Św. Jan od Krzyża dla początkujących - ks. A. Albani, ks. M. Astrua

Odkryj najgłębsze tajemnice życia duchowego z Doktorem Kościoła!

"Żywy płomień miłości" to wyjątkowe dzieło mistyczne, w którym św. Jan od Krzyża prowadzi Cię przez najwyższe szczyty doświadczenia duchowego. 

To nie tylko poetycki opis zjednoczenia duszy z Bogiem, ale przede wszystkim praktyczny przewodnik dla tych, którzy pragną pogłębić swoją relację z Panem.

Co czyni to dzieło wyjątkowym?

"Noc ciemna" św. Jana od Krzyża to niezbędny przewodnik dla osób pragnących pogłębić swoją relację z Bogiem, szczególnie w momentach duchowej pustki i wewnętrznych zmagań.

Klasyka duchowości w nowym wydaniu

Ten mistyczny przewodnik, napisany przez Doktora Kościoła, odsłania tajemnice duchowego wzrostu i prowadzi przez etapy wewnętrznego oczyszczenia.

To fundamentalne dzieło duchowości karmelitańskiej wyjaśnia proces przejścia od medytacji do kontemplacji, pomagając zrozumieć pozornie trudne doświadczenia w życiu modlitewnym.

Otwórz się na duchową przygodę z klasyką mistyki chrześcijańskiej.

"Pieśń duchowa" to mistrzowskie dzieło św. Jana od Krzyża, które w poetycki sposób opisuje drogę duszy do zjednoczenia z Bogiem. To nie tylko klasyka literatury duchowej, ale przede wszystkim praktyczny przewodnik dla każdego, kto pragnie pogłębić swoją relację z Bogiem.

W poręcznym, kieszonkowym formacie, możesz mieć te głębokie treści zawsze przy sobie.

Co znajdziesz w środku?

• Poetycki opis drogi duchowej
• Praktyczne wskazówki rozwoju duchowego
• Komentarze wyjaśniające symbolikę
• Wskazania do osobistej modlitwy

"Dusza nie może być napełniona Bożym światłem, jeśli wpierw nie odrzuci od siebie wszystkich obcych przywiązań" - te słowa św. Jana od Krzyża szczególnie rezonują w naszych czasach, gdy jesteśmy przytłoczeni nadmiarem bodźców i informacji.

Dla kogo?

Ta książka jest dla każdego, kto:

• Poszukuje autentycznej duchowości w świecie pozorów
• Zmaga się z duchową pustką i wypaleniem
• Pragnie głębszego zrozumienia własnego wnętrza

"Jednego aktu miłości dokonanego w czystości więcej jest wart przed Bogiem i więcej przynosi pożytku Kościołowi, niż wszystkie inne dzieła razem wzięte" - te słowa świętego pokazują, że jego nauki mają bardzo praktyczny wymiar, pomagając w:

• Podejmowaniu życiowych decyzji
• Radzeniu sobie z trudnościami

Jan de Yepes (1542 – 1591) to jedna z najbarwniejszych postaci hiszpańskiego Złotego Wieku. Teolog, mistrz duchowości i założyciel – wraz ze św. Teresą od Jezusa – Zakonu Karmelitów Bosych. Jan osobistym przykładem i siłą duchową wciąż podbija umysły i serca wielu ludzi.

Swoje nauczanie zawarł w traktatach i utworach poetyckich. Życie nie szczędziło mu doświadczeń wrogości, zazdrości i prześladowań. Pasjonująca opowieść o życiu Jana podąża za nim od dzieciństwa naznaczonego ubóstwem, przedstawia okoliczności wyboru drogi życia zakonnego i studiów, a potem towarzyszy mu w podróżach po drogach Hiszpanii, ukazuje liczne fundacje klasztorów i relacjonuje dramatyczne wydarzenia, które stały się przyczyną nocy wiary, stanowiącej – podobnie jak płomień – jeden z sugestywnych symboli w jego poezji.

Nasza codzienność to szukanie Boga na drogach modlitwy, szukanie sposobu na stawanie przed Nim, słuchanie Go. Człowiek głębokiej modlitwy staje się prawdziwie szczęśliwy. I choć na wiele sposobów interpretujemy szczęście, tak naprawdę możemy je osiągnąć tylko w Bogu.

Ta książka mówi o fascynującym świecie wewnętrznym, który wszyscy nosimy w sobie. Świecie, który łączy nas z tym, co najautentyczniejsze w życiu i co najlepsze w nas samych, a przez to z Bogiem. Prowadzeni za rękę przez Jana od Krzyża odważymy się odbyć tę podróż wewnętrzną do innego świata. Podróż, w której wiara będzie naszą przewodniczką, a miłość siłą, która nas porusza.

Św. Jan od Krzyża okazuje się być dla duszy stęsknionej za Bogiem prawdziwym nawigatorem do Innego Świata.

On nie tylko ma przeczucie, że istnieje coś większego niż otaczająca go rzeczywistość, lecz jest wręcz tego pewny – zna ów świat z Ewangelii, studiów teologicznych, lecz przede wszystkim z własnego doświadczenia. Zaprasza śmiałków, by wsiedli do jego okrętu i odbili od brzegu doczesności ku nieskończonym, boskim horyzontom. Droga będzie długa i niełatwa. W dzień i w nocy; tych drugich będzie o wiele więcej.

Lecz tylko ona prowadzi do celu.

Niniejsza książka to owoc kilkudziesięcioletniego obcowania z tekstami św. Jana od Krzyża oraz sesji u braci dominikanów w ramach Letniej Szkoły Duchowości Chrześcijańskiej pt. „Droga do Boga według św. Jana od Krzyża” w sierpniu 2023 roku w Ustroniu-Hermanicach.

Autor pisze we wstępie:

Zazwyczaj we wstępach kurtuazyjnie życzy się dobrej lektury. A ja chciałbym raczej Cię ostrzec: lepiej tej książki nie czytaj! Dlatego że gdybyś poznał rzeczy święte, najświętsze tajemnice, a potem zmęczony lub – co gorsza – znudzony odłożył ją na półkę, nie byłbyś bez winy. Bo mistyka to zobowiązanie, wieczyste zobowiązanie, które przebija się w teraźniejszość jak gwałtowne zwiastowanie i ogłasza świętość czasu przeznaczeń.

A Bóg przeznaczył „duszę do chwały i określił tę chwałę […] od wieków, zanim ją jeszcze stworzył. To przeznaczenie jest tak właściwe duszy, że żadne zdarzenia przychylne czy przeciwne, wzniosłe czy niskie nie potrafią jej nigdy tego czegoś odebrać, lecz to, co jej Bóg przeznaczył od wieków, będzie posiadała na wieczność” (PD 38, 6).

Huragan takich słów rozbija wszelkie stosowane miary i strąca w otchłanie bez dna. Tu nie można ani siebie ocalić, ani czegoś wygrać, bo człowiek musi być pokonany. A tym, co pokonuje, co zwycięża – jest Miłość. U św. Jana od Krzyża doprowadzona jest ona do szaleństwa. Tym szaleńcem jest przede wszystkim Bóg, który kocha człowieka bardziej niż siebie. A tego nie mógł wytrzymać pewien świetlany gentleman na początku czasów.

Lektura Jana to – jak sam zechciał to nazwać – wydobywanie diamentu duszy z błota, sadzy czy nawarstwień smoły (por. DGK I, 9, 1). Jego słowa to strofy o nieprawdopodobnym pięknie duszy ludzkiej, to kreślenie i wykreślanie słów – słów niesłychanych o Bogu rozmiłowanym: „Bo i któż może opisać to, co On pozwala zrozumieć duszom rozmiłowanym, w których mieszka?

I kto ośmieli się wyrazić słowami to, co On im daje odczuć? Kto wreszcie może wyrazić pragnienia, które w nich wznieca?” (PD prolog, 1).