Liturgia. Wzór modlitwy. Ikona życia - Robert Taft SJ

Casel żył tym, o czym pisał i co głosił, aczkolwiek przyszło mu żyć w czasach szczególnego nasilenia się zła, i to przede wszystkim w jego własnej ojczyźnie. Nie tracił czasu na dyskusje z nazizmem. Jego teologia była zapisem światła, jakiego Bóg udziela duszy w ciemnościach wiary, z którą szedł ku nowym horyzontom współczesnego Kościoła. Autor umarł już po wojnie, w 1948 r., kiedy śpiewał Exultet podczas Wigilii Paschalnej. Tak niegdyś - śpiewając psalmy - umierał założyciel jego zakonu - święty Benedykt z Nursji, mąż, który uczynił swe życie liturgią i zdobył nią serca narodów zachodniej Europy.Mamy nadzieję, że ta mała książeczka zachęci wielu do studiów nad liturgią, do odnalezienia w sobie tego liturgicznego ducha, który ożywiał pierwotny Kościół i - jeśli się dobrze przyjrzeć - każdą poważniejszą odnowę w Kościele w całej jego historii. Nasze czasy nie są pod tym względem wyjątkiem, choć - jak zwykle - szukają nowych form i nowego zrozumienia.

Warto wsłuchać się w człowieka, który całe swoje życie kapłańskie poświęcił zgłębianiu i odnowie świętej liturgii, i który przechowuje w sercu doświadczenie celebrowania Eucharystii u boku Jana Pawła II.

„Chwała na wysokości Bogu” to słowa, którymi zastępy niebieskie wielbiły Boga, zwiastując pasterzom narodzenie Chrystusa. Refleksja autorów prowadzi przez dzieje tego hymnu oraz jego teologiczną treść. Autorzy podejmują też temat aklamacji „Kyrie eleison”, w której charakter pokutno-błagalny łączy się i scala z charakterem modlitwy uwielbienia. 

Kroczenie wyznaczoną przez Chrystusa drogą życia polega między innymi na kierowaniu się troską o coraz dokładniejsze rozumienie przeżywanej liturgii. Uczestniczyć w niej świadomie znaczy znać dokonywane misteria, a brać w nich czynny udział to przeżywać je jako osobiste spotkanie z Chrystusem. Podążanie drogą wskazaną na kartach tej książki z pewnością pozwoli obronić się przed takimi pokusami, jak uleganie rutynie w przeżywaniu Mszy św., czy pojmowanie liturgii jako przypadkowego zbioru bardziej lub mniej pobożnych czynności.

Autor zachęca nas przede wszystkim do posłuszeństwa największemu autorytetowi, jakim jest Kościół, który niezmiennie od Soboru Watykańskiego II promuje liturgię jako źródło i szczyt chrześcijańskiego życia. Wzywa do poznawania i dojrzałego uczestnictwa w misterium zbawienia, gdyż wielu ochrzczonych żyje tak, jakby Chrystus nie istniał; powtarza się gesty i znaki związane z wiarą, zwłaszcza w praktykach religijnych, ale nie odpowiada im rzeczywista akceptacja treści wiary i przylgnięcie do Osoby Jezusa. Kroczenie wyznaczoną przez Chrystusa drogą życia polega między innymi na kierowaniu się troską o coraz dokładniejsze rozumienie przeżywanej liturgii.

Ojciec Święty Benedykt XVI naucza, że „Najlepszym i najskuteczniejszym duszpasterstwem jest piękna liturgia Kościoła”.

Drugi tom „Kompendium ceremoniarza” poświęcony jest w całości posłudze liturgicznej podczas okresu Wielkiego Tygodnia.

Ten szczytowy moment roku liturgicznego domaga się przecież wielkiej dbałości, a od strony celebracji jest wyjątkowo bogaty w znaki i akcje liturgiczne. Z pewnością zalecenia te staną się nieocenioną pomocą dla duszpasterzy przygotowujących liturgię Wielkiego Tygodnia w kościołach parafialnych oraz dla osób pełniących funkcję ceremoniarza w ramach Liturgicznej Służby Ołtarza.

Eucharystia może mieć ogromny wpływ na właściwe przeżywanie codzienności. Im głębiej uda się wejść w tajemnicę Eucharystii, tym pełniej będziemy spoglądali na swoje życie.

To sesja dla osób, które pragną pogłębiać swoją duchowość eucharystyczną.