RĘKOPISY AUTOBIOGRAFICZNE - Św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza (nowe tłumaczenie)

Nowe wydanie Dziejów duszy to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała w Rękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalone przez Karmelitanki Bose z Lisieux. Książka jest bogato ilustrowana portretami Teresy i zdjęciami ukazującymi miejsca, w których żyła.

„Zanim wzięłam pióro do ręki, uklękłam przed figurą Maryi. - pisze Teresa - Następnie gdy otwo­rzyłam Świętą Ewangelię, mój wzrok padł na te sło­wa: Jezus wy­szedł na górę i przywołał do siebie tych, któ­rych sam chciał, a oni przy­szli do Niego” (Mk 3,13). Teresie to wystarczy: „I oto tajem­nica mojego po­wo­łania, całego mojego życia”. Teresa wstaje, otwiera zeszyt. Czytajmy, co napi­sała...

Autor w swoim komentarzu pochyla się nad różańcem, nad jego tajemnicą. Czasem może nam się wydawać, że ta modlitwa jest tak prosta, że już nic więcej nie potrafimy z niej zrozumieć czy nauczyć się - po prostu ją odmawiamy.

"Zdrowaś Maryjo" - te słowa, które powtarzamy po wielokroć odmawiając różaniec stają się często monotonne, bezwiedne, rutynowe. Niekiedy wypowiadamy je raz za razem nie rozumiejąc do końca ich sensu. Sami potocznie mówimy, że odmawiamy kolejne "zdrowaśki".

Za radą św. Teresy od Jezusa dobrze jest sobie uzmysłowić co one oznaczają i jak dotrzeć z powierzchni tych słów aż do ich głębi.

Jej niemieckie nazwisko Stein oznacza „kamień”. Edyta jest diamentem o rozmaitych szlifach, wytrzymała, pełna, szlachetna, twarda względem siebie, czysta, przejrzysta.

Edyta nie przestanie oczyszczać swego bytu, swej refleksji. Po tym, jak zmierzyła wiele ścieżek myśli, pewnego wieczoru – tak jak to wydarzyło się w drodze do Emaus – zaczepi ją żydowski brat, Jezus, który przekona ją: Ja jestem Prawdą.

To, kim jesteśmy dzisiaj, jest owocem naszych wolnych wyborów i działania łaski Bożej, a także tego, co dali nam nasi rodzice. Często w tym dziedzictwie otrzymujemy zranienia, które mimo upływu lat są przyczyną deficytów, ograniczeń i oporów w dorosłym życiu. Wielu ludzi ma problem z przyjęciem Boga jako dobrego Ojca.

Ale rana nigdy nie więzi definitywnie.