Celibat. Wczoraj i dziś - ks. Bogusław Kastelik

Pedofila jest jak monstrum, któremu trzeba spojrzeć w twarz i nazwać po imieniu. Jest także jak otwarta ropiejąca rana, której nie wolno ukry­wać pod śnieżnobiałym bandażem. Potrzebuje uważnej diagnozy, odpo­wiedniego leczenia i stanowczego chronienia przed krzywdzicielami.

Powstała z tragicznego braku prawdziwej miłości i leczyć można ją jedy­nie miłością i prawdą. Domaga się prawa do przejrzystości i intymności. Kapłani, którzy obrali drogę miłości przeżywanej w celibacie, są pierw­szymi, którzy mają objawiać oblicze Dobrego Pasterza chroniącego naj­słabszych.

Czcigodny Sługa Boży Fulton J. Sheen oferuje wnikliwą i głęboko duchową analizę znaczenia kapłaństwa oraz relacji kapłana z Chrystusem jako alter Christus.

Arcybiskup Sheen zagłębia się w to, co według niego jest istotą kapłaństwa, w dodatku cechą nieczęsto komentowaną: bycie, podobnie jak Chrystus, „świętą żertwą”. Autor podkreśla, że – aby być jak Chrystus – kapłan musi Go naśladować w Jego przykładzie ofiary, ofiarując siebie jako żertwę, by nieustannie uobecniać Jego Wcielenie w świecie.

Ks. Jakub Bartczak, o. Ezechiel Lasota OFM, ks. Michał Misiak Trzy postaci – charakterne, mocne, a przy tym wiarygodne. Zahartowane w tym, co ludzkie. Kapłani z pasją, których widać nie tylko przy ołtarzu, ale i na boisku piłkarskim, ulicy, w maratonie, skateparku.

Szczerzy w tym, co robią. W swojej pracy przekonujący – również dla tych, którym z Kościołem nie zawsze jest po drodze.

Książka jest dedykowana mężczyznom poszukującym drogi duchowego rozwoju, którzy pragną mieć Chrystusa za przewodnika.

Celem publikacji jest promowanie: pozytywnego wzorca męskości, a w kontekście duchowości chrześcijańskiej dróg świętości dla współczesnego prawdziwego mężczyzny.

Czy celibat to perwersja? Relikt zamierzchłych czasów? Mit, którym i tak nikt nie żyje? A może jednak znak proroczy?

Arcybiskup Grzegorz Ryś we wnikliwy sposób pokazuje, dlaczego Kościół rzymski w pewnym momencie zakazał kapłanom zawierania małżeństw i jakie towarzyszyły temu trudności.

W obecnym, drugim poszerzonym wydaniu przedstawia również głęboko teologiczne i duszpasterskie spojrzenie na to, czym w istocie jest czystość i idąca za nią bezżenność kapłanów.

Oglądani z daleka, poznawani przez syntetyczne relacje historyków Kościoła, pierwsi egipscy mnisi zlewają się w jedną szaroburą masę: wszystko to zakapturzone, wszystko ucieka od ludzi, pości, umartwia się i podobno z jakiejś niejasnej racji ma blisko do Pana Boga. Cóż, równie bezkształtnie wygląda każda grupa ludzka, albo i każdy gatunek stworzeń, widziany z zewnątrz.

Oprócz informacji rzetelnych składają się na taki obraz także bajki, nieporozumienia i rzadko kwestionowane tzw. poglądy obiegowe. Mamy takie poglądy i przekonania o różnych narodach, mamy i o grupach zawodowych. Ojcowie Pustyni dzielą po prostu wspólny los wszystkich „obcych”. I jak człowiek, który na przykład doskonale wie od dziecka, „jacy są Niemcy”, a kiedy wreszcie pojedzie do Niemiec, zaczyna odkrywać, że są – jak wszyscy ludzie – bardzo różni, tak i ten dopiero, kto zawiera bliższą znajomość z Ojcami, zaczyna odkrywać różnice: usposobień, charakterów, stylu pobożności.