Z całego serca i z całej duszy. Franciszkańska droga kontemplacji - br. Prospero Rivi OFMCap

Modlitwa franciszkańska zachowała cechy nadane jej przez założycieli ruchu franciszkańskiego. Franciszek z Asyżu modlił się w sposób wolny, spontaniczny, ale i przy pomocy Psalmów oraz wyuczonych modlitw.

W medytacji Franciszka i jego wiernej towarzyszki, Klary z Asyżu, centralne miejsce zajmują etapy drogi Jezusa wyrażające Jego uniżenie: narodzenie, praca fizyczna, cierpienie i krzyż, obmycie uczniom nóg i Eucharystia. Akcent pada w niej na kontemplację. 

Serce ma się bardziej trudzić niż intelekt. Angażująca uczucia modlitwa dąży do zatrzymania się z miłością przy Bogu, by przy Nim odnaleźć pokój i Nim się rozkoszować.

„Radość nie jest ludzkim wynalazkiem, ale darem Boga. Nie można jej wytworzyć – jest nam dana. Trzeba raczej umieć się na nią zgodzić, niż jej poszukiwać” – napisał Pierre-Marie Delfieux, założyciel Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich.

Całym swoim życiem pokazywał, jak nie godzić się ze smutkiem i śpiewać Bogu Pieśń słoneczną; jak harmonijnie łączyć modlitwę w ciszy i samotności z modlitwą grupową w wielkim mieście.

Książka, bazująca na historii tego francuskiego księdza i mnicha, opisuje centrum jego życia i posłannictwa. Inspiruje do poszukiwania własnej drogi, odkrywania swojego powołania, a także pogłębiania życia duchowego i czerpania w pełni z tego, co się nam przydarza. Bo, jak napisał we wstępie ks. Robert J. Woźniak: „Tylko ten, kto szuka Boga, może odnaleźć świat”.

Książka ta to duchowe dziełko jednego z najstarszych Ojców Kościoła, św. Cypriana z Kartaginy, który żył i pisał w III wieku wśród ognia prześladowań a swą naukę opieczętował męczeństwem. 

Jego pisma oświecały umysły, tak że późniejsi Ojcowie – Augustyn i Hieronim – mówią o nich z największą czcią; ale jeszcze bardziej zagrzewały serca i podnosiły je od rzeczy znikomych do Boga.

Jego dzieła są i dziś bardzo cenne, bo i dziś miliony chrześcijan potrzebują pociechy oraz aby słowem natchnionym wzmacniano ich wśród coraz cięższej walki z kłamstwem, obłudą i nędzą; aby serca podnoszono od łudzących przyjemności i rozkoszy tego świata do rzeczy niebieskich.

Powodem napisania O cierpliwości były spory, które powstały między wiernymi. Przywrócenie zgody i uspokojenie rozjątrzonych umysłów – było tu zadaniem św. Cypriana.