Popularni autorzy

Arcybiskup Grzegorz Ryś głosi Ewangelię jak mało kto: w sposób świadczący o żywym doświadczeniu wiary, bliskości i miłości Boga. Przekazuje Słowo z mocą, która może odmienić nasze życie.

Pan stworzył nas wolnymi – i dzięki temu zdolnymi do miłości

Cudowność działania Boga w naszym życiu nie polega „jedynie” na tym, że czyni nas On wolnymi (zewnętrznie, wewnętrznie); chodzi o to, że czyni nas wolnymi ku miłości. Sprawia, że w życiu chodzi nam o coś więcej niż o siebie samych, o własne szczęście, komfort i wolność. Chodzi o prawdziwie „cudowne” uzdolnienie nas do bycia dla innych.

Książka jest owocem przyjaźni, która rodziła się z pasji i miłości do Słowa.

Autorami są kierownicy duchowi i  dyrektorzy domów relekcyjnych współpracujący z salwatoriańskim Centrum Formacji Duchowej.

"Dzielimy się owocami spotkań i osobistem modlitwy Słowem. To swoistego rodzaju collatio przyjaciół, którzy postanowili podzielić się własną zdolnością czytania Pism, swoją wrażliwością duchową i osobistą relacją ze Słowem. 

Każdy z nas pozostaje inny, jedyny i niepowtarzalny w budowaniu przyjaźni ze Słowem" (Krzysztof Wons SDS - ze wstępu).

Wyjątkowe połączenie duchowości benedyktyńskiej i ignacjańskiej

Droga do wolności i uzdrowienia

Kiedy stajemy się jednością z sobą samym, z innymi ludźmi i z Bogiem, otwierają się przed nami nowe możliwości zmieniania świata oraz naszego życia.

Jak pokazuje ta książka, drogą, która pozwala przezwyciężyć obecny w nas chaos, jest prosta medytacja. Nie jest ona czymś oddalonym od codzienności. Nie wyprowadza nas ze świata, lecz w niego wprowadza. Dzięki niej stajemy się bardziej świadomi samych siebie, dojrzali.

Książka "Błądzenie pielgrzyma", napisana w roku nawrócenia pisarza, jest jego autobiografią. C. S. Lewis przemawia w niej ze zwięzłością, dzięki której przekazuje swoją oryginalną myśl, bez potrzeby przeprowadzania pełnego wykładu z dziedziny filozofii religii.

Jest to mądra i dogłębna książką; być może najbardziej wojowniczy utwór tego autora poświęcony problematyce chrześcijańskiej.

"Wasza dostojność! Wasze Niełaski! I wy, moje ciernie! Szanowne Diabły! Wznoszę toast na cześć kosmatej Gęby i waszej szacownej uczelni"

Na krótko przed śmiercią C. S. Lewis zebrał kilka esejów wschodzących w skład wcześniej publikowanych prac, tworząc z nich nową książkę. W pierwszych z nich opisuje powrót dobrze nam znanego diabła, który zabiera głos, zwracając się do młodych diabłów, na uroczystym obiedzie w Ośrodku Szkolenia Kusicieli.

"...istny fajerwerk, poruszająca i zachęcająca lektura"
Sunday Times

"... ten zbiór esejów jest ostatnim wspaniałym dziełem znanego chrześcijańskiego pisarza"
Catholik Herald

Bóg nie wprowadza cudów do natury w sposób przypadkowy, jak gdyby z pieprzniczki. Pojawiają się one przy wielkich okazjach: znajdują się w wielkich zwojach historii – nie historii politycznej czy społecznej, ale tej duchowej, która nie może być w pełni poznana przez ludzi.

Jeśli twoje życie nie znajduje się w pobliżu jednego z tych wielkich zwojów, to jak możesz się spodziewać, że zobaczysz jeden z cudów?

Gdybyśmy byli bohaterskimi misjonarzami, apostołami lub męczennikami, byłaby to inna sprawa. Ale dlaczego ty lub ja? Jeśli nie mieszkasz w pobliżu linii kolejowej, to nie zobaczysz, jak pociągi przejeżdżają obok twoich okien. Na ile prawdopodobne jest, że ty lub ja będziemy obecni przy podpisaniu traktatu pokojowego, przy wielkim odkryciu naukowym, czy przy samobójstwie dyktatora? To, że ujrzymy cud, jest jeszcze mniej prawdopodobne. Ani też, jeśli to zrozumiemy, nie będziemy tego pragnęli. „Nikt prawie nie widzi cudów, tylko w nieszczęśliwym położeniu”.

Cuda i męczeństwo mają tendencję do gromadzenia się w tych samych obszarach historii – obszarach, do których z natury nie mamy ochoty się zapuszczać.

Koniec człowieczeństwa, uznawany za jedną z najważniejszych – obok Chrześcijaństwa po prostu – książek C.S. Lewisa na temat etyki, to błyskotliwa i brawurowo napisana apologia uniwersalnego prawa moralnego. Wychodząc od problemu edukacji i odnosząc się do dziedzictwa różnych kultur, Lewis pokazuje, że istnieje jeden, wspólny i niezmienny kodeks moralny, który możemy odnaleźć zarówno w Biblii, jak pięknych wersach Eddy poetyckiej czy w zasadach Tao.

Prawo moralne od zawsze wpisane jest w serce człowieka, a wszelkie próby sztucznego modyfikowania go, stwarzania „nowego człowieka” czy „pokonania ludzkiej natury” oznaczają walkę z samym człowieczeństwem.

C.S. Lewis już w latach 40. obserwował pojawienie się prądów myślowych, które w imię postępu i rozwoju zaprzeczają samej istocie człowieka; odrzucają to, co jest wpisane w ludzką naturę, a relatywizując wszystkie wartości, tworzą karykaturę człowieczeństwa. Czy zjawiska te dziś wygasły, czy przeciwnie, przybrały na sile?

Gdyby dzisiaj zapytać dwudziestu dobrych ludzi, co uważają za najwyższą z cnót, to dziewiętnastu z nich zapewne odpowie, że bezinteresowność. Jeśli jednak zapytalibyście o to samo dowolnego chrześcijanina w dawnych czasach, odparłby: miłość. Widzicie, co się stało?

Miejsce pozytywnego określenia zastąpiło negatywne i ma to znaczenie nie tylko językowe. Przecząca forma słowa bez-interesowność nie sugeruje, abyśmy w pierwszej kolejności czynili rzeczy dobre dla innych, lecz abyśmy odmawiali ich sobie – jakby ważne było nie szczęście innych, lecz nasza wstrzemięźliwość. Nie sądzę, aby to wynikało z chrześcijańskiej cnoty miłości.

Nowy Testament wiele mówi o samowyrzeczeniu, ale nigdy nie jest ono celem samym w sobie. Mamy dokonywać wyrzeczeń i brać na siebie krzyż, aby naśladować Chrystusa. I niemal każdy opis tego, co osiągniemy, tak postępując, zawiera odwołanie do jakiegoś pragnienia. Jeżeli we współczesnym umyśle czai się przekonanie, że pragnienie własnego dobra i nadzieja na osiągnięcie radości to rzeczy złe, to wyjaśniam, iż przekonanie to wywodzi się od Kanta i stoików, a nie z wiary chrześcijańskiej.

„Biblia od kuchni” to kulinarna podróż przez sześć krain. Po świecie biblijnym, oglądanym przez pryzmat potraw, oprowadza nas o. Adam Szustak, a Karol Okrasa „komentuje” te historie swoimi nowymi autorskimi przepisami zainspirowanymi biblijnymi opowieściami.

Książka zawiera kilkadziesiąt przepisów przepełnionych wieloma cudami i niezwykłymi obietnicami. Dzięki ich spróbowaniu zasmakujesz obfitości i słodyczy oraz odkryjesz, czym jest ogromna miłość Pana Boga do nas. 

Książka Szustaka i Okrasy odsłania nieznany duchowy wymiar kuchni ze szczyptą tajemnicy, która otwiera nas na nowe kulinarne doznania i niezwykłe działanie Pana Boga w naszym życiu. 

Idea osiągnięcia "uczciwego życia" bez Chrystusa opiera się na podwójnym błędzie. Po pierwsze, jest niewykonalna, a po drugie, wyznaczając sobie "uczciwe życie" jako ostateczny cel, gubi się samą istotą egzystencji.

Moralność jest górą, której nie da się zdobyć tylko za pomocą samodzielnych wysiłków, a gdyby nawet udało się tego dokonać to tylko po to, by stracić życie wśród lodów szczytu i w nienadającym się do oddychania powietrzu z powodu braku skrzydeł, których wymaga dalszy ciąg podróży.

Dopiero stamtąd bowiem rozpoczyna się prawdziwa wspinaczka. Na nic tu już liny i czekany, reszta jest sprawą skrzydeł.

W wywiadzie z Piotrem Sikorą abp. Grzegorz Ryś odpowiada na pytania i zarzuty najczęściej stawiane dzisiejszemu Kościołowi w Polsce.

Analizuje obecną sytuację, odwołując się przy tym do Pisma Świętego i chrześcijańskiej tradycji oraz korzystając z  licznych wypowiedzi papieży i dokumentów soborowych. Opowiada, jak na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat zmieniła się mentalność i procedury kościelne oraz  jaką rolę odgrywa watykańska Kongregacja ds. Biskupów. Przedstawia też zasady postępowania i prewencji w przypadku przestępstw seksualnych.

W każdym z poruszonych zagadnień cytuje liczne przykłady z życia Kościoła i własnej posługi duszpasterskiej co sprawia, że jego przekaz przemawia do czytelnika.

Dzięki wywiadowi poznajemy blaski i cienie kościelnego duszpasterstwa. W czasie pandemii wielu parafian zrezygnowało z uczestnictwa w nabożeństwach w swojej parafii. Pojawiło się nowe zjawisko - churching wirtualny, którym niektórzy wierni zastąpili tradycyjną obecność na mszy św. Przy tej okazji arcybiskup przypomina, jakie zadania od wieków stoją przed Kościołem. 

go chcemy należeć, jest tutaj

Zamieszczone w książce rozmowy z arcybiskupem Grzegorzem Rysiem powstawały na przestrzeni kilkunastu lat. Pierwsze wywiady redaktorzy „Tygodnika Powszechnego” przeprowadzali, kiedy obecny metropolita łódzki był jeszcze prezbiterem, a ostatnie pochodzą sprzed zaledwie kilku miesięcy.

To, co ujmuje w nich szczególnie, to konsekwencja w realizowaniu wizji Kościoła. Kościoła otwartego na wszystkich, wrażliwego i wypełnionego obecnością Boga. Kościoła św. Franciszka i św. Brata Alberta. Kościoła dialogu i świadectwa wiary. Kościoła, w którym Bóg objawia się prostaczkom, dokonuje skandalu miłosierdzia i daje szansę każdemu.

Kościół Chrystusa to coś więcej niż instytucja.

Wypełnić Ewangelię dokładnie co do litery – to jest pomysł na życie. Nie szukać niczego innego, tylko czerpać z tego, co jest napisane. 

Arcybiskup Grzegorz Ryś zabiera nas w podróż śladami jednego z najważniejszych ludzi w historii Kościoła – św. Franciszka. Przybliża życiorys świętego i odkrywa przed nami jego duchowość. Prowokuje nas także do wyłamania się z „porządku”, jaki proponuje współczesny świat i zaufania Bogu oraz Kościołowi.

Te teksty pokazują, o co tak naprawdę chodzi w chrześcijaństwie. 

Nic nie dzieje się w życiu ot tak. Słowo musi w człowieku popracować. Człowiek musi mieć do siebie odrobinę cierpliwości, bo inaczej będzie się sobą gorszył, że przeżył coś, co powinno go zmienić, a nic się nie zmienia. Daj sobie czas – słowo musi w tobie dojrzeć. Po jakimś czasie – konsekwentnie – to, co było na zewnątrz, zaczynasz brać jako swoje ubranie, jako coś, co o tobie mówi. 

Słuchanie jest podstawą życia duchowego i ludzkich więzi. Kierownictwo duchowe umiejętnie prowadzone i przeżywane, może stać się prawdziwą szkołą słuchania. Pomaga też w uświadomieniu tego, co wpływa na umiejętność słuchania lub w niej przeszkadza...

Sesję prowadzi ks. Krzysztof Grzywocz - teolog duchowości, kierownik duchowy, rekolekcjonista

Smutek C. S. Lewisa jest uznawany za najlepszą książkę dla ludzi przeżywających utratę bliskiej osoby, żałobę i cierpienie.

Słynny pisarz, autor cyklu Opowieści z Narnii, napisał ją po śmierci ukochanej żony, Joy Gresham, która odeszła po dwóch i pół roku walki z rakiem. Smutek jest książką do bólu szczerą i poruszającą.

Pisany w formie dziennika bez dat jest relacją z kolejnych tygodni po odejściu ukochanej kobiety, pożegnaniem z nią, opowieścią o wyobcowaniu w środowisku przyjaciół, przygotowaniem na własną śmierć, rozpaczliwą próbą zaakceptowania Boskich wyroków.

Autor stawia czytelnika przed najważniejszymi pytaniami w życiu: konfrontuje go z cierpieniem po utracie ukochanej osoby, z doświadczeniem śmierci, zwątpieniem. Jest to jednocześnie książka, która unika prostych odpowiedzi i staje się dla czytelnika nadzwyczajnym, empatycznym towarzyszem w przeżywaniu smutku i żałoby.

Ksiądz profesor Edward Staniek ukazuje Jezusa, który przechodzi przez labirynt zła i znaczy dla nas drogę.

Trzeba za Nim wędrować krok po kroku, by poznać wszystkie zakamarki owego labiryntu. Szatan bowiem nadal istnieje na tej ziemi i jedynie udoskonalił metody niszczenia człowieka sprawiedliwego, ale mechanizmy i cele jego działania są identyczne. 

Lektura książki ks. Stańka "Oko w oko ze złem" jest przeznaczona tylko dla odważnych.

Dobra Nowina bowiem jest dla odważnych.

Bez odwagi nie można się spotkać oko w oko ze złem. Jezus nie tylko spojrzał w oczy zła, ale wytrzymał jego spojrzenie i zniósł wszystkie zabiegi zła zmierzające do zgaszenia Jego wzroku. Ocalił serce i miłość, ocalił sprawiedliwość i mądrość. 

Ojcze nasz jest dla każdego.

Kolejna publikacja cenionego Autora to zapis rekolekcji wygłoszonych dla sióstr. Jednak jak sam Autor podkreślił – nie są one tylko dla sióstr. Ksiądz Staniek dzieli się swoimi refleksjami na kanwie modlitwy Ojcze nasz, uwzględniając jej znaczenie w życiu wspólnotowym, społecznym.

Cennym uzupełnieniem każdego rozdziału jest komentarz odnoszący się do bieżącej sytuacji, aktualnych wydarzeń.

Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.

NOWE WYDANIE: Niniejsza publikacja, dla której inspiracją były liczne prośby kierowane do autora, zawiera modlitwy o uwolnienie od szatana lub jego szkodliwych wpływów.

Znajdziemy w nim również piękne modlitwy w chorobie i cierpieniu oraz o pokój ducha. Mogą z nich korzystać zarówno kapłani, jak i ludzie świeccy.

Pamiętać jednak należy, iż aby te modlitwy przyniosły oczekiwany efekt, winny być poparte głęboką wiarą i aktywnym życiem chrześcijańskim tego, kto pokornie zwraca się o pomoc do Boga, Maryi, aniołów i świętych.

Kościół Chrystusa to kopalnia o wielu pokładach. Pokład Pism Ojców Kościoła należy do najbogatszych. Szczęśliwy, kto ma do niego dostęp.

W co za dwa tysiące lat będzie obfitował pokład naszego pokolenia?

Książka cenionego kapłana i wybitnego teologa w sposób prosty i rzeczowy wprowadza w temat lektury Pisma Świętego i celebracji Mszy świętej.

Stanowi ona zbiór rozmów, które ukazały się w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg”. Ksiądz Staniek stara się odpowiedzieć na pytania, które może stawiać sobie każdy uczestnik Eucharystii. Tajemnica znaków zostaje ukazana w nowym świetle.

Po lekturze tej książki spojrzenie na największe tajemnice naszej wiary będzie zapewne całkiem nowe.

Autor wylicza i dokładnie opisuje powody, dla których nie warto mieszkać razem przed ślubem, przytacza poparte doświadczeniem przykłady niewłaściwości współżycia przedmałżeńskiego oraz podpowiada, jak wytrwać w czystości.

Żyjemy w czasach ewidentnego konsumpcjonizmu; chcemy wszystkiego bardzo dużo, bardzo szybko. I, niestety, sporo rzeczy jest chwilowych, psują się tuż po upłynięciu terminu gwarancji i lądują na wysypisku. Nie inaczej jest ze związkami: często chcemy mieć wszystko na już. Po krótkiej wizycie w banku można mieć samochód prosto z salonu, egzotyczne wakacje, to niby dlaczego nie można mieć „chwilowej miłości życia”? Człowiek nie takie rzeczy robił; zabawa jest dla ludzi, seks jest dla ludzi, wszystko jest dla ludzi.

Jasne, można, tylko… po co? 

Pozycja przydatna wszystkim, którym leży na sercu dobro i świętość młodych ludzi oraz – w co wierzymy – samym parom i narzeczonym.

Wznowiony pierwszy tom zebranych krótkich opowiadań Bruno Ferrero na każdy dzień roku, wcześniej wydawanych w serii mniejszych publikacji pod wspólnym tytułem "Krótkie opowiadania dla ducha".

Oto 365 krótkich opowiadań, historii i złotych myśli, które dotychczas były porozrzucane po różnych książkach. Są to malutkie pigułki mądrości.

Ta książka nie jest po to, by połknąć ją całą na raz. Wystarczy jedna pigułka dziennie. Pozwólcie jej zadziałać w Waszym umyśle. Każda historia jest małą szkatułką: otwórzcie ją, zanurzcie w niej ręce, odkryjcie ziarno, które chowa w środku, czasem z upartą zazdrością, i pozwólcie, by zakiełkowało ono w Waszej duszy. Po wysłuchaniu historii nikt nie jest już tym, kim był.