Droga krzyżowa z modlitwą o przebaczenie - s. Bożena Maria Hanusiak

Podążanie droga krzyżową za Jezusem to codzienność każdego człowieka. Jedni niosą własne krzyże, potykając się o różne życiowe przeszkody, drudzy próbują podać im pomocną dłoń, ale są i tacy, którzy jedynie obserwują zmagania innych.

Kobiety towarzyszące Jezusowi nigdy nie pozostawały bierne czy obojętne, bo potrzeba działania i współodczuwania jest wpisana w ich naturę. Także nabożeństwo Drogi krzyżowej kobiety przeżywają wyjątkowo, w pełni angażując swoje serce w modlitwę i przeżywanie tajemnicy odkupienia.

Droga krzyżowa dla kobiet to propozycja właśnie takiej zaangażowanej modlitwy, otwierającej kobiece serce na miłość, którą Bóg ofiaruje im każdego dnia na nieraz wyboistych ścieżkach ich życia.

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi.

Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga.

„Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia..."

Mariam Baouardy, znana jako Mała Arabka, wiedziała, że uniżenie, pokora i małość są niezbędne, by stawić czoła największym przeciwnościom.

Wtedy pozwalamy Bogu działać w nas i przez nas, zwyciężając Jego mocą. Siostra Maria w wielu listach, zwłaszcza do osób świeckich, pisze o sobie po prostu: „Ukrzyżowana”.

Siły do mężnego znoszenia cierpienia czerpała jak widać od Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego.

Współczesny człowiek odpowiedzi na duchowe problemy poszukuje w ezoteryce, wróżbach, duchowości Wschodu czy systemach imitujących religię. Ojciec Gabriele Amorth często przestrzegał, że taka postawa otwiera demonowi drogę do działania.

Ksiądz Pasqualino di Dio, włoski egzorcysta, proponuje specjalny program, który pomoże nam uzdrowić duchowe rany.

To cztery tygodnie duchowej drogi do wewnętrznej przemiany.

Anselm Grün OSB, czerpiąc z obserwacji dokonanych podczas swojej wieloletniej praktyki duszpasterskiej, trafnie zauważa, że Boga nie można doświadczyć w pośpiechu. Dlatego zachęca do zatrzymania się i zajrzenia w głąb siebie, co umożliwi nam jeszcze bliższe spotkanie z Bogiem.

Wsłuchując się w głębię własnego serca i odkrywając tam tęsknotę, doświadczam głęboko w moim sercu Boga, który mieszka we mnie i który cały czas daje znać o sobie w mojej duszy przez potęgującą się tęsknotę.