Maria Magdalena. Ćwiczenia duchowe - kard. Carlo M. Martini

Te rekolekcje odbyły się w Górkach Judzkich, 10 km na zachód od Jerozolimy. Poprowadził je dla księży kardynał Martini – biblista, propagator Lectio divina, bliski współpracownik Jana Pawła II.

Wyobraź sobie, że jesteś teraz w Ziemi Świętej w grupie słuchaczy. Przed tobą ziemia Słowa. To przywilej i… szansa.

Misera et Misericordia – nędza i Miłosierdzie. Tak św. Augustyn streścił spotkanie Jezusa z kobietą cudzołożną (J 8, 1-11). Chociaż nie należy jej kojarzyć wprost z Marią Magdaleną, to jednak Janowy tekst, podobnie jak Łukaszowy o jawnogrzesznicy i Jezusie w domu Szymona (Łk 7, 36-50), wyrażają zażyłą więź, jaka łączyła Magdalenę z Jezusem. Odkąd wyrzucił z niej siedem złych duchów, towarzyszyła Mu „aż po grób”.

Jej krzyk: „Zabrano Pana mego…”, szloch, łzy i wołanie „Rabbuni!” mówią o ogniu miłości do Mistrza, który palił jej serce. Uczestnicy sesji będą prowadzeni drogą lectio divina do przemodlenia osobistej więzi z Jezusem, w świetle ewangelicznej historii kobiety z Magdali.

Film fabularny. W Nowym Testamencie Maria Magdalena jest wspominana dwanaście razy przez wszystkich czterech ewangelistów. Według Encyklopedii Katolickiej uważa się, że była wdową lub niezamężną i prawdopodobnie bogatą kobietą. Pochodziła z Magdali, Jezus wyrzucił z niej siedem złych duchów, zaliczała się do kręgu Jego pierwszych uczniów. W czasie ukrzyżowania, o czym piszą wszyscy ewangeliści, stała pod krzyżem, była świadkiem śmierci Chrystusa, zdjęcia z krzyża i pogrzebu.

Zamiast nieustannie wyliczać grzechy, porozmawiaj z Bogiem o swojej codzienności. IGNACJAŃSKI RACHUNEK sumienia nie ma nic wspólnego z prokuratorskim tropieniem własnych błędów. To modlitwa prowadząca do bardziej świadomego, lepszego życia.

Obraz przedstawiający spotkanie Zmartwychwstałego z Marią Magdaleną wykonany na desce lipowej podwójnie gruntowanej. Wizerunek  został naniesiony przy użyciu specjalnej techniki bezpośrednio na deskę. Obraz zabezpieczony jest specjalnym werniksem na bazie żywicy.

Obraz posiada certyfikat oraz zawieszkę typu krokodyl i jest gotowa do zawieszenia. Dostępna jest w czterech rozmiarach:

• 15x20 cm , 20x25 cm,  30x40 cm,  40x50 cm 

Niemal przez całą starożytność chrześcijańską i przez średniowiecze wierzono, że Maria z Magdali (zob. Mt 27,56.61; Mk 15,40.47; 16,1.9; Łk 8,2; J 19,25; 20,1.11–18), Maria z Betanii, która podejmowała Pana, przysłuchiwała się Mu (zob. Łk 10,38–42) i namaściła Jego stopy olejkiem nardowym (zob. J 11,2; 12,3–7), kobieta, która – również w Betanii – namaściła głowę Pana (zob. Mt 26,6–13; Mk 14,3–9), i grzesznica, która obmyła Jego stopy łzami, aby następnie otrzeć je własnymi włosami (zob. Łk 7,36–50) – to jedna i ta sama osoba.

Chociaż nie brakuje ojców dostrzegających tu więcej kobiet, bł. Paweł Giustiniani bez wątpienia staje po stronie tych, którzy w św. Marii Magdalenie widzą jedną tylko osobę, i jak sam wyznaje, obdarza ją głębokim nabożeństwem – zyskał tę łaskę, że zostało ono umocnione również w eremie w Camaldoli. Jest aż pięć jego niewielkich dzieł poświęconych postaci Magdaleny:

1. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Pierwsza redakcja (SMMV I);

2. Święta Maria Magdalena w Ewangelii. Druga redakcja (SMMV II);

3. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Pierwsza redakcja łacińska (SMMlat I);

4. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Druga redakcja łacińska (SMMlat II);

5. Święta Maria Magdalena, model życia kontemplacyjnego. Redakcja w języku volgare (SMMvolg).

W SMMV II odnajdujemy typowy i wartościowy przykład rozważania nad świętym tekstem, zgodnie z nauczaniami skodyfikowanymi przez np. św. Lorenza (Wawrzyńca) Giustinianiego (1381–1456). Odwołanie się do tego autora wydaje się nam właściwe, zważywszy na jego autorytet w tej dziedzinie, a także przede wszystkim ze względu na bezpośrednią znajomość – udokumentowaną w sposób pewny – jaką utrzymywał z nim jego błogosławiony potomek (który zresztą wykazuje, że w dziedzinie duchowości ma wiele wspólnego ze świętym patriarchą).

Zresztą św. Lorenzo Giustiniani nie ogranicza się do tego, aby przedstawić scholastyczną definicję bądź naszkicować zasady i odczucia, na jakich powinna się opierać właściwa medytacja nad świętym tekstem, ale oferuje różne cenne tego przykłady…