Konsekrowani i posłani. Ewangelizacja na nasze czasy - ks. Wojciech Węgrzyniak (płyta CD MP3)

Teksty prezentowane w książce “Służyć Prawdzie Rekolekcje Kapłańskie” są owocem pracy oraz refleksji, które kardynał Sarah ofiarował kapłanom w trakcie rekolekcji w lutym 2020 roku.

Był to czas dzielenia się wiarą oraz głębokim i osobistym kapłańskim doświadczeniem.

W swoich rozważaniach autor proponuje klasyczną drogę ascezy w odniesieniu do życia kapłańskiego. Dziś jest to już niestety droga prawie zapomniana, mówi się o niej niewiele albo zupełnie pomija ją milczeniem.

Czy kapłan może żyć bez osobistej, ciągłej i solidnej ascezy? Według kardynała Sarah, tak jak według wszystkich ludzi głęboko uduchowionych z minionych epok, jest to niemożliwe. Posługa kapłańska wywiera zbawienny i głęboki wpływ na życie osobiste i apostolat tylko wówczas, gdy pełni ją ktoś, kto ze swym stanem życia, przeżywanym w łasce i odpowiedzialności, łączy stosowną ascezę. (…)

BISKUP STEFAN OSTER jest jednym z najciekawszych hierarchów młodego pokolenia w Kościele katolickim. Jest wyraźnym głosem broniącym prawd wiary i nauczania Kościoła. Nie boi się wypowiadać w najbardziej zapalnych kwestiach, które stały się głównymi tematami drogi synodalnej – jak podejście do związków jednopłciowych, związków niesakramentalnych, celibatu i kapłaństwa kobiet.

Nie popiera jednak modernizacji katolickiego nauczania, ale pokazuje wartość i mądrość wiary i Tradycji Kościoła, dlatego często jest krytykowany przez środowiska liberalne.

Historia jego życia jest bardzo ciekawa. Świetnie wykształcony, po studiach filozoficznych i teologicznych na uniwersytetach niemieckich i w Oksfordzie. Jego powołanie do kapłaństwa zrodziło się, gdy był już dojrzałym człowiekiem i było wynikiem głębokiego nawrócenia.

„Ludzie nie mają przyjaciół, ponieważ nie ma sklepów z przyjaciółmi” – czytamy w „Małym Księciu” Antoine'a de Saint-Exupéry'ego.

Współczesny człowiek żyje coraz szybciej, ale nie przestaje tęsknić za bliską relacją, za czymś, w czym może być sobą i otworzyć serce przed drugą osobą.

Czy można przyjaźnić się z innymi, nie będąc przyjacielem dla siebie? Jak można być dobrym przyjacielem dla siebie? Jak odróżnić prawdziwą przyjaźń od iluzji? Jak przyjaźnią się kobiety, a jak mężczyźni? Co wspólnego ma miłość z przyjaźnią? Jak wychowywać i formować do dojrzałej przyjaźni? To przykłady pytań, na które próbowano znaleźć odpowiedź w tej sesji o przyjaźni łączącej elementy psychologii i duchowości.

Rozumienie ślubu posłuszeństwa w wielu wspólnotach zakonnych po­zostaje dzisiaj tematem nieobecnym w wymiarze refleksji, praktyczne zaś realizowanie tego ślubu generuje coraz więcej napięć.

Słuchaj uważnie.

Jeśli Jezus pragnął, by wszyscy zrozumieli jedną rzecz, to na pewno tę: człowiek jest wartościowy z tego prostego powodu, że jest człowiekiem. Dlatego właśnie tak a nie inaczej traktował ludzi. Zastanów się nad tym.

Przebaczył kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie. Dotknął nietykalnego trędowatego, który prosił o oczyszczenie. Spełnił prośbę niewidomego żebraka, siedzącego na poboczu drogi. W pobliżu sadzawki Siloam uzdrowił człowieka, który uwielbiał użalać się nad sobą.

Pamiętaj też o klasycznym przykładzie pokazania wartości człowieka, przekazanym przez Łukasza – opowieści o ukrzyżowanym łotrze.

Miłość Jezusa nie zależy od tego, co dla Niego robimy – ani trochę.

Od Abba do Amen to zaproszenie do innego niż do tej pory zagłębienia się w modlitwę Ojcze nasz.

Zachęta do spojrzenia na powszechnie znane przypowieści biblijne – m.in. o synu marnotrawnym, pannach mądrych i głupich albo talentach – w świeży, nieobarczony przyzwyczajeniami sposób.

Autorzy nadają im oddające sedno tytuły i odnoszą do kolejnych siedmiu próśb Ojcze nasz. Zabieg ten pozwala odkryć na nowo powszechnie znane i ponadczasowe prawdy.

Dla pobudzenia naszej gotowości słuchania warto zastosować pewien prosty zabieg – nadać każdej z tych przypowieści nowy tytuł, jak najlepiej oddający jej sens. Jak zobaczymy, jest to naprawdę ożywcze, zmusza do wyjścia poza rutynę i oklepane formułki. Próbowałem odszukać teksty przypowieści, które moim zdaniem korespondują z kolejnymi wezwaniami modlitwy Ojcze nasz. Mam nadzieję, że w toku naszych rozważań stanie się to widoczne i pomocne w pogłębieniu rozumienia tej modlitwy.

„Radość nie jest ludzkim wynalazkiem, ale darem Boga. Nie można jej wytworzyć – jest nam dana. Trzeba raczej umieć się na nią zgodzić, niż jej poszukiwać” – napisał Pierre-Marie Delfieux, założyciel Monastycznych Wspólnot Jerozolimskich.

Całym swoim życiem pokazywał, jak nie godzić się ze smutkiem i śpiewać Bogu Pieśń słoneczną; jak harmonijnie łączyć modlitwę w ciszy i samotności z modlitwą grupową w wielkim mieście.

Książka, bazująca na historii tego francuskiego księdza i mnicha, opisuje centrum jego życia i posłannictwa. Inspiruje do poszukiwania własnej drogi, odkrywania swojego powołania, a także pogłębiania życia duchowego i czerpania w pełni z tego, co się nam przydarza. Bo, jak napisał we wstępie ks. Robert J. Woźniak: „Tylko ten, kto szuka Boga, może odnaleźć świat”.