Przyjaciele Jezusa. Maria, Marta i Łazarz - ks. Krzysztof Wons SDS

Kolejna wspaniała pozycja znakomitego biblisty księdza Krzysztofa Wonsa w serii Szkoła Modlitwy Słowem Bożym.

Wszyscy ewangeliści opowiadają o zażyłej więzi Jezusa z rodzeństwem z Betanii. Syn Boży, najpiękniejszy z synów ludzkich, pielęgnował głę­bo­kie przyjaźnie z Marią, Martą i Łazarzem. Betania była Jego umiło­wa­ną oazą spotkań z przyjaciółmi.

Podczas sesji zostanie zapropono­wana lectio divina do wybranych stronic Ewangelii o przyjaźni święto­wanej przy stole, przeżywanej w czasie choroby, w dniach bólu po stracie ukochanej osoby, w godzinie pożegnania, krzyża i o brzasku nowej wiosny życia.

Twarzą Boga jest miłość. Każdy inny Jego portret jest karykaturą.

Jak doświadczyć bliskości w czasach izolacji? Jak budować jedność w czasach podziałów? Skąd czerpać nadzieję w czasie pełnym lęku i niepokoju?

Abp Grzegorz Ryś przekonuje, że wspólnota nie tylko jest nam potrzebna jak tlen, ale też wciąż jest możliwa. Tego, co rozdarte, nie posklejamy dyskusjami ani narzuconymi z góry nakazami. Liczą się proste gesty: zrobienie zakupów sąsiadowi, telefon do kogoś samotnego, wyciągnięcie ręki do zgody, modlitwa. Obecność, troska, szacunek, solidarność - te podstawowe ludzkie wartości są równocześnie najgłębiej chrześcijańskie. 

Ikona świętej Kornelii. Wykonana na desce lipowej podwójnie gruntowanej oraz uszlachetnionej płatkami pozłoty. Wizerunek  został naniesiony przy użyciu specjalnej techniki nanoszenia obrazu bezpośrednio na deskę.

Ikona posiada certyfikat oraz zawieszkę typu krokodyl i jest gotowa do zawieszenia. Dostępna jest w czterech rozmiarach:

• 15x20 cm - 109 zł
• 20x25 cm - 179 zł
• 30x40 cm - 299 zł
• 40x50 cm - 449 zł

W drugim tomie Biblii dla moich parafian Marcel Debyser mówi nam: RADOŚĆ.

Głosi ją prostymi słowami i z głęboką wiarą, dlatego tak wielu czytelników pokochało jego książkę.

Autor pokazuje, że cały Nowy Testament – Ewangelie, listy, Dzieje Apostolskie, Apokalipsa – jest Dobrą Nowiną! Wyjaśnia ją, znów księga po księdze.

W czasie pobytu na pustyni walki duchowe, toczone przez Ewagriusza, nie tylko nie ustały, ale wręcz przeciwnie, nasiliły się. Pisze Palladiusz:

Pewnego razu demony tak bardzo doświadczały go pokusą nieczystości, że – jak nam [później] powiedział – przyszła mu do serca myśl: „Bóg mnie opuścił”; i całą noc spędził na modlitwie stojąc w cysternie z wodą, nagi, w środku zimy, aż jego ciało stało się twarde jak kamień. Innym razem gnębił go duch bluźnierstwa i spędził czterdzieści dni bez wchodzenia pod dach celi, aż całe ciało pokryło się robactwem niczym nierozumne zwierzę.

Ewagriusz doszedł do wniosku, że w przypadku mnichów główna walka toczy się w myślach człowieka, w sferze mniej lub bardziej niezaspokojonych pragnień czy ambicji. Problem nie leży w samych grzechach, ale w pierwszym rzędzie w walce o wyeliminowanie demonicznych podszeptów, myśli (gr. logismoí), które prowadzą do niegodziwych czynów.