Przygotowanie do śmierci - św. Alfons Maria de Liguori

Nawiedzenia św. Alfonsa Marii Liguori'ego są pomocą w modlitwie przed Najświętszym Sakramentem – szkole miłowania Boga w codzienności.

Nawiedzenia są propozycją medytacji podczas adoracji Najświętszego Sakramentu na każdy dzień miesiąca. Są one wyrazem ogromnej miłości, jaką św. Alfons darzył Najświętszy Sakrament. Miłość ta była wyrazem tego, co można nazwać „geniuszem świętych”. Św. Alfons długie godziny spędzał na adoracji Najświętszego Sakramentu i każdemu gorąco ją polecał.

Jak wygląda Twoje codzienne spotkanie z Bogiem?

Św. Alfons Maria de Liguori w książce "Stając przed Bogiem" zaprasza do refleksji nad modlitwą jako codziennym, intymnym spotkaniem z Bożą miłością. To nie tylko praktyka duchowa, ale także droga, która prowadzi do głębszego zrozumienia siebie i Boga.

Wielu ludzi traktuje modlitwę jako obowiązek, a nie dar. Św. Alfons, mistrz życia duchowego, pokazuje, że jest ona czymś znacznie więcej – pierwszym krokiem na drodze zbawienia i kluczem do serca Boga.

Książka zawiera trzy dzieła św. Alfonsa, które łączy wspólny temat – życie duchowe oparte na modlitwie.

Autor ukazuje, że codzienne stawanie przed Bogiem to nieustanna wymiana darów: Bóg obdarowuje nas swoją łaską, a my odpowiadamy Mu swoim życiem.

Śmierć? Każdemu polecam! Pod tym nieco prowokacyjnym tytułem kryje się książka będąca zapisem pogodnej, choć przecież całkiem poważnej, rozmowy o jednym z najważniejszych wydarzeń w życiu każdego człowieka - jego śmierci.

Ojciec Joachim Badeni i przeprowadzająca z nim rozmowę Alina Petrowa-Wasilewicz polecają każdemu refleksję nad śmiercią w czasach, gdy z jednej strony stała się ona tematem tabu i można przeżyć życie bez głębszych przemyśleń nad nią, a z drugiej kwitnie cywilizacja śmierci wymierzona w bezbronnych, słabych, chorych, starych, słowem tych, którzy swoim istnieniem zakłócają błogie niemyślenie o śmierci. 

Rozsądny człowiek nie powinien uciekać od przemyślenia śmierci. Śmierć własna to nie teoria, to wydarzenie, które nastąpi!

Memento mori nie jest chwilowym trendem, lecz starożytną praktyką, do której zachęca Pismo Święte, Jezus, Ojcowie Kościoła i wielu świętych. Pamiętanie o nieprzewidywalności i nieuchronności śmierci paradoksalnie ma nam pomóc docenić życie, zmienić nawyki i doprowadzić ostatecznie do świętości.

Gdy myślimy o śmierci, rozważamy kluczową tajemnicę naszej wiary, bo to właśnie śmierć została przemieniona przez Chrystusa.

Pamiętaj, że umrzesz – zmień swoje życie – zachęca autorka. Nie warto więc dłużej czekać, tylko zacząć żyć: świadomie, mądrze, uważnie, dobrze… pełnią. Bo przecież nigdy nie jest na to za późno na docenienie i wykorzystanie dosłownie każdej minuty swojego życia. Do takiego podejścia już od wieków zachęcali najwięksi filozofowie oraz przewodnicy duchowi.

Umrzesz. W chwili, w której się rodzisz, zaczynasz umierać. Możesz umrzeć za 50 lat, za 10, może jutro lub nawet dziś. Lecz bez względu na to, kiedy to nastąpi, śmierć czeka każdego człowieka, bogatego czy biednego, starego czy młodego, wierzącego czy niewierzącego.

W chwili śmierci nie zostajemy sami – gdy tylko przekroczymy próg doczesności, napotykamy otwarte ramiona Miłosiernego Ojca. W godzinę naszej śmierci w mądry sposób przypomina o obietnicach, jakie daje nam zmartwychwstały Chrystus – abyśmy kiedyś mogli powtórzyć za św. Tereską bez lęku: „Wkraczam w życie”.

Juliana to postać tajemnicza. Żyła w XIV wieku w Anglii, była pustelnicą, chociaż mieszkała w środku miasta. Nie należała do żadnego zakonu.

Była mistyczką, Tomasz Merton nazwie ją „największym mistykiem angielskim” i postawi na równi z Katarzyną ze Sieny i Brygidą Szwedzką. W odróżnieniu do nich nie interesowała się jednak polityką. Bóg obdarzył ją wizjami, które szczegółowo opisała.

Chcąc zrozumieć powierzone jej Boskie przesłanie, Juliana tworzy oryginalną i niezwykle interesującą teologię.

W Objawieniach przeczytamy o tym, czym chlubi się współczesna teologia jako odkryciem: o Bogu-Matce, o nadziei powszechnego zbawienia, o znoszącym wszelki grzech miłosierdziu Ojca, o Synu zamieszkującym w głębi ludzkiej duszy.

Pismo "Który człowiek..." powstało około 200 roku w Aleksandrii i jest pierwszym traktatem omawiającym problem stosunku chrześcijanina do dóbr materialnych. Przedstawia sposób odpowiedniego użycia bogactwa oraz wyjaśnia właściwy sens ubóstwa. W związku z tymi kwestiami podejmuje decydujące dla człowieka pytanie o zbawienie.

"Zachęta do wytrwałości" zawiera zbiór wskazań moralnych. Autor akcentuje konieczność zachowania wewnętrznego pokoju, skromności, prosty, a także ufnej odwagi w trudnych sytuacjach życiowych. Głosi konieczność rezygnacji z wszelkich form agresji oraz opanowania siebie, traktując je jako punkt wyjścia w drodze do osiągania miłości.

Modlitwa wstawiennicza to książka-świadectwo. Opowiada o doświadczeniu Odnowy w Duchu Świętym autorki, charyzmatyczki, której Pan Bóg powierzył niezwykłe zadanie – służbę kapłanom w uzdrawianiu duszy.

Książka napisana z miłością i pokorą, zawiera cenne rady odnośnie życia duchowego, służby w Odnowie i tytułowej modlitwy wstawienniczej, wskazując na jej ogromną siłę i rolę w nawróceniu człowieka.

To także ukazanie działania Ducha Świętego w każdym aspekcie ludzkiego życia i wskazówka, jak można się na Niego jeszcze bardziej otworzyć.

Praktyczny poradnik dla osób służących modlitwą wstawienniczą. Doświadczenia autorki mogą pomóc innym w radosnej i owocnej służbie charyzmatycznej we wspólnotach.