Klasyka duchowości

Homilie na księgę Ezechiela to bodaj najmniej znane dzieło papieża Grzegorza Wielkiego. Brak jego tłumaczenia, opracowań i artykułów w języku polskim, ale również dotycząca go bibliografia w literaturze obcojęzycznej jest skromna. Przyczyną tego stanu rzeczy może być mała ilość tłumaczeń Grzegorzowego dzieła na języki nowożytne oraz dość późne pojawienie się wydań krytycznych.

Inną przyczyną braku zainteresowania tym dziełem może być to, iż wiele tematów, które jego autor podejmuje w Homiliach na księgę Ezechiela, w sposób bardziej obszerny i szczegółowy rozwinął w innych dziełach, a w sposób szczególny w swym monumentalnym Komentarzu do księgi Hioba (Moralia).

Homilie św. Jana Chryzostoma do Drugiego Listu św. Pawła do Koryntian to pierwszy tom serii wydawniczej Biblia Ojców. Obejmuje ona przekłady na język polski biblijnych homilii, kazań i komentarzy zarówno ojców Kościoła, jak i najwcześniejszych pisarzy kościelnych.

Teksty te przekazują cały klimat myślowy bliski apostołom, a zarazem pozwalają nam, utrudzonym na tysiącletnich drogach Kościoła, poczuć świeżość samych jego początków, jak też świeżość pierwszych jego wspólnot.

W homiliach Jana Złotoustego ujawnia się zasada praedicatio perennis – pełne wiary odwoływanie się do Pisma Świętego. Ten gorliwy pasterz niestrudzenie objaśnia ludowi kolejne księgi Pisma, fragment za fragmentem, przekazując skarby Bożego słowa, w czym może być wzorem także dla współczesnych kaznodziejów.

Z chwilą gdy obecność Ducha Bożego ujawniała się w którymś z miesz­­kańców pustyni, można było szanować go ze względu na Boga i na­­zywać go abba. Ta obecność okazywała się przede wszystkim przez dar słowa. Ostatecznie więc abba nie znaczy nic innego niż: ojciec duchowy, przez którego Bóg mówi.

Abba Mojżesz któregoś dnia zobaczył Ducha Świętego zstępującego na jego ucznia Zachariasza; odtąd zaczął zwracać się do niego, jak do swego ojca duchowego: „Powiedz mi, co mam robić... bo widziałem Ducha zstępującego na ciebie i od tej chwili czuję konieczną potrzebę, by się ciebie radzić”.

Takie jest pochodzenie apoftegmatów i sekret ich niezwykłej popularności we wszystkich czasach i we wszystkich krajach. Pierwsi pustelnicy egipscy, zaprowadzeni przez Ducha na pustynię śladem Jezusa, zostali napełnieni Jego darami i stali się dla swych braci żywymi obrazami świętości, mądrości, dobroci i miłosierdzia Bożego.

.

Tajemnica Maryi wpisuje się w obszar myśli św . Ludwika Marii de Montforta i stanowi rozwinięcie wątków Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny.

Rozważania świętego przygotowują nas do zawierzenia się Jezusowi przez Maryję. Znajdziemy tu też piękne modlitwy i bezcenną poradę, jak „uprawiać drzewo życia” i pozwolić Maryi królować w duszy.

Teksty tworzą spójną całość głęboko zanurzoną w nurcie mistycznej medytacji prowadzącej do otwarcia się na bezkresną przestrzeń wiary.

To pełna uroku i wrażliwości książka o miłości Boga do każdego człowieka, choćby ten dążył drogą z daleka od Ojca. Jej lektura pomaga  otworzyć się na Spojrzenie, którego światło sprawia, że życie stanie się Życiem, a istnienie nabierze sensu, stanie się obecnością, żarem, będzie siać nadzieję.

To książka dla Ciebie. Mówi ona tylko jedno: jest ktoś kto cię kocha, nawet jeśli o tym nie wiesz, ktoś kto cię nigdy nie zostawi samego! Każda strona książki czy opisane zdarzenie mogłyby być podpisane, poświadczone przez wiele osób... które kiedyś czuły się samotnymi i pozwoliły się odnaleźć Jedynemu.

Tomasz a Kempis, chociaż wiódł życie w odosobnieniu i z dala od światowego zgiełku, to jednak, dzięki swej duchowości, którą wyraził w tylu swoich dziełach, stał się w pewien sposób postacią powszechnie znaną, okazując się niezwykłym nauczycielem i mistrzem duchowym, nie tylko dla tych, którzy poświęcili się życiu zakonnemu, lecz także dla wielu spośród tych, którzy prowadzą życie świeckie [...]. Głosząc wewnętrzne zjednoczenie z Bogiem, jako cel życia duchowego, również do ludzi współczesnych przemawia on nadal przekonywująco i w sposób niosący im zbawienny pożytek.

Filotea św. Franciszek Salezy 

Dzieło należące do kanonu duchowości chrześcijańskiej - doskonały podręcznik życia wewnętrznego. Zawiera program życia chrześcijańskiego: Jak się modlić, by nie dopuścić do oschłości w dialogu z Bogiem? Jak się spowiadać? Jak często przystępować do Komunii Świętej? Jak podejmować post i umartwienie? Jak unikać pokus i jak z nimi walczyć, gdy nas dręczą? Udziela rad, jak postępować w życiu towarzyskim i rodzinnym, jak korzystać z odpoczynku i z rozrywek, jak dobrze spełniać obowiązki małżeńskie. Służy pomocą w rachunku sumienia. Mimo upływu czterech stuleci ten niepowtarzalny przewodnik życia duchowego urzeka aktualnością. Tytułowe imię "Filotea" - "miłująca Boga" - jest imieniem każdego, kto chce dążyć do doskonałości i świętości.

Oglądani z daleka, poznawani przez syntetyczne relacje historyków Kościoła, pierwsi egipscy mnisi zlewają się w jedną szaroburą masę: wszystko to zakapturzone, wszystko ucieka od ludzi, pości, umartwia się i podobno z jakiejś niejasnej racji ma blisko do Pana Boga. Cóż, równie bezkształtnie wygląda każda grupa ludzka, albo i każdy gatunek stworzeń, widziany z zewnątrz.

Oprócz informacji rzetelnych składają się na taki obraz także bajki, nieporozumienia i rzadko kwestionowane tzw. poglądy obiegowe. Mamy takie poglądy i przekonania o różnych narodach, mamy i o grupach zawodowych. Ojcowie Pustyni dzielą po prostu wspólny los wszystkich „obcych”. I jak człowiek, który na przykład doskonale wie od dziecka, „jacy są Niemcy”, a kiedy wreszcie pojedzie do Niemiec, zaczyna odkrywać, że są – jak wszyscy ludzie – bardzo różni, tak i ten dopiero, kto zawiera bliższą znajomość z Ojcami, zaczyna odkrywać różnice: usposobień, charakterów, stylu pobożności.

Nie dajmy się zwieść, że "Księga życia" świętej Teresy od Jezusa to zwykła autobiografia.

Teraz w poręcznym kieszonkowy wydaniu możemy wsłuchiwać się jak Święta Teresa opowiada o faktach ze swego dzieciństwa, młodości i życia zakonnego oraz o kryzysach wewnętrznych i trudnościach związanych z realizowaniem śmiałego planu założenia klasztoru według karmelitańskiej reguły pierwotnej.

Wplata też w tę opowieść opisy doznawanych łask Bożych i refleksje o swoim życiu duchowym i modlitwie.

Klasyczne dzieło chrześcijańskiego ducha walki o zbawienie pod wodzą Chrystusa, którego wybieramy na naszego „Najwyższego Hetmana” pozostawił nam Wawrzyniec (Lorenzo) Scupoli.

Obok O naśladowaniu Chrystusa i Ćwiczeń duchowych, jedno z najważniejszych dzieł ascetyczno-mistycznych, jakie wydało chrześcijaństwo. Dzieło tego XVI-wiecznego teatyńskiego mnicha jest w Polsce niemal zupełnie nieznane, choć z pewnością znalazłoby się na liście bestsellerów wszechczasów. Jeszcze za życia autora ukazało się ponad 60 wydań, a do naszych czasów blisko 600. Niemal od razu przetłumaczono ją na najważniejsze języki świata. Wszędzie zdobywała serca czytelników jako „praktyczny przewodnik życia duchowego”. Św. Franciszek Salezy mawiał, że nosi ją zawsze w kieszeni, codziennie czyta po kilka stron, a raz w miesiącu - całość.

On jest Głową Ciała – Kościoła (Kol 1,18). Kościół od początku swojego istnienia zmagał się z wyzwaniami, które nie straciły nic ze swej aktualności: obroną doktryny, relacją między władzą i odpowiedzialnością, etyką seksualną, obecnością modlitwy w życiu.

Święty Atanazy, biskup starożytnej Aleksandrii nazwany później Wielkim, przez całe życie walczył  o to, by jego Kościół zachował wierność Chrystusowi. Zebrane tu listy są tego najlepszym świadectwem.

Św. Alfons, kierowany duszpasterskim pragnieniem dopomożenia bliźnim w osiągnięciu zbawienia w dziele Przygotowanie do śmierci, z pasją przekonuje, że człowiek nawet w ostatniej chwili może się jeszcze nawrócić, choć nie jest to łatwe i wymaga spełnienia określonych warunków – stąd zachęta do wytrwałej modlitwy.

Dotyczy to wszystkich ludzi niezależnie od epoki.

Jak wygląda Twoje codzienne spotkanie z Bogiem?

Św. Alfons Maria de Liguori w książce "Stając przed Bogiem" zaprasza do refleksji nad modlitwą jako codziennym, intymnym spotkaniem z Bożą miłością. To nie tylko praktyka duchowa, ale także droga, która prowadzi do głębszego zrozumienia siebie i Boga.

Wielu ludzi traktuje modlitwę jako obowiązek, a nie dar. Św. Alfons, mistrz życia duchowego, pokazuje, że jest ona czymś znacznie więcej – pierwszym krokiem na drodze zbawienia i kluczem do serca Boga.

Książka zawiera trzy dzieła św. Alfonsa, które łączy wspólny temat – życie duchowe oparte na modlitwie.

Autor ukazuje, że codzienne stawanie przed Bogiem to nieustanna wymiana darów: Bóg obdarowuje nas swoją łaską, a my odpowiadamy Mu swoim życiem.

Płyty w formacie AUDIO zawierają 116 apoftegmatów. Czyta Edward Linde-Lubaszenko. Całkowity czas nagrania: 91 min.

Słowo apophthégma – apoftegmat, sentencja, wypowiedź, pochodzi od greckiego czasownika apophthéngomai – „wypowiadać, wygłaszać” i występuje po raz pierwszy w Hellenikach Ksenofonta. Można by podać takie określenie apoftegmatu: jest to zgrabna, dowcipna, cięta wypowiedź, z jakimś przynajmniej ogólnym określeniem okoliczności jej wygłoszenia (kto, kiedy, dlaczego).

 Komplet zawiera: 

- Pieśń duchową
- Drogę na Górę Karmel
- Noc ciemną
- Żywy płomień miłości

Najnowsze, niezwykle przystępne tłumaczenie Drogi Doskonałości św. Teresy od Jezusa.

Teresa pisze – a właściwie mówi, gdyż ona, pisząc, zawsze prowadzi dialog, zwraca się do czytelnika-słuchacza lub do Boga – dlatego, że inni tego chcą. Pisząc pragnie pozostawać cały czas w przestrzeni posłuszeństwa (spowiednik, siostry), gdyż ma świadomość, że tylko wówczas będzie w stanie napisać coś, co nie zaszkodzi innym na ich drodze życia. „Primum non nocere”. Ta podstawowa zasada będzie jej towarzyszyć na wszystkich stronach tego dzieła.

I tom Kazań jednego z najwybitniejszych mistyków średniowiecza i najsłynniejszego kaznodziei niemieckiego XIV wieku. Tematyka Kazań koncentruje się wokół mistycznego zjednoczenia duszy z Bogiem.

Nauka ta odnosi się do każdego człowieka, niezależnie od tego, czy żyje w klasztorze, czy na świecie.