W szkole Jezusa. Uczcie się ode Mnie modlitwy - Tadeusz Hajduk SJ (płyta CD-MP3)

Kiedy to święty pokój zupełnie owładnie cały Kościół katolicki? Kiedy znajdzie się ten święty pokój w każdej rodzinie, w każdej gminie, w każdym kraju?

Dopiero wtedy, gdy każdy chrześcijanin usilnie będzie starał się ten święty pokój ustalić w swym sercu. A otóż właśnie wierny naśladowca św. Franciszka z Asyżu, św. Piotr z Alkantary, podaje nam w swej książczce Pokój duszy skuteczne rady, ułatwiające nabycie tego świętego pokoju wewnętrznego.

Niechaj więc wszyscy raczą przyjąć tę książeczkę jako kwiatek z ogrodu seraficznego, tchnący ascetyzmem na wskroś franciszkańskim, gdzie dusza w życiu wewnętrznym, w życiu ubóstwa, pokory i zaparcia siebie, mniej na własnych usiłowaniach, więcej na Bogu opiera się; nie tyle na formułach z góry ułożonych, jak na swobodnym współpracowaniu z działaniem Ducha Świętego w duszy.

Sposób na osiągnięcie jedności z Bogiem

Często na naszej drodze wiary pojawiają się momenty, w których nie umiemy się modlić. Mimo wielu starań nie udaje nam się usłyszeć Boga. Jak przezwyciężyć ten stan? Co zrobić, żeby nasza modlitwa była żywą i owocną relacją?

Franz Jalics, opierając się na wieloletnim doświadczeniu współpracy z osobami wierzącymi, pokazuje, jak się modlić. Przybliża różne metody nawiązywania kontaktu z Bogiem i omawia najczęściej spotykane przeszkody i trudności. Jako punkt dojścia wskazuje autentyczną modlitwę prostoty, określaną jako „patrzenie w miłości na Boga”, która przynosi głęboki pokój.

Każdy rodzaj modlitwy praktykowany we właściwym czasie jest pożyteczny i pomocny. Nie powinniśmy się jednak przy żadnym zatrzymywać, lecz iść dalej i rozwijać się. 

Dlaczego Bóg odgrywa tak ważną rolę w życiu człowieka? Jak pojąć Jego istotę i zrozumieć miłość do nas? W jaki sposób pogłębiać swoją duchowość i nawiązać relację z Bogiem? Czy prawdziwe zjednoczenie ze Stwórcą jest możliwe?

Thomas Merton, najsłynniejszy dwudziestowieczny pustelnik i trapista, zainspirowany dziełami świętych Kościoła – św. Benedykta, Jana od Krzyża czy Tomasza a Kempis – uczy nas sztuki kontemplacji, czyli – jak sam pisze – duchowego cudu, zachwytu nad świętością, bezgranicznej wdzięczności za życie.

Modlitwa myślna nie ma swoich źródeł ani w rozważaniach ani w wyobrażeniach. Nie jest mierzalna intensywnością duchowych przeżyć i doświadczeń. Nie musi przynosić ukojenia ani prowadzić do ekstazy. Prawdziwa modlitwa jest „jak dotyk miłości przyjaciela, który nas kocha” (św. Teresa z Ávila). 

Po przeczytaniu dwunastu rozdziałów tejże książki zrozumiałem, że jestem zupełnie na początku praktykowania modlitwy, uważanej przeze mnie za wypróbowaną i sprawdzoną w trakcie mojej długiej życiowej drogi w służbie ludowi Bożemu. Z radością przyjmuję tę świadomość, która każe mi powrócić, wzywając do ponownego acz uważniejszego przyjęcia ofiarowanego daru autentycznej modlitwy.

Nikt, kto zdecyduje się na lekturę tej książki nie będzie żałował. Nikt też nie powie: „to zbyt skomplikowane, to nie dla mnie”. Kto chce usłyszeć i zobaczyć, ten zobaczy i usłyszy! (Václav Malý, praski biskup pomocniczy).