Przyjaciele Jezusa. Maria, Marta i Łazarz - ks. Krzysztof Wons SDS

Kolejna wspaniała pozycja znakomitego biblisty księdza Krzysztofa Wonsa w serii Szkoła Modlitwy Słowem Bożym.

Wszyscy ewangeliści opowiadają o zażyłej więzi Jezusa z rodzeństwem z Betanii. Syn Boży, najpiękniejszy z synów ludzkich, pielęgnował głę­bo­kie przyjaźnie z Marią, Martą i Łazarzem. Betania była Jego umiło­wa­ną oazą spotkań z przyjaciółmi.

Podczas sesji zostanie zapropono­wana lectio divina do wybranych stronic Ewangelii o przyjaźni święto­wanej przy stole, przeżywanej w czasie choroby, w dniach bólu po stracie ukochanej osoby, w godzinie pożegnania, krzyża i o brzasku nowej wiosny życia.

Twarzą Boga jest miłość. Każdy inny Jego portret jest karykaturą.

Jak doświadczyć bliskości w czasach izolacji? Jak budować jedność w czasach podziałów? Skąd czerpać nadzieję w czasie pełnym lęku i niepokoju?

Abp Grzegorz Ryś przekonuje, że wspólnota nie tylko jest nam potrzebna jak tlen, ale też wciąż jest możliwa. Tego, co rozdarte, nie posklejamy dyskusjami ani narzuconymi z góry nakazami. Liczą się proste gesty: zrobienie zakupów sąsiadowi, telefon do kogoś samotnego, wyciągnięcie ręki do zgody, modlitwa. Obecność, troska, szacunek, solidarność - te podstawowe ludzkie wartości są równocześnie najgłębiej chrześcijańskie. 

W drugim tomie Biblii dla moich parafian Marcel Debyser mówi nam: RADOŚĆ.

Głosi ją prostymi słowami i z głęboką wiarą, dlatego tak wielu czytelników pokochało jego książkę.

Autor pokazuje, że cały Nowy Testament – Ewangelie, listy, Dzieje Apostolskie, Apokalipsa – jest Dobrą Nowiną! Wyjaśnia ją, znów księga po księdze.

W czasie pobytu na pustyni walki duchowe, toczone przez Ewagriusza, nie tylko nie ustały, ale wręcz przeciwnie, nasiliły się. Pisze Palladiusz:

Pewnego razu demony tak bardzo doświadczały go pokusą nieczystości, że – jak nam [później] powiedział – przyszła mu do serca myśl: „Bóg mnie opuścił”; i całą noc spędził na modlitwie stojąc w cysternie z wodą, nagi, w środku zimy, aż jego ciało stało się twarde jak kamień. Innym razem gnębił go duch bluźnierstwa i spędził czterdzieści dni bez wchodzenia pod dach celi, aż całe ciało pokryło się robactwem niczym nierozumne zwierzę.

Ewagriusz doszedł do wniosku, że w przypadku mnichów główna walka toczy się w myślach człowieka, w sferze mniej lub bardziej niezaspokojonych pragnień czy ambicji. Problem nie leży w samych grzechach, ale w pierwszym rzędzie w walce o wyeliminowanie demonicznych podszeptów, myśli (gr. logismoí), które prowadzą do niegodziwych czynów.