Rozpal w sobie na nowo charyzmat powołania - Amedeo Cencini FdCC (płyta CD MP3)

Chrześcijański hip - hop w wykonaniu księdza Jakuba Bartczaka zadziwił wielu. Jak piszą wielbiciele księdza Bartczaka w mediach społecznościowych jego wykonanie niejednokrotnie przewyższa zawodowych raperów. A do tego treści piosenek ...

Cielesność i duchowość – dwie wartości, których nie wolno przeciwstawiać. Jak wdech i wydech tworzą jedno. Są dla siebie nawzajem niezbędne. Wzajemnie o sobie informują. To, co cielesne wyjaśnia się przez to, co duchowe i odwrotnie.

Misją nie jest tylko Afryka czy Bangladesz albo jakieś umiłowanie przygody czy charakter lubiący nowości. Nie są to też dalekie lądy lub surowe życie, odwaga i ryzyko związane z podstawową ewangelizacją, niezważanie na niebezpieczeństwa i świadomość możliwości męczeństwa…  Misją jest to wszystko razem i jeszcze dużo więcej!

Czym jest posłuszeństwo zakonne? Posłuszeństwo zakonne nie odtwarza posłuszeństwa dziecka wobec rodziców. Dziecko poddane jest autorytetowi rodziców, bo jest niedojrzałe. Posłuszeństwo zakonne to nie posłuszeństwo wychowanka wobec nauczyciela, bo wspólnota nie odtwarza ani szkoły ani internatu. Nie jest to również posłuszeństwo pracownika wobec pracodawcy, czy obywatela wobec władzy cywilnej.

Niniejsze wytyczne wyznaczają proste punkty odniesienia dla formacji mniszek zgodnie z takimi wymaganiami, które pozwolą podtrzymać sposób życia sióstr kontemplacyjnych, kobiet  pielgrzymujących w poszukiwaniu Boga prawdziwego, będących "sercem modlącym się w Kościele i dla Kościoła.

W tym kontekście niniejsza Ratio oferuje narzędzie do wsparcia kompleksowego rozwoju osoby, poprzez formację ludzką i duchową w celu osiągnięcia i umocnienia pełnej dojrzałości w Chrystusie.

Szukanie oblicza Boga przenika historię ludzkości, od zawsze powołanej do miłosnego dialogu ze Stwórcą. Mężczyzna i kobieta posiadają bowiem niezbywalny wymiar religijny, który ukierunkowuje ich serce na poszukiwanie Absolutu (…).

Dynamika poszukiwania potwierdza, że nikt nie wystarcza sam sobie, i nakazuje podjąć, w świetle wiary, drogę exodusu z własnego „ja” skoncentrowanego na sobie, będąc pociągniętym przez Oblicze Świętego Boga i jednocześnie przez „świętą ziemię, jaką jest drugi człowiek”, aby doświadczyć jeszcze głębszej komunii.

Nie wolno nam się spóźnić z czasem oczyszczenia, bo to, podobnie jak późne obcinanie gałęzi, rani drzewa, zostawia je krwawiącymi. Życie konsekrowane dzisiaj najbardziej potrzebuje nadziei oraz pracy na poziomie korzeni.

Abp José Rodríguez Carballo OFM

Na kryzys patrzę jak na szansę, nawet jeśli polega on na wyczerpaniu się dotychczas realizowanego scenariusza, nawet jeżeli związany jest z niepokojem, utratą poczucia sensu i zagubieniem. Kryzys można przeżyć jako łaskę, kiedy staje się on punktem zwrotnym w rozumieniu własnej tożsamości. Pozwala wtedy zbudować nowe relacje z samym sobą, innymi, Bogiem i całą rzeczywistością.

Czas kryzysu i podejmowane próby odnowy mogą stanowić ważny element Bożej pedagogii. Patrząc na historię zbawienia i życie świętych, można powiedzieć, że samo dążenie ku Bogu przyjmowało często formę kryzysu, a jego przezwyciężenie prowadziło do wielkich dzieł i odkrywania nowych horyzontów - Autor

Święty Paweł pisał, że uczeń Chrystusa jest glinianym naczyniem (por. 2 Kor 4,7), którego wyjątkowość kryje się w tym, co ono w sobie zawiera.

W przypadku sakramentu święceń skarbem, który jest zdeponowany w sercu każdego prezbitera, jest powołanie wzmocnione mocą Bożej łaski.

Ksiądz Janusz Umerle w swoich rozważaniach koncentruje się na codziennym i praktycznym wymiarze życia kapłanów. Czytelnik nie znajdzie w nich nużących analiz dokumentów czy paragrafów, napotka natomiast na wiele cennych obserwacji i wskazówek związanych m.in. z zagadnieniem modlitwy, celibatu, relacji z parafianami, rolą teologii i psychologii w posłudze, jak również na refleksje o mistycznym wymiarze kapłaństwa.

Modlitwa o uzdrowienie nie jest skomplikowana. Jeśli tylko zdasz sobie sprawę z tego, kim jesteś w Chrystusie, staniesz w Jego autorytecie i wypowiesz choćby jedno zdanie – będą działy się cuda. Możesz być pewny, że ta książka zmobilizuje cię do modlitwy. Nie czekaj! Módl się z wiarą!

To zaproszenie do refleksji nad nauczaniem Papieża Franciszka skierowanym do osób konsekrowanych. W jego licznych wypowiedziach z nadzwyczajną siłą wybrzmiewa wielkie wezwanie do świadectwa radości, której sekretem jest zrozumienie i odczucie tej chwili, gdy Jezus spojrzał na nas z miłością. Wobec zaraźliwego świadectwa radości, pogody ducha i świadectwa miłości, czułości, pokornego miłosierdzia wielu pragnie „przyjść i zobaczyć”.

Papież wzywa: „Kościół musi być pociągający. Obudźcie świat! Bądźcie świadkami innego sposobu postepowania, działania, życia! […] A ja oczekuję od was tego świadectwa”.

Najnowsza książka o. Augustyna Pelanowskiego Nie ma już czasu! z zapisem rekolekcji wygłoszonych przez popularnego paulina.

książki o. Augustyna Pelanowskiego

Wygłosiłem te rekolekcje z wiarą w moc ramienia Boga, które bez względu na to, co się stanie w najbliższych latach, podtrzyma nas nie tylko na duchu, ale też da siłę potrzebną do odbudowy ze zgliszcz. Nie łudzę się, że wszystko będzie dobrze, mam jednak nadzieję w Bogu, który jest Wszechmogącym Optymistą.
/O. Augustyn Pelanowski OSPPE/