Ewangelizacja wśród swoich (Mt 10) - abp Grzegorz Ryś (konferencje MP3)

Kościół, do którego chcemy należeć, jest tutaj

Zamieszczone w książce rozmowy z arcybiskupem Grzegorzem Rysiem powstawały na przestrzeni kilkunastu lat. Pierwsze wywiady redaktorzy „Tygodnika Powszechnego” przeprowadzali, kiedy obecny metropolita łódzki był jeszcze prezbiterem, a ostatnie pochodzą sprzed zaledwie kilku miesięcy.

To, co ujmuje w nich szczególnie, to konsekwencja w realizowaniu wizji Kościoła. Kościoła otwartego na wszystkich, wrażliwego i wypełnionego obecnością Boga. Kościoła św. Franciszka i św. Brata Alberta. Kościoła dialogu i świadectwa wiary. Kościoła, w którym Bóg objawia się prostaczkom, dokonuje skandalu miłosierdzia i daje szansę każdemu.

Kościół Chrystusa to coś więcej niż instytucja.

Daj się poprowadzić Słowu.

Ziemia Święta nazywana jest Piątą Ewangelią. Pielgrzymowanie i odkrywanie Ojczyzny Jezusa przemawia do nas, uzupełniając obrazy biblijne, dając wyobrażenie o realiach, w których żył Chrystus. Proponujemy, by w podróż po Ziemi Świętej wybrać się z charyzmatycznym i obdarzonym gruntowną wiedzą historyczną abp. Grzegorzem Rysiem.

Książka jest zapisem pielgrzymki, jaką Ksiądz Arcybiskup odbył, podążając śladami Zbawiciela. We wszystkich tych miejscach, które znamy ze scen ewangelicznych, jako przewodnik snuje on refleksje, wygłasza homilie, powołuje się na Pismo Święte i opatruje je swym komentarzem.

Trzecia część serii Bóg mówi do Ciebie: bądź ze Mną, podobnie jak dwie poprzednie, narodziła się z doświadczenia. Autor od lat wędruje drogą ewangelicznego wtajemniczenia razem ze swoimi parafianami z grup biblijnych. Jest to droga odkrywania obecności Jezusa we własnym życiu.

Książka ks. Leszka Matei jest zaproszeniem na tę drogę i przewodnikiem w wędrówce. Chrześcijanin jest bowiem powołany do spotkania Pana Boga w swoim życiu, a nie jedynie do zdobywania o Nim wiedzy.

Historia Abrahama, koczownika Boga, to konkretny ludzki żywot, w którym wypełnia się głębokie doświadczenie Boga, żywot domagający się kontynuacji.

Zbliżmy się do serca i duszy Abrahama - koczownika Boga, by poznać z bliska naszego ojca w wierze. Mamy w sobie coś z jego natury. Należymy do tego samego szczepu wierzących, co nasz duchowy protoplasta. Będziemy uczyli się od niego „koczowania” w wierze.

Ile dusz katolickich zginęło w ciągu ostatnich 50 lat? Ilu ludzi odeszło od wiary katolickiej? I dlaczego prawie nikt w Kościele nie mówi nic na ten temat?

Katolicy nie rozumieją już, kim są, jaka jest ich rola ani jaka ma być ich relacja z Bogiem. Stało się to w wyniku niszczycielskiej destrukcji życia katolickiego: katolicy trwają w związkach niesakramentalnych, stosują antykoncepcję, rozwodzą się i dokonują aborcji w takim samym stopniu jak niekatolicy, a w niektórych przypadkach nawet większym. Wydaje się, że upadek ten nie ma końca.

Ta książka ma pomóc katolikom zrozumieć naturę kryzysu i błędy przywództwa, które go wywołały, a także wzbudzić w katolikach poważną potrzebę autentycznego życia duchowego - jeśli chcemy osiągnąć niebo.

Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny. Stworzyliśmy świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo.

Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani.

Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”.

Czy Bóg jest dla nas żywą rzeczywistością, czy też tylko frazesem bez żadnych konsekwencji? Czy rzeczywiście liczymy się z Jego mocą? Czy Bóg jest wśród nas rozpoznawalny? Jak, pomimo wszystkich ludzkich zaciemnień, sprawić, abyśmy w Kościele my sami, ale też ludzie znajdujący się na zewnątrz, mogli Boga doświadczać i dostrzegać?

Ewangelizacja – misja każdego chrześcijanina

Często postrzegamy głoszenie Dobrej Nowiny jako przedsięwzięcie, do którego wciąż nie jesteśmy należycie przygotowani – jako zadanie, które ciągle nas przerasta, ponieważ zbyt mało wiemy o Bogu.

George Augustin zachęca do zmiany takiego sposobu myślenia: zadaniem chrześcijanina nie jest to, żeby się dowiedzieć wszystkiego o swojej wierze czy perfekcyjnie znać teorię, ale żeby po prostu głosić Ewangelię.

Kalendarz przypomina, za Koheletem, że w życiu jest pora na wszystko i czas na każdą sprawę. Znaleźć w nim możemy inspirujące i pełne nadziei cytaty mówiące o naszym życiu: o kroplach radości, o miłości Boga i ludzi, o przebaczeniu, czasie, opiece Maryi…

Na jednej stronie są umieszczone dwa tygodnie; cytat i kolorowe zdjęcie.

W kalendarium są zaznaczone imieniny i święta, jest miejsce na notatki. Znajduje się także skrócone kalendarium miesiąca bieżącego i kolejnego.

Na końcu umieszczono skrócony kalendarz na rok 2022.

Czy tęsknisz za wewnętrznym spokojem? Marzysz czasami o miejscu, gdzie zgiełk i pośpiech nie mają wstępu? Pociąga cię myśl o życiu zanurzonym w modlitwie i kontemplacji? 

Sięgnij po tę niesamowitą książkę Mnicha z Zakonu Kartuzów. Członkowie tego założonego w 1084 roku przez św. Brunona z Kolonii zakonu wiodą życie pustelnicze według starych, niezmienionych od wieków reguł. Obowiązuje ich milczenie, zachowują surowy post, modlą się i pracują.

Słowa autora pozwalają nam zasmakować niepojętej ciszy, spokoju i harmonii, które odnaleźć można w Kartuzji, miejscu odciętym od świata i niedostępnym dla turystów. 

„Spróbujmy zrobić w naszym życiu trochę więcej miejsca dla rzeczy nadprzyrodzonych. Kiedy naprawdę raz na zawsze zdecydujemy się nie przywiązywać tak wielkiej wagi do spraw doczesnych i zaufamy samemu Bogu, jakże spokojni będziemy!”