List do Filipian (seria: Biblia Impulsy)

Prezentujemy kolejny, wartościowy komentarz z serii Nowego Komentarza Biblijnego. Apostoł Paweł pisząc List do Filipian wzywa wyjątkowo bliską jego sercu wspólnotę Kościoła do życia godnego Ewangelii. Za wzór stawia im Jezusa, na którym trzeba budować swe życie. Mimo, iż list pisany jest przez Pawła z więzienia, zachowuje pogodny charakter. Paweł wielokrotnie nawołuje w nim do życia radosnego i pełnego wewnętrznego pokoju.

Komentarz do Listu do Filipian ks. prof. Jana Flisa z pewnością przez długie lata będzie służył teologom oraz wszystkim zainteresowanym biblistyką. Autor ukazał przesłanie listu w sposób obszerny, wnikliwy i szczegółowy. Uważnie przygląda się każdemu niemal słowu, komentując i wyjaśniając przesłanie listu dla współczesnego człowieka.

Drugi tom Biblii Impulsy to Ewangelia według Świętego Marka w przekładzie i ze wstępem ks. Artura Maliny.

Autorem komentarza jest tu redaktor naukowy całej serii, ks. Janusz Wilk. Jak czytamy we wstępie: „prawdziwa wiedza o Jezusie nie powstaje dzięki nagromadzeniu terminów teologicznych i biblijnych określeń, ale rodzi się z trwałej więzi uczniów z Nim. Z tego powodu w Ewangelii Marka nie ma wielu wyraźnych określeń Jezusa jako Mesjasza czy Syna Bożego (…)

Jej charakter zgadza się z tajemnicą osoby i dzieła Jezusa. Treść tej tajemnicy odsłaniała się stopniowo tym, którzy podążyli za Nim i pozostali na tej drodze. Związali się oni nie z ideami o Zbawicielu i teoriami na Jego temat, ale z Osobą przemieniającą ich życie. Jak takie poznanie było możliwe dla uczniów z okresu ziemskiego życia Jezusa, tak staje się ono również dostępne dla wszystkich współczesnych słuchaczy i czytelników Ewangelii”.

Dziewiąty tom Biblii Impulsy to List do Galatów w przekładzie ks. Andrzeja Posadzego, z jego wstępem i komentarzem.

Określenie „Galacja” wywodzi się od nazwy plemion celtyckich  i galijskich, które na początku III w. przed Chrystusem (ok. 278/277 r.) osiedliły się  w centrum Azji Mniejszej, w okolicach Ancyry (dzisiejsza Ankara), Tavium i Pesinunte. Pomimo klęski, jaką ponieśli w wojnie z Cesarstwem Rzymskim (189 r. przed Chrystusem), Galacjanie cieszyli się sporą niezależnością i autonomią. Przez długi czas zachowywali ojczysty język celtycki oraz własne tradycje i zwyczaje.

Adresatami listu są poganie nawróceni na wiarę chrześcijańską.

Jak czytamy we wstępie: „Galacjanie po nawróceniu i przyjęciu chrztu przez pewien czas pozostawali wierni nauczaniu Pawła, potem jednak dali posłuch jakimś bliżej nieokreślonym misjonarzom. (…) List do Galatów nie jest czysto teologicznym traktatem i nie prezentuje systematycznej struktury.

Tematyka, którą porusza, jest zasadnicza i jednoznaczna: Tora czy wolność?

Posłuszeństwo Prawu czy też posłuszeństwo wierze?

Uczynki według Prawa czy chrześcijańska wolność?

Usprawiedliwienie przez wiarę czy przez uczynki wynikające z Prawa?”.

Nowy Testament i Psalmy w przekładzie bp. Romaniuka tzw. Biblia warszawsko - praska.

Oprawa twarda ze złoceniem.

Czwarty tom szczególnej serii Biblia Ojców.

Tym razem są to komentarze do trzech psalmów autorstwa wielkiego starożytnego teologa i egzegety Orygenesa, po raz pierwszy w polskim tłumaczeniu, którego dokonał nieoceniony biblista ks. prof. Antoni Tronina.

Homilie Orygenesa nie są adresowane do zamkniętego kręgu uczniów, ale do zgromadzenia liturgicznego, dlatego jego bardzo żywe słowa trafiają wprost do serc.

Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.