Cuda świętej Teresy od Dzieciątka Jezus. Świadectwa i modlitwy

Nowe wydanie Dziejów duszy z 2016 roku to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała w Rękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalone przez Karmelitanki Bose z Lisieux.

Książka jest bogato ilustrowana portretami Teresy i zdjęciami ukazującymi miejsca, w których żyła.

Na Dzieje duszy składają się Rękopisy A, czyli wspomnienia św. Teresy obejmujące czas od wczesnego dzieciństwa do wstąpienia do Karmelu i złożenia pierwszej profesji (1895-1896), Rękopis B stanowiący podsumowanie rekolekcji, napisany w formie listu do Jezusa (8 IX 1896) i poprzedzony listem do s. Marii od Najświętszego Serca; Rękopis C z ostatnich miesięcy życia, który jest zapisem rozważań i obserwacji z życia w Karmelu.

Format: MP3
Czas nagrania: 9h 50 min
Rok wydania: 2011

Czyta: Anna Cieślak

W historii chrześcijaństwa mamy kilka dzieł literackich, które pochodzą ze środowisk monastycznych, czytane są powszechnie do dzisiaj i szczególnie silnie wpłynęły na ukształtowanie się naszej duchowości, gdyż dały wyraz ludzkiej tęsknocie za Bogiem.

Jednym z takich dzieł jest Naśladowanie Chrystusa, które jak się okazuje mylnie przypisywane jest kanonikowi Tomaszowi z Kempen (1380–1471?) będącemu wyłącznie kopistą traktatu. Najwcześniejsze rękopiśmienne kopie Naśladowania pochodzą z Włoch i oczywiście nie są przez kopistów wyraźnie datowane. 

Ponieważ jednak cechy pisma i szczegóły wykonania pozwalają datować średniowieczne rękopisy z dużą dokładnością, jest pewne, że najstarsza zachowana kopia (podkreślmy: kopia już, nie pierwopis autorski), sporządzona w Vercelli i tam do dziś przechowywana, powstała między rokiem 1280 a 1330. Nie później. Otóż nawet koniec tego przedziału czasowego to jeszcze równe pół wieku przed przyjściem na świat Tomasza a Kempis, któremu na północny wschód od Alp przypisuje się do dzisiaj autorstwo tej księgi; a blisko sto lat przed jego dojrzałą działalnością pisarską.

Treścią tej książki jest afirmacja wyboru Boga, tak pełna i radykalna, że mnóstwo czytelników widzi w niej po prostu negację wszelkich ludzkich wartości. Ale co w takim razie powiedzieć o Ewangelii, w której Chrystus wyraźnie żąda tak pełnego postawienia Go na czele swoich miłości, żeby w porównaniu z Nim każda inna miłość, nawet do własnego życia, była jakby odrzuceniem?

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus widziana oczyma tych, którzy ją znali.

„Siostra Teresa wolała czynić dobro tym, od których nie spodziewała się ani radości, ani pocieszenia, ani czułości. Ja byłam jedną z nich – mówi pewna siostra. Potem szczerze przyznaje – starałam się upewnić, czy nie można by u niej znaleźć jakiegoś uchybienia. Obserwowałam ją więc wszędzie: przy praniu, przy zmywaniu, przy pracach wspólnych, na rekreacji”.

„Jakiś czas po śmierci s. Teresy ktoś zabrał mi niezbędny dla mnie przedmiot – wspomina jej rodzona siostra. – Już chciałam iść gwałtownie się go domagać, kiedy wyraźnie usłyszałam: «Bardzo pokornie!». Rozpoznałam głos Teresy”.

Z lektury tych świadectw wyłania się obraz bardzo spójnej całości tego, o co św. Teresie chodziło w życiu, do czego dążyła, na czym jej tak naprawdę zależało. Często nie da się dobrze zrozumieć jednego elementu tej całości, jeśli patrzeć na niego w oderwaniu od innych. Nie miejsce tutaj, aby próbować opisać tę niezwykłą całość, będącą konkretnym kształtem szalonej miłości.

Niech Czytelnik sam ją odnajduje. Albo niech sama Teresa nam ją odsłoni…