumu to uznać, że istnieje nieskończona mnogość rzeczy, które go przerastają".

Matka Bolesna – wzór dla cierpiących; wzór dla żyjących. Książka o. Fredericka Williama Fabera w tłum. zmarłego w opinii świętości o. Prokopa.

Jedno z najwartościowszych dzieł jakie powstały po to, żeby przybliżyć czytelnikom Maryję i umożliwić poznanie Jej w sposób najdoskonalszy jak to tylko możliwe – poprzez rozważanie Jej życia wewnętrznego, a zwłaszcza Jej cierpień.

Książka jest skrzynią nieprzebranych skarbów na temat tajemnic Maryi – niedoścignionej przewodniczki w każdego rodzaju cierpieniu. Jest to prawdziwa akademia sztuki cierpienia.

Tłumacz, zmarły w opinii świętości o. Prokop (Jan Tomasz Leszczyński) nazwał ją nauką nauk. Dzieło uczy jak w praktyce przyjmować, znosić, doceniać, rozumieć i wreszcie umiłować wszelkiego rodzaju spotykające nas krzyże, aby prowadziły do prawdziwego szczęścia.

Jest to jedna z nielicznych książek o Maryi, które bardzo ceniła sobie św. Teresa od Dzieciątka Jezus.

Nowa książka abpa Fultona J. Sheena! Wprowadzenie w tajemnice życia chrześcijańskiego.

Jesteśmy powołani do życia w pełni. A pełnię życia przynosi nam Ten, który przyszedł, gdy nastała pełnia czasu.

Jak ujmuje to abp Sheen, odległość stuleci nie może oddzielić nas od Chrystusa, który żyje. Przy każdym z omawianych tu tematów widzimy, jak wszystko wypływa od Chrystusa i do Niego powraca.

Autor wprowadza nas w zagadnienia ofiary, solidarności, modlitwy, opuszczenia, pustki i pełni, roli Maryi w życiu Kościoła, a także zadośćuczynienia, wyzwolenia, służby i uświęcenia.

Cechą charakterystyczną  u świętej Teresy od Dzieciątka Jezus jest stwierdzenie, że modlitwa jest miłością, wiarą, nadzieją, dziecięcym oddaniem, ufnością małych…

Unika ona zwyczajowych rozróżnień, ukazując całościową wizję modlitwy. Woli mówić o tym, że istota modlitwy wyraża się w konkretnych formach zamiast podkreślać nazbyt usilnie same formy modlitwy. Wynika to z obawy, że zbytnie skupienie uwagi na tych konkretnych formach może odciągnąć od istoty modlitwy i w jakiś sposób oddalić człowieka od modlitwy.

„Dla mnie modlitwa to poryw serca, to proste spojrzenie rzucone ku Niebu, to okrzyk wdzięczności i miłości, tak wśród cierpienia  jak i wśród radości, słowem: to coś wielkiego, nadprzyrodzonego, co rozszerza mi duszę i łączy mnie z Jezusem”