Benedykt XVI. Życie - Peter Seewald

Po Maryi, będącej czystym odblaskiem światła Chrystusa, Chrystusową prawdę przekazują nam apostołowie słowem i własnym świadectwem. Ich misja nie jest jednak odosobniona, ale wpisana w tajemnicę komunii obejmującej cały Lud Boży i urzeczywistniającej się stopniowo, od Starego do Nowego Przymierza.

Papieskie rozważania o najbliższych przyjaciołach Jezusa

Przyjęcie królestwa Bożego jest coraz częściej postrzegane z perspektywy indywidualistycznej.

Benedykt XVI, przyglądając się początkom działalności Chrystusa, podkreślił, że Jego wolą było ustanowienie wspólnoty przymierza – zgromadzenie Ludu Bożego. To pragnienie znalazło wyraz w powołaniu Dwunastu.

Z nauczania Benedykta XVI: List autorstwa Benedykta XVI O Przyczynach Kryzysu Kościoła, w którym obszernie przedstawia on podstawy kryzysu, jaki dotknął Kościół w ostatnich dziesięcioleciach, szczególnie w sferze seksualnej.

Poszukując przyczyn tego kryzysu Ojciec Święty wskazuje na częsty brak wiary w rzeczywistą obecność Boga w Kościele i świecie (także wśród wysokich rangą duchownych!) oraz na faktyczne odrzucenie odwiecznych, Boskich praw moralnych.

Zdaniem papieża emeryta, do przyczyn obecnych skandali zaliczyć należy m.in. odrzucenie tradycji na rzecz „nowocześnie pojmowanego Kościoła” czy idee seksualnej rewolucji lat '60, które przeniknęły w struktury Kościoła.

Co jest zgodne z duchem liturgii? Ksiądz i wierni razem zwróceni ku Panu czy ksiądz i wierni patrzący na siebie?

Cisza modlitewna czy głośne recytacje? Muzyka sakralna czy piosenki do gitary? Uświęcony obrzęd czy atmosfera i spontaniczność?

Zachowanie kanonu modlitwy czy swobodna twórczość? Święte obrazy czy puste ściany? Na ołtarzu krucyfiks czy tylko mikrofon? Przed Panem na klęczkach czy na stojąco?

Książka Duch liturgii została przyjęta w świecie jako zarys odbudowy liturgii katolickiej i zaproszenie do szkoły modlitwy. Nie jest to więc książka tylko dla specjalistów; teologów czy liturgistów.

Duch liturgii (tak bardzo różny od „ducha czasu") to arcyciekawa książka o tym, co najważniejsze: o naszej modlitwie i o liturgii, która, jak przypomniał Sobór Watykański II, stanowi „źródło i szczyt życia Kościoła".

Nawet wśród ludzi wierzących szerzy się poczucie, które mają zapewne pasażerowie tonącego statku: wierzący pytają siebie, czy wiara chrześcijańska ma jeszcze przyszłość i czy w wyniku duchowego rozwoju nie stała się już przestarzała.

Wnikliwa diagnoza współczesnej kondycji wiary Josepha Ratzingera, przyszłego papieża Benedykta XVI.

Gwałtowny postęp cywilizacyjny przyćmił wartość wiary, która dziś wydaje się już niepotrzebna. Wyrafinowana technika pozwala pokonywać coraz trudniejsze przeszkody. 

Przez zmartwychwstanie Jezusa samo światło zostaje stworzone na nowo. On pociąga nas wszystkich za sobą do nowego życia zmartwychwstania i zwycięża wszelkie ciemności. On jest nowym dniem Boga dla nas wszystkich. Poruszające medytacje Benedykta XVI.

W czasach duchowego zamętu Benedykt XVI wyjaśnia głęboki sens najważniejszego momentu w historii. Jego rozważania poświęcone są centralnemu wydarzeniu, które przeobraziło radykalnie cały wszechświat – zmartwychwstaniu Jezusa. Głoszona przez niego prawda ma swoje źródło w osobistym doświadczeniu spotkania ze Zmartwychwstałym w Słowie i Sakramencie, a także w wierze poszukującej zrozumienia. Ojciec Święty pokazuje, że blask poranka wielkanocnego jest jedynym prawdziwym źródłem światła w życiu każdego chrześcijanina.

Czy następca Jana Pawła II sprostał stojącym przed nim wyzwaniom? Czy udało mu się wypełnić trudną misję w czasach głośnych skandali obyczajowych, finansowych oraz tzw. afery Vatileaks? Co oznacza dla Kościoła dramatyczny akt jego abdykacji?

Uznany historyk, ks. Roberto Regoli odpowiada na wiele trudnych pytań, na które sam papież-emeryt dotąd nie udzielił odpowiedzi. Benedykt XVI, przyjaciel i bliski współpracownik św. Jana Pawła II, musiał stawić czoło licznym wyzwaniom współczesnego świata. Laicyzujący się Zachód, reformy wprowadzone przez Sobór Watykański II, ekumenizm oraz trudne relacje z islamem – to problemy, przed którymi stanął człowiek nazywany wcześniej „pancernym kardynałem”. Ta książka stanowi pierwszą poważną próbę spojrzenia na papieską posługę Benedykta XVI w szerszym kontekście historii Kościoła.

Ponad piętnaście lat po wyborze na tron Papieski Benedykt XVI jawi nam się jako „ostatni papież”, o którym pisał Fryderyk Nietzsche. Przynajmniej na Zachodzie.

Okazuje się, że ten papież wszystko przewidział: rewolucję 1968 roku, głęboki kryzys w Kościele, dyktaturę relatywizmu, pożegnanie Europy z katolicyzmem bez łez i nostalgii, islamski fanatyzm, neomarksizm Kościoła ludowego, apokaliptyczne ekologizmy, nowy świat Narodów Zjednoczonych, paradoks Zachodu, który osiąga apogeum niepewności kulturowej u szczytu swojej materialnej potęgi, nadejście Europy posteuropejskiej...

Jego obecność w tym świecie jako papieża była nie do zniesienia. Jego geniusz był postrzegany jako zagrożenie dla planów budowy nowego świata, dlatego jego rezygnacja przez wielu została przyjęta z ulgą.