Sztuka słuchania - ks. Krzysztof Grzywocz - Zeszyty Formacji Duchowej nr 67

Sny wpisane są w życie człowieka. Od dzieciństwa aż po śmierć towarzyszą w jego rozwoju. Przez wielu są lekceważone, niezauważane, zbyt szybko zapominane, przez innych magicznie interpretowane i nadużywane w podtrzymaniu własnej niedoj­rzałości. W psychologii przyjmowane są jako cenny materiał poznania i rozumienia człowieka, szczególne zaś miejsce znajdują na kartach Biblii, gdzie niejednokrotnie są miejscem spotkania z Bogiem. Jak przyjąć i wykorzystać sny, aby dobrze zintegrować je w drodze do dojrzałości – w powołaniu do świętości?

Sesję prowadzi ks. Krzysztof Grzywocz - teolog duchowości, kierownik duchowy, rekolekcjonista

Świat byłby piękniejszy i lepszy, gdybyśmy uważniej słuchali tego, co mówią do nas inni ludzie. Autorka proponuje nam szereg ćwiczeń, dzięki którym możemy postąpić na tej drodze w życiu codziennym. To z intensywnego słuchania rodzą się ścisłe relacje – rodzinne, przyjacielskie, wspólnotowe, będące źródłem wzrostu i radości. Książka skierowana jest także do osób, które specjalizują się w słuchaniu innych: psychologów, terapeutów, wolontariuszy. To oni poświęcają swój czas, pomagając ofiarom przemocy, więźniom, ciężko chorym, starym i samotnym.

Uczucia są bogactwem naszej osobowości, życiową energią dla naszego rozwoju psychicznego i duchowego. Jednak nie zawsze i nie wszystkie uczucia w sobie kochamy. Są takie, których czasem nie chcielibyśmy się pozbyć. Jak kierownictwo duchowe może pomagać w twórczym przeżywaniu niekochanych uczuć?

1 płyta CD (format MP3) , całkowity czas nagrania 4 godz. 49 min.

Sesję prowadzi ks. ks.Krzysztof Grzywocz - teolog duchowości, kierownik duchowy, rekolekcjonista

Z okazji 15. rocznicy posługi Centrum Formacji Duchowej w Krakowie zorganizowało pięcio­dniową sesję, poświęconą praktyce lectio divina, w której od początku istnienia upatruje drogę duchowej wiosny Kościoła. Wykładowcami byli: kard. G. Ravasi, I. Gargano OSBCam, A.Cencini FdCC, ks. W.Chrostowski, ks. K. Grzywocz oraz CFD

W czasach, których zanika poczucie grzechu, zanika także potrzeba sakramentu pojednania. Człowiek pyta: "Z czego mam się spowiadać?" Równocześnie poszukuje u specjalistów porady w sprawach życia psychicznego i duchowego.

Rekolekcje przybliżają znaczenie i potrzebę praktyki sakramentu pojednania i kierownictwa duchowego

Sesję prowadzi ks. Krzysztof Grzywocz - teolog duchowości, kierownik duchowy, rekolekcjonista

Chrześcijańska duchowość ma wiele wątków, które ukazuje jej niepowtarzalne bogactwo. Ich wspólnego mianownika można dopatrywać się w mowie pożegnalnej Jezusa zawartej w Ewangelii wg św. Jana. Tutaj odnajdujemy słowa: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”, a także: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni Pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego”

Kiedy świat mówi do nas, że „jesteśmy coś warci”, dotyka w nas jednej z najgłębszych potrzeb, ale kiedy stawia warunek „jeśli”, głęboko rani w nas tę potrzebę. Nieraz nie jesteśmy tego świadomi. Dlatego pozwalamy się ranić. Gonimy za tym, by świat nas dowartościował. Sądzimy, że musimy się rozprawić z mnóstwem podyktowanych nam „jeśli”: aby się liczyć, aby być cenionym, aby nie wypaść z gry. Tak bardzo ulegamy mnożącym się „jeśli”, że przestajemy żyć własnym życiem. Żyjemy na życzenie innych, w „gorsecie” ludzkich oczekiwań. Zgadzamy się być „tablicą” do zapisywania oczekiwań pod naszym adresem czy opinii o nas. I tak powoli ulegamy przekonaniu, że na wartość trzeba sobie zapracować, zasłużyć, a nawet ją kupić. Zapominamy o jednej z fundamentalnych i niezaprzeczalnych prawd o naszym życiu: że wartość po prostu się ma.

Komplet płyt MP3 zawiera nagrania siedmiu sesji weekendowych wygłoszonych przez ks. Krzysztofa Grzywocza w CFD w Krakowie, w ramach Szkoły Kierownictwa Duchowego, w latach 2000-2014.
 
Ks. Krzysztof głosząc konferencje, spotykał się z bliska z słuchającymi. Tak jakby rozmawiał z każdym z osobna – nawet gdy w auli było dwieście osób. Jakby siedział z uczestnikami sesji przy jednym stole, wsłuchiwał się w ich historie, starał się ich rozumieć, współodczuwał, współ­przeżywał.