Być przyjacielem dla siebie i dla innych (plyta CD MP3) Agnieszka Wielgus

Asceza i dyscyplina dzisiaj? Wydają się należeć do czasów zaprzeszłych. A jednak w życiu posiadają wartość zawsze aktualną.

Pomagają kształ­tować dojrzałe człowieczeństwo i solidną osobowość.

Przypominają o tym, że na duchowej drodze do doskonałości potrzebne są kon­kret­ne reguły i prawa, których nie można lekceważyć.

W ramach serii „Modlitwa i życie” oddajemy do rąk czytelników pierwszą z planowanych pięciu książek o. Maurizio Vigani OCD, o modlitwie w ujęciu świętych Karmelu. 

Zaczynamy od św. Teresy od Jezusa, Mistrzyni Karmelu.

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie, prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.

Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.

Przyjaźń jest cennym skarbem w życiu każdego człowieka, źródłem radości i wsparcia w wielu chwilach. Z poradnika czytelnik dowie się, jak pielęgnować przyjaźń, zachowując przy tym szacunek dla drugiego człowieka i samego siebie.

Autor poradnika Sztuka przyjaźni w zrozumiały sposób wyjaśnia, jak otworzyć się na bliskie relacje z drugim człowiekiem i sprawić, aby otaczali nas ludzie, na których możemy polegać.

Alan Loy McGinnis wykorzystuje swoje doświadczenie psychologa i psychoterapeuty, powołuje się na koncepcje psychologiczne, prezentuje je w sposób klarowny i popiera przykładami z życia historycznych postaci.

Psyche to dusza. Therapeia to leczenie. Oto najkrótszy opis publicznej działalności Chrystusa - uzdrawianie duszy ludzkiej.

A jednak we współczesnym języku psychoterapia utraciła swój religijny i duchowy wydźwięk. Stała się synonimem zbioru praktyk dokonywanych przez zawodowego psychologa wobec pacjenta, aby pomóc mu osiągnąć równowagę i psychiczny rozwój.

Czy zatem psychologia i Ewangelia wskazują nam dwie rozbieżne drogi? A może tylko jedna z nich wystarcza, żeby dojść do celu jakikolwiek by on był. Czyżby można było rozdzielić umysł od duszy? Pokój serca od spokoju sumienia?

Z psychologii dowiadujemy się, jak funkcjonuje człowiek. Ewangelia wyjaśnia, po co i dla kogo. Dlatego znakomicie się uzupełniają.