Święta codzienność. O liturgii przemieniającej życie - ks. Krzysztof Porosło

Daj się wciągnąć w środek Bożego życia. Przyjmij zaproszenie do prawdziwej bliskości z Bogiem w Jego liturgii. Tym, co wyróżnia tę książkę na tle jej podobnych, jest – po pierwsze – ukazanie liturgii w ścisłym powiązaniu z życiem.

Krupówki warszawskie. Kazania zimowe to pierwszy tom kaznodziejskiego notatnika, który powstał w oparciu o homilie wygłaszane przez o. Pawła Krupę w dominikańskim kościele na warszawskim Służewie. Msze odprawiane przez ojca w niedziele o godzinie czternastej gromadziły mnóstwo wiernych zasłuchanych w Słowo.

Prezentowane kazania można czytać po kolei lub na wyrywki, można do nich zaglądać jak do komentarza na daną niedzielę czy święto albo potraktować jako rozważania biblijne.

Książka jest pomyślana jako pomóc w budowaniu adoracji indywidualnej i wspólnotowej. Zawiera 31 adoracji przed Najświętszym Sakramentem. Prezentowane w niej adoracje opierają się na metodzie modlitwy praktykowanej w Rodzinie Świętego Pawła, zwanej „Droga-Prawda-Życie”, a nawiązującej do słów samego Jezusa.

Może stanowić doskonałą pomoc w praktykowaniu tego rodzaju modlitwy, a tym samym ożywić życie religijne.

Inspirację mogą tu znaleźć zarówno członkowie grup i wspólnot, jak i osoby indywidualne. Wydawnictwo pozwala na nowo odkryć piękno i wartość modlitwy eucharystycznej.

Ta książka jest o wielu sprawach: o nakładaniu rąk na głowę podczas modlitwy wstawienniczej, o domniemanej niemaryjności charyzmatyków, o posłudze uzdrawiania, o „fajerwerkach” na stadionach, o ekumenii, o charyzmacie modlitwy w językach na siłę tłumaczonych, o świeckich najchętniej widzianych nie w charyzmatycznej, lecz w małżeńskiej służbie Kościołowi, o zazdrości, która niszczy Chrystusową owczarnię, a także o pentekostalizacji Kościoła.

Odnosząc się do tych aktualnych tematów, które niepotrzebnie dzielą dziś ludzi jednej wiary i wywołują w przestrzeni internetowej istne burze, autor bada Pismo Święte, analizuje dokumenty Kościoła, sięga po żywoty świętych i czerpie z własnego kapłańskiego doświadczenia. Swoje wnioski przedstawia lekkim, finezyjnym, często dowcipnym językiem.