Sekrety Biblii - Anna Świderkówna

Nakład wyczerpany

Czy znasz Biblię? Masz ją na półce, słuchasz w niedzielę czytań, ale czy rozumiesz biblijne przesłanie? Pismo Święte kryje wiele tajemnic, ukrytych sensów, kodów kulturowych zaszyfrowanych w pozornie łatwym tekście. Profesor Anna Świderkówna odsłania przed czytelnikiem nieznany świat Biblii, przybliża nieprzetłumaczalne fragmenty, przedstawia konteksty kulturowe i historyczne, dzięki którym lektura Pisma Świętego staje się głębsza i pełniejsza. Książka została przygotowana na podstawie konferencji wygłoszonych przez prof. Annę Świderkówną w ramach sesji w Centrum Kultury Chrześcijańskiej w Krakowie w 1996 r. Dodatkowo przekazujemy czytelnikom płytę z ich obszernym zapisem, dając wyjątkową możliwość obcowania z żywym słowem wyjątkowej erudytki, jaką była prof. Anna Świderkówna.Anna Świderkówna (1925-2008) profesor Uniwersytetu Warszawskiego, historyk literatury, filolog klasyczny, papirolog, biblistka, tłumaczka, pisarka, popularyzatorka wiedzy o antyku i Biblii. Brała udział w Powstaniu Warszawskim jako sanitariuszka. Była więźniarką niemieckiego obozu jenieckiego. Stypendystka rządu francuskiego w Instytucie Papirologii paryskiej Sorbony. Wielokrotnie reprezentowała Polskę na międzynarodowych konferencjach i sympozjach poświęconych historii literatury i kultury antycznej. Jest autorką wielu książek o tematyce biblijnej. * * * ,,Potrzeba wielkiej otwartości na Ducha Świętego, a wtedy okazuje się, że pojedyncze słowa czy zdania Pisma Świętego są studnią bez dna. Trzeba pamiętać, że to słowo jest do mnie dziś zwrócone. Chociaż ono zostało zapisane przed wiekami... Cała nasza przeszłość, jakakolwiek by nie była, jest jednym pasmem Jego Miłosierdzia...Powinniśmy się uczyć odczytywania przede wszystkim naszego własnego życia, to znaczy tego, że Bóg w naszym własnym życiu objawia nam się wielokrotnie, często w sposób zaskakujący, bo Bóg się objawił Izraelowi także nie tylko wtedy, kiedy wyprowadził ich z Egiptu, ale i kiedy pozwolił Nabuchodonozorowi zdobyć Jerozolimę i zburzyć Świątynie Jerozolimską...To także było objawienie. Bóg nam się objawia na każdym kroku naszego życia... My rozumiemy je indywidualnie, ale chodzi także o życie naszego narodu i historię ludzkości... To On nas bardzo często przeprowadza przez pustynie i wtedy trzeba uporu tego przyjaciela, który walił w nocy w drzwi. Trzeba uporu tej wdowy, bo w tym naszym uporze modlitwy jest nasza wiara w Jego Miłosierdzie. Ta wytrwała wiara w to, że ta ciemność, ta pustynia jest tylko dlatego, że my tak ją odbieramy... W modlitwie wewnętrznej słowa i myśli mają pewną rolę do spełnienia, ale tylko taką jak chrust, który się wrzuca do ognia, żeby go podtrzymał. Moja modlitwa, to rozmowa z Bogiem, to nie może być tylko powtarzanie cudzych słów. Jeżeli przyjmuję kogoś bardzo ważnego i drogiego w domu, to przecież nie usiądę przed nim i nie będę mu recytować tego, co napisałam czy ktoś mi napisał. I nie będę mówić bez przerwy, przecież to nie jest właściwa postawa. My najpierw musimy umilknąć, żeby słyszeć Boga. Bóg się objawia Mojżeszowi taki, jaki jest dla człowieka, miłosierny, łaskawy, nieskory do gniewu, a Mojżesz chciał zobaczyć istotę Boga, chciał Go zobaczyć takim, jaki jest sam w sobie. Chciał informacji. I coś trochę podobnego mamy z naszym własnym stosunkiem do Jezusa. Jezus przyszedł po to, żeby nam objawić Boga, tyle, że na Boży sposób, a nie na nasz. To, co jest najważniejsze w posłaniu Jezusa, to nie jest udzielenie nam informacji, tylko zaproszenie nas do udziału w wewnętrznym życiu Boga, a ten udział może nam pomóc zrozumieć coś z tej tajemnicy."